Πάντοτε ένα ταξίδι στο εξωτερικό δημιουργεί πολλά συναισθήματα προσδοκίας χαράς και ανυπομονησίας. Είναι μεγάλο μάθημα, εκτός από αναψυχή, να γνωρίσεις μια ξένη χώρα τον λαό και την κουλτούρα της, το πολίτευμα και τον πολιτισμό της. Εμείς το πήραμε το μάθημά μας, γνωρίζοντας μια καταπράσινη χώρα με απέραντα δάση ( ούτε ένα καμμένο! ) εκτεταμένες καλλιέργειες και καλοφροντισμένα πάρκα, καθώς και ένα λαό με έντονο το θρησκευτικό του συναίσθημα ( είναι χριστιανοί ορθόδοξοι ), που, παρά τα οικονομικά του προβλήματα, πασχίζει να καλύψει τις πληγές του παρελθόντος. Έτσι λοιπόν την Παρασκευή, 12 Μαΐου, ξεκινήσαμε στις  06.30 το πρωί για τον προορισμό μας. Στη δεύτερη στάση που κάναμε είχαμε φροντίσει να κεραστούν και οι 42 επιβαίνοντες συνταξιδιώτες μας με κρασί, ρακί και μεζεδάκια, που προκάλεσαν μεγάλη ευθυμία. Μετά το μεσημέρι περάσαμε τα σύνορα και στην πρώτη πόλη,  στο ανανεωμένο Σαντάσκι της Βουλγαρίας, είχαμε ξενάγηση και κάναμε έναν μεγάλο περίπατο στον όμορφο πεζόδρομο με τα πολλά μαγαζιά και τις θερμοπηγές του.

Αρκετοί από εμάς επισκέφθηκαν την Επισκοπική Παλαιοχριστιανική Βασιλική, όμορφα αναστυλωμένη στο μεγαλύτερο μέρος της. Νωρίς το βράδυ φθάσαμε στη ΣΟΦΙΑ, τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο, δειπνήσαμε και μετά ήμαστε ελεύθεροι για βόλτες.

2^η μέρα Σάββατο, μετά το πρωινό, είχαμε ξενάγηση στα αξιοθέατα της πόλης, στον ναό του Αλεξάνδρου Νέφσκι, στο Πατριαρχείο, την Αγία Σοφία, τη Ρωσική Εκκλησία του Αγ. Νικολάου, την Πινακοθήκη, στο Εθνικό θέατρο, στο προεδρικό Μέγαρο, τη Ροτόντα του Αγ. Γεωργίου-Βαπτιστήριο ως την Αγ. Φωτεινή των σελλοποιών και το Τέμενος των Λουτρών, όπου και επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν. Συνεχίσαμε το ταξίδι μας και φθάσαμε στην παλιά πρωτεύουσα της Βουλγαρίας ΒΕΛΙΚΟ-ΤΑΡΝΟΒΟ. Επισκεφθήκαμε την παλιά γραφική πόλη, γευματίσαμε και αγοράσαμε  τοπικά προϊόντα ( κρέμες, ενθύμια ).

 Αναχωρήσαμε και, περνώντας από τη συνοριακή πόλη ΡΟΥΣΕ, διασχίσαμε τη γέφυρα στον Δούναβη, που ενώνει τις δύο χώρες, και εισήλθαμε, μετά τον τελωνειακό έλεγχο στη Ρουμανία.

