Την Κυριακή 20 Οκτώβρη κάναμε μια εκδρομή στην κοντινή Εύβοια και  ανεβήκαμε στην κορυφή της Δίρφης. Και άλλες χρονιές το προγραμματίσαμε και κάναμε  προσπάθειες να ανέβουμε ,αλλά ο δυνατός αέρας που συνήθως φυσάει στη Δίρφη δεν μας το επέτρεψε. Αυτή τη φορά όμως είχαμε σύμμαχο τον Αίολο και ανεβήκαμε στη Δίρφη με καλό καιρό και καθόλου αέρα.

Οι δυσκολίες στις σάρες της Δίρφης μας κούρασαν και στο ανέβασμα αλλά και στο κατέβασμα , αλλά τελικά τα καταφέραμε και φτάσαμε στην κορυφή. Εδώ το γιορτάσαμε με λίγο τσίπουρο για το καλό και καθίσαμε για να ξεκουραστούμε και να απολαύσουμε την φανταστική θέα. Ατενίσαμε βόρεια και ανατολικά το Αιγαίο πέλαγος και στο βάθος τις Σποράδες και νότια και δυτικά φαινόταν  ο Ευβοϊκός κόλπος , η Χαλκίδα και στο βάθος η Πεντέλη και η Πάρνηθα. Κατεβαίνοντας με μεγάλη προσοχή,  επειδή το έδαφος ήταν σαθρό,  φτάσαμε στο καταφύγιο. Ένα ρόφημα και λίγη ξεκούραση ήταν απαραίτητα και στη συνέχεια ξεκινήσαμε για μια ακόμα πολύωρη διαδρομή μέχρι το χωριό  Καμπιά. Ήταν μια διαδρομή περίπου 7 ωρών, για πολλούς μια καλή προπόνηση για το Μαραθώνιο της Αθήνας, που θα γινόταν  σε 20 μέρες από τότε.   Εδώ  στο χωριό μας περίμεναν  όσοι δεν ανέβηκαν στην κορυφή της Δίρφης, αλλά και αυτοί με τη σειρά τους είχαν περπατήσει αρκετές ώρες από τα καταφύγιο της Δίρφης  μέχρι το χωριό. Ίσα-ίσα που προφτάσαμε να τσιμπήσουμε κάτι στα γρήγορα στις ταβέρνες του χωριού και  ξεκινήσαμε για την επιστροφή μας. Φτάνοντας στην Αρτάκη  κάναμε μια μικρή στάση στην όμορφη παραλία της για καφέ ή παγωτό και φτάσαμε στη Νίκαια αργά το βράδυ.

{gallery}2013/ekdromi20.10.13{/gallery}