Το πρωί της Κυριακής  14 Ιούνη , την επομένη της διάσχισης του φαραγγιού του Δημοσάρη, ξεκινήσαμε για να κάνουμε τη διάσχιση του φαραγγιού του Νηλέα ποταμού κοντά στην Αγία Άννα. Η εκδρομή είχε αναβληθεί  την προηγούμενη εβδομάδα λόγω των καταρρακτωδών βροχών που έπεσαν στην Εύβοια. Τα σχέδιά μας αυτή τη φορά ήταν να διασχίσουμε το φαράγγι από τη γέφυρα των Αμελάντων προς την Αγία  Άννα. Γύρω στις 11 φτάσαμε στα Αμέλαντα,   όπου ξεκινάει ο χωματόδρομος για να προσεγγίσουμε τον ποταμό Νηλέα. Το ποτάμι πηγάζει βόρεια από το χωριό Κερασιά στο Ξηρό Όρος και διασχίζοντας το φαράγγι της Μπολοβίναινας   χύνεται στο Αιγαίο πέλαγος. Η Μπολοβίναινα ήταν μια Ελληνίδα που την περίοδο της Τουρκοκρατίας προτίμησε να πέσει από τα βράχια και να σκοτωθεί στο φαράγγι παρά να ατιμαστεί πέφτοντας στα χέρια των Τούρκων. Φτάνοντας στη γέφυρα των Αμελάντων, οργανώσαμε το κατέβασμα στη κοίτη του ποταμού  δένοντας σχοινιά έτσι ώστε να κατέβουν όλοι με ασφάλεια. Κάτω από τη γέφυρα υπάρχει η πρώτη μεγάλη γούρνα και οι περισσότεροι βούτηξαν και πήραν το ¨βάπτισμα του πυρός¨.

Έχοντας από πριν φορέσει τα μαγιό μας μπήκαμε στο νερό που στην αρχή ήταν κρύο αλλά σιγά   σιγά το  συνηθίσαμε. Κάποιοι είχαν μεριμνήσει να φέρουν στολή νεοπρέν που τους προστάτευε λίγο από το κρύο. Η χρήση κατάλληλων παπουτσιών για ποτάμι νομίζω ήταν απαραίτητη γιατί τα ορειβατικά άρβυλα  δυσκόλευαν στο κολύμπι. Αριστερά και δεξιά μας πανύψηλοι θεόρατοι βράχοι που μας έκρυβαν ακόμα και τον ήλιο. Στην αρχή περπατούσαμε μέσα στο ποτάμι αλλά αρκετά  μέτρα πιο κάτω συναντήσαμε την πρώτη βάθρα. Απλώσαμε ένα σχοινί κατά μήκος της βάθρας για ασφάλεια   έτσι ώστε κάποιοι να υποβοηθούνται και ορμήσαμε μέσα στο νερό. Κολυμπώντας περάσαμε την πρώτη βάθρα, που το βάθος της σε κάποια σημεία ξεπερνούσε τα 2 μέτρα, και ξεκινήσαμε για την επόμενη. Πατώντας προσεκτικά μέσα στο νερό και αποφεύγοντας τις μεγάλες πέτρες προχωρούσαμε με ασφάλεια  μέσα στο ποτάμι. Τα νερά κατέβαιναν ήσυχα και μόνο σε κάποια  σημεία είχαν μια μικρή δυσκολία. Αριστερά και δεξιά στις όχθες  πλατάνια, ιτιές, αριές  ριζωμένα ανάμεσα στα βράχια κρέμονταν πάνω από τα κεφάλια μας και μας έκαναν σκιά. Σε λίγο φτάσαμε στην πιο εντυπωσιακή βάθρα από όλες. Ανάμεσα σε δυο κατακόρυφους βράχους με στένεμα πάρα πολύ μικρό, γύρω στα δυο μέτρα, όπου έχει πέσει  ένας τεράστιος βράχος και έχει σκεπάσει την οροφή του φαραγγιού. Η πτώση μικρών λίθων δεν είναι και σπάνιο φαινόμενο εδώ^.  γι αυτό καλό θα είναι η διάσχιση να γίνεται φορώντας κράνος για ασφάλεια. Περνάμε και αυτό το δύσκολο σημείο και όλοι μαζί συνεχίζουμε την πορεία μας μέσα στο ποτάμι. Συναντήσαμε στο κατέβασμα αρκετούς φίλους από τον ορειβατικό Καρύστου που και αυτοί έκαναν τη διάσχιση του Νηλέα. Βγάλαμε αρκετές  φωτογραφίες και ύστερα από πορεία 2 ωρών και περνώντας αρκετές ακόμα βάθρες φτάσαμε στη κάτω μεριά, απ΄όπου το μονοπάτι οδηγεί στην Παλαιόβρυση. «Αυτό μόνο  ήταν»,  «Δεν έχει άλλο » ακούστηκαν κάποιοι που δεν ήθελαν με κανένα τρόπο να βγουν από το ποτάμι. Ίσως την  άλλη φορά που θα έχουμε περισσότερο χρόνο θα ξεκινήσουμε από  ψηλότερα, από το χωριό Κερασιά. Ο κ. Νίκος  και ο κ. Γιώργος είχαν κουβαλήσει σε σάκους στεγνά ρούχα και φτάνοντας στο τέρμα βγάλαμε τα μουσκεμένα ρούχα γιατί οι περισσότεροι άρχισαν να τουρτουρίζουν από το κρύο. Αφού ξεκουραστήκαμε λίγο πήραμε το μονοπάτι που σε ανεβάζει στο πάνω μέρος  του φαραγγιού. Παίρνοντας το χωματόδρομο της επιστροφής σε λίγο φτάσαμε στο πούλμαν που μας περίμενε στην Παλαιόβρυση.

Φτάνοντας στο πούλμαν βάλαμε στεγνά παπούτσια και κατευθυνθήκαμε προς την παραλία της Αγίας  Άννας. Η θάλασσα λάδι και οι περισσότεροι κολύμπησαν αρκετή ώρα. Εδώ συναντήσαμε και τους υπόλοιπους που είχαν επισκεφτεί την Κερασιά. Στην Κερασιά βρίσκεται και το Μουσείο Παλαιοντολογικών Ευρημάτων  που λειτουργεί τα τελευταία 5 χρόνια. Μετά τις ανασκαφές στην ευρύτερη περιοχή έχουν έλθει στο φως 24 διαφορετικά είδη ζώων  ( Ύαινες, αιλουροειδή, άλογα τριδάκτυλα, χοίροι, ρινόκεροι , χαλικοθήρια, ελαδοθήρια, κοντόλαιμες καμηλοπαρδάλεις),  που έζησαν πριν από 8 εκατομμύρια χρόνια. Στις ταβέρνες της παραλίας όλοι μαζί γευματίσαμε και στη συνέχεια πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Κάναμε μια στάση  στη παραλία της Νέας Αρτάκης για καφέ  και μέσω Χαλκίδας επιστρέψαμε στη Νίκαια.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•