Νωρίς το βράδυ ήμαστε στο ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ και τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτιά μας. Μετά το δείπνο επισκεφθήκαμε την παλιά πόλη με τις μπυραρίες και τα μπαράκια με τις δυνατές μουσικές και  το πλήθος των νέων. Περάσαμε από το σπίτι του Κόμη Vlad με την προτομή του και μπήκαμε στην αυλή του Hanul lui Manuc, πανδοχείου παλιά, από τα πιο διάσημα και ακριβά εστιατόρια σήμερα, επισκεφθήκαμε το εσωτερικό της Caru cu bere, της παλαιότερης μπυραρίας ( από το 1879 ), τον παρακείμενο  ναό Σταυροπόλεως. Φωτισμένη η πρωτεύουσα της Ρουμανίας μας έδινε μια πολύ καλή εντύπωση, ήδη από την πρώτη επαφή μαζί της, με τις μεγάλες λεωφόρους, τις τεράστιες πλατείες, τα επιβλητικά δημόσια κτήρια. 3^η μέρα Κυριακή είχαμε ξενάγηση στην πόλη με τοπικό ξεναγό τον Ντάνιελ. Επισκεφθήκαμε το Μέγαρο του λαού ( από την εποχή Τσαουσέσκου ), σημερινό Κοινοβούλιο,  χτισμένο στον λόφο που άρχιζε η λεωφόρος και πλατεία ΟΥΝΙΡΙ, με τα άνω των 40 σιντριβάνια στο μέσο της νησίδας της λεωφόρου. Περιηγηθήκαμε στις καταστόλιστες τεράστιες αίθουσες του παλατιού που προόριζε ο Τσαουσέσκου για κατοικία του, αλλά δεν πρόλαβε, λόγω των συνταρακτικών γεγονότων, να απολαύσει. Ακολούθησε η επίσκεψη στο Πατριαρχείο Ρουμανίας και τον Πατριαρχικό ναό. Στον δρόμο μας είδαμε την Αψίδα του θριάμβου, το άγαλμα του ΝΤΕ-ΓΚΟΛ και πλήθος άλλων μνημείων.

Εντύπωση μας έκαναν τα υπέροχα πάρκα, οι ανθοστόλιστες νησίδες των δρόμων και στο τέλος καταλήξαμε στο μεγαλύτερο πάρκο ΧΕΡΑΣΤΡΑΟΥ, στο παραδοσιακό χωριό, όπου υπήρχαν από όλη τη Ρουμανία παραδοσιακές χωριάτικες καλύβες, ανεμόμυλοι, εκκλησίες, εργαλεία, που έδειχναν τη ζωή των παλαιότερων κατοίκων αυτής της χώρας. Στο πάρκο αυτό υπήρχε μια μεγάλη λίμνη, μια υπέροχη καφετέρια Hard Rock και πολλές μπυραρίες. Καθίσαμε σε μια απ’ αυτές ορισμένοι από τους εκδρομείς για μεσημεριανό και μπύρα. Μια ξαφνική μπόρα την ώρα του φαγητού μας μάζεψε κάτω από 2 ομπρέλες και απτόητοι αρχίσαμε το τραγούδι με θέμα τη βροχή προκαλώντας την περιέργεια των υπολοίπων θαμώνων. 4^η μέρα, Δευτέρα πρωί, μετά το πρωινό ξεκινήσαμε να γνωρίσουμε τη λίμνη ΜΠΙΚΑΖ και το ομώνυμο φαράγγι. Η κόκκινη λίμνη σχηματίσθηκε από το γκρέμισμα του βουνού που έφραξε τη ροή του ποταμού ΜΠΙΚΑΖ. Την κούραση της διαδρομής αντιστάθμισε το υπέροχο τοπίο με τα ατελείωτα δάση σε όλες τις αποχρώσεις του πράσινου και τα γραφικά ανθοστόλιστα χωριουδάκια που συναντούσαμε στον δρόμο μας. Γευματίσαμε πρόχειρα, δοκιμάζοντας το παραδοσιακό γκουλάς και το langos, τηγανόψωμο με τυρί και κρέμα ή με γλυκές γεύσεις,  βγάλαμε φωτογραφίες και αναχωρήσαμε για τις κλεισούρες της Σινάια, Μπρασόφ, Μπακάου, Γκούρα Χομορουλούι.

