Μήνας ζεστός ο Ιούνιος ^. γιαυτό επιλέγουμε σημεία με δροσιά όπως , φαράγγια, ποτάμια και δροσερές παραλίες. Ιδανικό μέρος που συνδυάζει και τα τρία το φαράγγι της Χιλιαδούς στην κεντρική Εύβοια.  Ξεκινήσαμε λοιπόν την Κυριακή 11 Ιουνίου με 2 πούλμαν από τη Νίκαια  και μετά από την παραλαβή αρκετών φίλων μας από το μετρό Αιγάλεω πήραμε τον δρόμο για Χαλκίδα, Ν. Αρτάκη,  όπου και κάναμε μια σύντομη στάση, για καφέ ή κάποιο κολατσιό. Ήδη από τη Μαλακάσα είχε αρχίσει να πέφτει δυνατή βροχή  και σχεδόν μέχρι τη Στενή έβρεχε ασταμάτητα. Περάσαμε από τη Στενή και ανηφορίσαμε το δάσος της που ανεβαίνει μέχρι το καταφύγιο της Δίρφης. Μια όμορφη διαδρομή, από τις καλύτερες της Ελλάδας, μέσα σε πεύκα, πλατάνια, καστανιές, έλατα, σπάρτα και φτέρες αλλά και κερασιές, μηλιές και καρυδιές, αλλά σε πολλά σημεία συναντήσαμε ομίχλη. Κατεβαίνοντας για τους Στρόπωνες, το όμορφο χωριό στην οροσειρά της Δίρφης, στο φαράγγι της Χιλιαδούς το σκηνικό άλλαξε.  Η ομίχλη έφυγε, η βροχή σιγά σιγά σταμάτησε  και ο καιρός άρχισε από τη θάλασσα να ξανοίγει.

Έβρεχε ακόμα όμως στα βουνά, από όπου πηγάζει ο ποταμός Στροπωνιάτης, ο αρχαίος Διρφωσσός, και αυτό μας έκανε να αλλάξουμε σχέδια και να ξεκινήσουμε το φαράγγι ανεβαίνοντας από την παραλία της Χιλιαδούς.   Ένα μικρό μποτιλιάρισμα στην πλατεία στους Στρόπωνες, όπου αριστερά και δεξιά είχαν παρκάρει αυτοκίνητα, με τον κόσμο που μόλις είχε βγει από την κυριακάτικη λειτουργία. Κάποιοι άδραξαν την ευκαιρία και πήραν κόλλυβα και άρτο, αλλά σύντομα αφήσαμε την  πλατεία και τον πλάτανο, μέσα από τον οποίο περίεργα προβάλλουν 3 παραδοσιακές μεταλλικές βρύσες και συνεχίσαμε.Φτάνοντας στο ποτάμι , ρέμα Λάμαρης όπως λέγεται, εξοπλιστήκαμε με τα απαραίτητα και αρχίσαμε να ανηφορίζουμε το δρομάκι δίπλα στο ποτάμι. Τα νερά του ποταμού αρκετά λόγω της βροχής αλλά όχι θολά μας επέτρεψαν να ξεκινήσουμε τη διαδρομή μας.Περπατήσαμε  στην κοίτη του  και, καθώς το μονοπάτι άλλαζε αρκετές φορές όχθη, χρειαζόταν να περνάμε  αρκετές  φορές απ`τη μια άκρη του ποταμού στην άλλη. Το ποτάμι είχε αρκετό νερό και  συνέχεια ψάχναμε ρηχά περάσματα ή κάποιες φορές, πατώντας πάνω σε βράχους, περνούσαμε απέναντι, χωρίς να βραχούμε. Αλλά πού και πού όλο και κάποιος από την παρέα άθελά του βρισκόταν μέσα στο δροσερό νερό...

 Έτσι ανεβήκαμε αρκετά ψηλά σχεδόν μέχρι τους Στρόπωνες,  αλλά ο λίγος χρόνος που διαθέταμε μας ανάγκασε να επιστρέψουμε. Έτσι πήραμε ξανά το μονοπάτι κατηφορίζοντας για την παραλία. Σχεδόν 4 ώρες  περπατούσαμε μέσα στο ποτάμι, μπαίνοντας πολλές φορές στο νερό που μας έφτανε και πάνω από τα γόνατα, κάτω από τις ιτιές και τα πλατάνια έχοντας για συντροφιά μας τα κελαηδίσματα των πουλιών και τον ήχο των τρεχάμενων νερών. Φτάνοντας στα πρώτα σπίτια της Χιλιαδούς ήδη ο καλοκαιρινός ήλιος έκαιγε  και οι περισσότεροι κατευθύνθηκαν στην παραλία.  Σπάνια όμως η παραλία αυτή να μην έχει κύμα, γιατί ανοίγεται στο πέλαγος.  Τα κύματα της θάλασσας του Αιγαίου έπεφταν στα παρακείμενα βράχια,  αλλά αυτό δεν μας  πτόησε να βουτήξουμε και να κολυμπήσουμε ακόμα και  με τα κύματα. 

Το μεσημέρι  καθίσαμε όλοι μαζί  στα παραδοσιακά ταβερνάκια με θέα τη θάλασσα και απολαύσαμε νόστιμους μεζέδες, ενώ άλλοι προτίμησαν να χαρούν τον ήλιο και τη θάλασσα ή να περπατήσουν ως το βόρειο άκρο της,  όπου βρίσκεται η περίφημη παραλία των γυμνιστών. Ωραίο το τοπίο με τους σπαρμένους μέσα στη θάλασσα  βράχους και τη θέα στο Αιγαίο, με τις Σποράδες στο βάθος! Ακόμα και οι πειρατές στα παλιότερα χρόνια είχαν κάνει ορμητήριό τους το μέρος αυτό, που πήρε την ονομασία του από το βυζαντινό εκκλησάκι, που, κατά την παράδοση, χτίστηκε από την αυτοκράτειρα  Θεοδώρα ως η χιλιοστή  εκκλησία για τη νίκη κατά των πειρατών. Ερείπια σώζονται σήμερα από το καθολικό του άλλοτε πλούσιου μοναστηριού που είχε, λόγω των πειρατών, φρουριακό χαρακτήρα. Γύρω στις 5.30 αφήσαμε την όμορφη αυτή παραλία και μπήκαμε στα πούλμαν για την επιστροφή μας. Μια στάση στην Κάτω Στενή μας δρόσισε αρκετά, αφού προχωρήσαμε στα πλακόστρωτα σκιερά δρομάκια του χωριού με τις πολλές  βρύσες με δροσερό νερό. Γλυκό, καφεδάκι, ξεκούραση και πίσω στη Νίκαια σε μιάμιση ώρα περίπου. Έτσι περάσαμε μια όμορφη μέρα διασχίζοντας το υπέροχο αυτό φαράγγι, που ο Φυσιολάτρης το οργάνωσε  για τρίτη φορά. Όλοι μείναμε κατενθουσιασμένοι  και υποσχεθήκαμε να το ξανακάνουμε και άλλη φορά. Αισθανθήκαμε όμως και τυχεροί, γιατί στην Αθήνα  είχε βρέξει καταρρακτωδώς...

 

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•