- Λεπτομέρειες
- Τελευταία ενημέρωση : 25 Νοεμβρίου 2015 25 Νοεμβρίου 2015
Το πανηγύρι στον Πλάτανο το Σάββατο 24 Οκτωβρίου τράβηξε πολλούς φίλους, αφού ήταν σχεδόν γεμάτα τα 3 πούλμαν με τα οποία ξεκινήσαμε από τη Νίκαια. Πολλοί και οι φίλοι μας από το ΜΕΤΡΟ Αιγάλεω, πού ήρθαν από διάφορες περιοχές της Αττικής.
Κάναμε μια ημίωρη στάση στο Σπαθοβούνι και πήραμε το δρόμο για Τρίπολη, Άγ. Σώστη, Ρίζες, Άγ.Πέτρο και τελικά φτάσαμε στη Μονή της Παναγίας Μαλεβής. 
Περιηγηθήκαμε για 3/4 περίπου στους χώρους της μονής , η οποία κατέχει ξεχωριστή θέση ανάμεσα στα λοιπά μοναστήρια του « δεύτερου Αγίου Όρους», όπως λέγεται ο Πάρνωνας. Αρχικά χτίστηκε στην ψηλότερη κορυφή του Πάρνωνα, τον Μαλεβό, τον 8ο αι. μ.Χ. Στα 1616 μεταφέρθηκε στη σημερινή θέση. Αποτέλεσε καταφύγιο των κλεφταρματολών πριν το 1821. Κατά την Επανάσταση βοηθούσε τραυματίες αγωνιστές, ενώ καταστράφηκε από τον Ιμπραήμ στα 1825 και από τους Γερμανούς στην Κατοχή.
Το καθολικό της Μονής ( = ο κεντρικός ναός ), αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου, είναι μικρός μονόκλιτος ναός με αγιογράφηση εσωτερικά, ενώ έχει κτιστεί μεγαλύτερος στο πάνω μέρος της αυλής. Ολόγυρα υπάρχουν κελιά, ξενώνες, εκθετήριο και άλλα κτίσματα. Η εικόνα της Παναγιάς στον παλαιό ναό θεωρείται έργο του Ευαγγελιστή Λουκά.
Δίπλα στη μονή υπάρχει και ναός του Οσίου Νείλου, ο οποίος είχε μονάσει στην παλιότερη θέση της μονής. Ολόγυρα το μοναδικό για την Ελλάδα δάσος από δενδρόκεδρα. 
Αγοράσαμε σύκα, κάστανα, καρύδια και βότανα από τους μικροπωλητές έξω από τη μονή και φύγαμε για τη μικρή και όμορφη Σίταινα, ένα από τα χωριά της Τσακωνιάς ( μαζί με την Καστάνιτσα, τον Πραστό, τον Άγ.Ανδρέα, το Λεωνίδιο, τον Τυρό κ.ά.). Οι λιγοστοί τουρίστες έμειναν εκεί να δουν για μισή ώρα το χωριό, ενώ πεζοπόροι και ορειβάτες ξεκίνησαν την πορεία τους. 
Οι πεζοπόροι, γύρω στους 60, ακολούθησαν το παλιό μονοπάτι, προς τον Πλάτανο, γεμάτο ρείκια και καστανιές, κυρίως καθώς πλησίαζαν στο χωριό. Μάζεψαν αρκετά κάστανα και ευχαριστημένοι από την ωραία διαδρομή έφτασαν μετά από ένα 3ωρο στο γραφικότατο παραδοσιακό οικισμό του Πλάτανου, με τα πλακόστρωτα και νοικοκυρεμένα σοκάκια και τα άφθονα νερά. Είναι χτισμένος στα 440 μ., σε ένα πανέμορφο φυσικό περιβάλλον, γεμάτο καστανιές, πεύκα και έλατα, στη βάση μιας καταπράσινης ρεματιάς στις πλαγιές του Πάρνωνα. 