 

Το βράδυ μας βρήκε στην περιοχή ΜΠΟΥΚΟΒΙΝΑ στην πόλη ΓΚΟΥΡΑ-ΧΟΜΟΡΟΥΛΟΥΙ, σε ένα όμορφο εξωτερικά και εσωτερικά ξενοδοχείο της οποίας τακτοποιηθήκαμε. Μετά το δείπνο βγήκαμε, όσοι θέλαμε, για μια βόλτα στην πόλη, που διαρρέει ο ποταμός Humor. 5^η μέρα, Τρίτη, μετά το πρωινό επισκεφθήκαμε τη μονή ΒΟΡΟΝΕΤ, κοντά στα σύνορα με την Ουκρανία και δίπλα στον ποταμό Μολδάβα. Έχει τον πιο ονομαστό ζωγραφιστό ναό με εντυπωσιακές και καλοδιατηρημένες εξωτερικές και εσωτερικές τοιχογραφίες, με απεικονίσεις αγίων και παραστάσεις από τον Παράδεισο και την Κόλαση. Μετά την επίσκεψη ψωνίσαμε από τα μικρά περίπτερα διάφορα παραδοσιακά προϊόντα και ενθύμια, αυγά ζωγραφιστά, ξύλινα αντικείμενα, παραδοσιακές μάσκες κ.ά. Στη συνέχεια της διαδρομής συναντήσαμε την πόλη ΜΠΙΣΤΡΙΤΣΑ, όπου και κάναμε τη μεσημεριανή στάση μας. Στον κεντρικό πεζόδρομο της πόλης αυτής είχαμε ξενάγηση στα  αξιοθέατα της πόλης το έμβλημα της οποίας ήταν η ... στρουθοκάμηλος. Υπερμεγέθη γλυπτά μήλα επίσης στόλιζαν τις νησίδες της κεντρικής λεωφόρου, μια και η πόλη έχει μεγάλη παραγωγή από αυτά. Περάσαμε από το ξενοδοχείο ”Χρυσή Κορόνα”,  όπου λέγεται πως γράφτηκε το μυθιστόρημα “ Ο Κόμης Δράκουλας”, από τον συγγραφέα Μπραμ Στόκερ, και φτάσαμε ως το άγαλμα του φωτογράφου και τη Λουθηρανική Εκκλησία του 14^ου  αι., την οποία επισκεφθήκαμε και εσωτερικά. Απέναντι από τη Μητρόπολη είδαμε τις στοές, στις οποίες υπήρχαν τα καταστήματα των συντεχνιών, με τα σπίτια των ιδιοκτητών στον πάνω όροφο. Επιστρέψαμε μέσω του πεζόδρομου πάλι στα μαγαζάκια, για να τσιμπήσουμε κάτι πρόχειρα.

Συνεχίσαμε το ταξίδι μας, απολαμβάνοντας στη διαδρομή τα όμορφα παραδοσιακά ξύλινα, ως επί το πλείστον επαρχιακά σπίτια, με τις όμορφες λουλουδιασμένες αυλές και τα πανέμορφα πηγάδια, στεγασμένα σαν σπιτάκια κι αυτά, με κωνικές  ή ημικυκλικές στέγες. Πάνω στους στύλους των δρόμων δεν ήταν λίγες οι φορές που πρόβαλλαν κεφαλάκια ή και ολόκληρα τα σώματα πελαργών μέσα από τις φωλιές τους... Το απόγευμα φθάσαμε στην ΚΛΟΥΖ-ΝΑΠΟΚΑ, στην  περιοχή της Τρανσυλβανίας. Είναι αρκετά μεγάλη πόλη, βιομηχανικό, επιστημονικό, πολιτιστικό και αθλητικό κέντρο. Εκεί έγιναν οι Πανευρωπαϊκοί αγώνες στη γυμναστική τον περασμένο μήνα και ο μοναδικός ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΕΤΡΟΥΝΙΑΣ πήρε το χρυσό μετάλλιο στους κρίκους! Το απόγευμα είχαμε ξενάγηση στα μνημεία και τα αξιοθέατά της και φυσικά αγοράσαμε τοπικά προϊόντα ( τις περίφημες  κρέμες Ασλάν κ.ά.). Περάσαμε από το Κεντρικό Πάρκο, φτάσαμε στο Αντικομουνιστικό Μνημείο και σε λίγο στο κέντρο της πόλης. Εκεί κάναμε την περιήγησή μας, βλέποντας τη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία του Αγ. Μιχαήλ, τη Φραγκισκανική εκκλησία, τον Καθεδρικό ναό της Κοίμησης, το Μέγαρο της Δικαιοσύνης, την πλατεία των Μουσείων, το άγαλμα του Matthias, το μνημείο του ήρωα του πολέμου κατά των Ούγγρων στα 1848 Avram Iancu, το πανέμορφο κτήριο του σιδηροδρομικού Σταθμού, τον Οβελίσκο της Καρολίνας και ολοκληρώσαμε τη βόλτα μας στη Λεωφόρο των Ηρώων και σε ένα μικρό τμήμα της παλιάς πόλης, όπου συγκεντρώνεται η νεολαία της 2^ης σε πληθυσμό μετά το Βουκουρέστι πόλης.

Επιστρέψαμε περνώντας το ποτάμι από τη γέφυρα της Ελισάβετ με τα λουκετάκια των ερωτευμένων και, αφού τακτοποιηθήκαμε έπειτα στο ξενοδοχείο, δειπνήσαμε και πήγαμε για ύπνο.

6^η μέρα, Τετάρτη, αναχωρήσαμε από την πόλη, βλέποντας τμήμα των αρχαίων τειχών καθώς και τον προμαχώνα των Ψαράδων, και κατευθυνθήκαμε προς την πόλη Turda. Και σ΄ αυτήν την πόλη μας υποδέχτηκε το ορειχάλκινο σύμπλεγμα της Λύκαινας με τους 2 ιδρυτές του ρωμαϊκού κράτους, σύμβολο της σχέσης καταγωγής των κατοίκων της χώρας από τους Ρωμαίους. Από το πούλμαν είδαμε τον καθεδρικό της πόλης και ωραία κτίσματα επηρεασμένα από τη δυτική αρχιτεκτονική και εδώ. Το αλατωρυχείο Salina αποτελεί ένα “μουσείο” - εκπληκτικό προορισμό, που βρίσκεται σε βάθος 120 μέτρων και διαθέτει σταθερή θερμοκρασία 12 β. Κελσίου, υγρασία 80% και απουσία βακτηρίων. Ξεναγηθήκαμε στις στοές με τα ονόματα επωνύμων, όπως της Μαρίας Θηρεσίας, του Ιωσήφ-Φραγκίσκου, είδαμε τα μηχανήματα εξόρυξης του αλατιού, κατεβήκαμε με τον ανελκυστήρα στο επίπεδο της λίμνης, κάναμε βαρκάδα, ενώ οι υπόλοιποι βρίσκονταν στα πωλητήρια, στο αναψυκτήριο ή στους χώρους αναψυχής, όπου μάλιστα παιδιά έπαιζαν μπιλιάρδο, πινγκ-πονγκ, μίνι γκολφ, τένις ή μπόουλινγκ!

Το μεσημέρι μας βρήκε στη μεσαιωνική πόλη ΣΙΜΠΙΟΥ. Γνωρίσαμε πρώτα τα αξιοθέατά της, τις τεράστιες πλατείες, πήγαμε στη γέφυρα των ψευτών και των ερωτευμένων και στο επιδαπέδιο σιντριβάνι της μεγάλης πλατείας , που ήταν παιχνίδι για μικρούς και μεγάλους, οι οποίοι προσπαθούσαν να το περάσουν χωρίς όμως να βραχούν. Εκεί συναντήσαμε και μερικούς φοιτητές από την Ελλάδα, οι οποίοι παρουσίαζαν ένα πρόγραμμα Erasmus για την ανακύκλωση σκουπιδιών στην Ευρώπη, καθισμένοι κάτω. Έπειτα γευματίσαμε σε κάποιο μαγαζάκι του πεζόδρομου, της μεγάλης  ή  της μικρής πλατείας και αναχωρήσαμε.