Το πανηγύρι είχε ξεκινήσει από το πρωί στο χωριό. Στους επισκέπτες προσφέρονταν ξερά σύκα και κάστανα και για όποιον ήθελε να γευματίσει υπήρχε φασολάδα, σουβλάκι –καλαμάκι και ψητό λουκάνικο. Στην πλατεία τα τραπέζια ήταν στρωμένα και οι φίλοι μας τουρίστες ήταν ήδη εκεί. Οι ταβέρνες του χωριού ήταν γεμάτες. Ο καιρός ήταν γλυκός και όλοι κάθονταν ευχάριστα έξω. Με το κρασάκι ζεσταθήκαμε και εσωτερικά, άναψε το κέφι και στήσαμε το χορό με τη μουσική που ακουγόταν από τα μεγάφωνα. 
Οι ορειβάτες ακολούθησαν την ίδια διαδρομή και επιπλέον κατέβηκαν στο φαράγγι του Λούλουγκα, προς αναζήτηση του ομώνυμου καταρράκτη. Σχηματίζεται από τον ποταμό Βρασιάτη, αφού συγκεντρώσει τα νερά της περιοχής. Είναι πραγματικό εντυπωσιακό το φαράγγι αυτό, με τους δεκάδες μικρούς καταρράκτες και αναρίθμητες μικρές λίμνες ανάμεσα σε πλατάνια και καρυδιές. Αλλά το εντυπωσιακότερο φυσικό μνημείο είναι ο μεγάλος καταρράκτης που σχηματίζεται σε στένωμα και του οποίου τα νερά πέφτουν από ύψος 30-40 μ. δημιουργώντας μια μικρή λίμνη. Στα τοιχώματα των βράχων κατά μήκος του φαραγγιού σχηματίζονται πολλές σπηλιές.
Αφήνοντας το κεντρικό μονοπάτι οι ορειβάτες κατέβηκαν στην κοίτη του ποταμού. Σε κάποια σημεία η κατάβαση ήταν πολύ απότομη και χρειάστηκε να απλώσουμε το σχοινί για μεγαλύτερη ασφάλεια. Φτάνοντας στο ποτάμι ο ήχος του καταρράκτη ακουγόταν έντονα μέσα από το φαράγγι ανάμεσα από ένα στένωμα που σχημάτιζαν τα βράχια δεξιά μας. Κάναμε μια πρώτη προσπάθεια από την απέναντι πλευρά να τον πλησιάσουμε αλλά ο δρόμος ήταν φραγμένος από βάτα και ήταν αδύνατο να περάσουμε. Για μια στιγμή απελπιστήκαμε και είπαμε να επιστρέψουμε αλλά η τύχη μας βοήθησε και ανοίγοντας ένα μικρό πέρασμα ανάμεσα από τα βάτα και βάζοντας πέτρες για να περάσουμε το ποταμάκι προχωρήσαμε σιγά –σιγά στο στένεμα του φαραγγιού καμιά πενηνταριά μέτρα και ξαφνικά αντικρίσαμε το πανέμορφο καταρράκτη να πέφτει με ορμή από μεγάλο ύψος και να σχηματίζει πέφτοντας μια μικρή λιμνούλα. Βγάλαμε φωτογραφίες και αποχαιρετώντας το φανταστικό αυτό θέαμα ξεκινήσαμε το ανέβασμα στο κυρίως μονοπάτι που μας έφερε μετά από αρκετή ώρα ,στο πανηγύρι του χωριού όπου βρισκόταν και η υπόλοιπη παρέα μας. 
Γύρω στις 5 το απόγευμα, αφού όλοι μας ξεκουραστήκαμε, γευματίσαμε και χορέψαμε πήραμε το δρόμο του γυρισμού. Επιστρέψαμε από τον παραλιακό δρόμο περνώντας μέσα από το μεσόγειο Άστρος, το Κιβέρι, το Άργος και, αφού κάναμε μια στάση στο Σπαθοβούνι πάλι, συνεχίσαμε ως τη Νίκαια, όπου φτάσαμε γύρω στις 10, αφού αφήσαμε πρώτα στο Αιγάλεω τους περισσότερους φίλους.