Το βράδυ ήμαστε στη ονομαστή  ΣΙΝΑΙΑ και το ξενοδοχείο μας, ένα πρώην παλάτι, είχε ζωντανή μουσική που μας συντρόφευε στο δείπνο μας. Τραγουδήσαμε κι εμείς μαζί τους και χορέψαμε αντάμα με τους Ρουμάνους φίλους μας. Κάναμε έπειτα, όσοι θέλαμε,  και μια μικρή νυχτερινή βόλτα ως το διπλανό Casino και τους κήπους που περιβάλλουν το ξενοδοχείο και πήγαμε για ύπνο.

7^η μέρα, Πέμπτη, κάναμεεπίσκεψη πρώτα στο κάστρο ΠΕΛΕΣ. Ένα καταπληκτικό κτίσμα σε πανέμορφο τοπίο, εξοχική κατοικία ενός πρίγκηπα, ο οποίος είχε φέρει αρχιτέκτονες και διακοσμητές απ’ όλη την Ευρώπη. Θαυμάσαμε ξυλόγλυπτα ταβάνια, υπέροχα μάρμαρα και το πλήθος των εκθεμάτων σ’ όλες τις αίθουσές του. “Τιμήσαμε” πάλι και τα μικρά περίπτερα με ενθύμια έξω από το κάστρο και στη συνέχεια κάναμε επίσκεψη στο φρούριο ΜΠΡΑΝ, που ήταν αρχικά το σπίτι Αυστριακών συνοριοφυλάκων και για τουριστικούς σκοπούς έγινε από το 1947 μουσειακός χώρος,  ο γνωστός και ως “ Πύργος του Δράκουλα”.

Φεύγοντας από εκεί περάσαμε πρώτα από το Χιονοδρομικό Κέντρο του Μπρασόβ και καταλήξαμε στην πιο όμορφη πόλη της Ρουμανίας ίσως, την πόλη ΜΠΡΑΣΟΒ με την περίφημη γοτθικού ρυθμού Μαύρη εκκλησία, το κτήριο του παλιού Δημαρχείου και έναν υπέροχο πεζόδρομο με πολλά καταστήματα και καφέ. Η Προτεσταντική Μαύρη εκκλησία παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς βλέπει κανείς στο εσωτερικό της αναρτημένα από τα υπερώα και τους τοίχους μια μεγάλη συλλογή από τούρκικα χαλιά, έχει παμπάλαιες αγιογραφίες σε μεγάλους ξύλινους πίνακες του 14^ου αι., ένα τεράστιο όργανο και 3 μικρότερα κι έναν πολύ ωραίο και τεράστιο άμβωνα. Αποτελεί παράλληλα και μουσειακό χώρο, μια και σε μεγάλους πίνακες ο επισκέπτης μπορεί  να διαβάσει πολλές πληροφορίες για τη Μεταρρύθμιση στην Τρανσυλβανία, από τον 16^ο αι. ακόμα. Στην πλατεία του Δημαρχείου με το έμβλημα  πόλης ( κορόνα με δέντρο και ρίζες ) βρίσκεται και η Ελληνορθόδοξη εκκλησία, στην οποία οδηγείσαι μέσω ενός διαδρόμου. Ήπιαμε το καφεδάκι μας, φάγαμε το παγωτάκι μας σε κάποιο από τα χαριτωμένα μαγαζάκια της πλατείας και αναχωρήσαμε για Σινάια. Επιστρέφοντας είδαμε για άλλη μια φορά το παλάτι του Καντακουζηνού, στην απέναντι όχθη, στην περιοχή της πόλης Μπουστένι, εκθεσιακός χώρος σήμερα, με μια έκθεση έργων του Matisse μάλιστα αυτήν την περίοδο. Πριν το δείπνο κάναμε πάλι τις βόλτες μας στην όμορφη πόλη με την κεντρική λεωφόρο με τις λουλουδιασμένες νησίδες, τα καταστήματα με τις ... κρέμες Ασλάν, στις οποίες έγινε πάλι επιδρομή, φωτογραφηθήκαμε στους ωραίους κήπους με τις πολύχρωμες ρίζες δέντρων, τα κιόσκια, τις βρύσες, τα παγκάκια και το μεγάλο σιντριβάνι και πήγαμε για ύπνο μετά το φαγητό μας.

8^η μέρα, Παρασκευή, φύγαμε από τη ΣΙΝΑΙΑ και περνώντας από το ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ διασχίσαμε τη γέφυρα του Δούναβη, το λιμάνι του Ρούσε και πήραμε τον δρόμο για τη ΦΙΛΙΠΠΟΥΠΟΛΗ. Στον δρόμο μας είχαμε την ευκαιρία να δούμε από το πούλμαν μεγάλο μέρος της κοιλάδας των Ρόδων, στην περιοχή Καζανλάκ. Για άλλη μια φορά αντικρίσαμε από μακριά την παλιά πρωτεύουσα της Βουλγαρίας Βελίκο Τάρνοβο. Επισκεφθήκαμε την παλιά πόλη του Πλόβντιβ, περιδιαβαίνοντας τα γραφικά σοκάκια  με τα Ελληνικά αρχοντικά και τις εκκλησίες και είδαμε την ανάπτυξη στις νέες συνοικίες με τον ωραίο πεζόδρομο, που ξεκινά από το αρχαίο Στάδιο και το Μουσουλμανικό Τέμενος, τις πλατείες, τα σιντριβάνια και πολλά μαγαζιά. Σταματήσαμε για μια ξεχωριστή ξενάγηση στο Ρωμαϊκό Θέατρο της πόλης και κατηφορίσαμε προς τον πεζόδρομο. Δεν ξεχάσαμε κι εδώ, φυσικά, να αγοράσουμε τις κρέμες με το ροδόνερο στα μαγαζάκια του πολύ σύγχρονου πεζόδρομου της πόλης του Φιλίππου ....

Αργά το βράδυ φθάσαμε στο ΜΠΟΡΟΒΕΤΣ, δειπνήσαμε και πήγαμε για ύπνο.

9η μέρα, Σάββατο. Με το φως της ημέρας διαπιστώσαμε ότι διανυκτερεύσαμε σε ένα υπέροχο ξενοδοχείο μέσα σ’ένα καταπράσινο δάσος με σκίουρους και διάφορα είδη πουλιών. Λόγω εποχής δεν υπήρχαν πολλοί εκδρομείς, γιατί είναι χιονοδρομικό κέντρο. Ανηφορίσαμε με το πούλμαν ως τη βάση του τελεφερίκ, που ανεβάζει σκιέρ και επισκέπτες ως τα 2.600 μ. και από εκεί, όσοι είναι τολμηροί, ανεβαίνουν ως τα 2.925, την κορυφή Μουσάλα, την οποία – για να το καυχηθούμε κιόλας – αρκετοί φίλοι του Φυσιολάτρη κατέκτησαν τον περασμένο Αύγουστο... Αφού κάναμε πάλι κάποια μικροψώνια στα ήδη ανοιχτά ( γιατί ήταν ακόμα πολύ πρωί ) μαγαζάκια, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής στα πάτρια... 

Με τις απαραίτητες στάσεις στον δρόμο φθάσαμε αργά το βράδυ στη Νίκαια, γεμάτοι από όμορφες εντυπώσεις,  γιατί γνωρίσαμε μια ακόμα ωραία χώρα και τους ανθρώπους  της, που, παρά τις πολλές φυσικές ομορφιές, φροντίζουν να καλλωπίζουν ακόμη περισσότερο τις πόλεις τους φυτεύοντας μικρούς λουλουδένιους παραδείσους...

Δήμητρα Φύτρου 

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•