Το πρωί της 6^ης Αυγούστου ξεκινήσαμε από τη Νίκαια για μια εξόρμηση διαφορετική από τις συνηθισμένες! Αφού συγκεντρώσαμε όλους τους φίλους που είχαν δηλώσει συμμετοχή και κάναμε μια στάση στο Σπαθοβούνι, φθάσαμε στο Ναύπλιο κατά τις 9:30. Μια ομάδα πήρε τον ανήφορο για το όμορφο φρούριο του Παλαμηδιού, καμάρι, κάποτε, των Ενετών,  όπου φυλακίστηκε όμως για λίγο και ο Κολοκοτρώνης, στην εποχή της Αντιβασιλείας, επί Όθωνα. Από εκεί ψηλά θαυμάσαμε και την Ακροναυπλία με τα ερείπια της αρχαίας ακρόπολης και τους ενετικούς  προμαχώνες της . Η θέα μαγευτική και προς το Ναύπλιο, απλωμένο ολόκληρο σχεδόν κατά μήκος της χερσονησίδας, που μαλακά εισχωρεί στη θάλασσα του Αργολικού. Το Μπούρτζι, το « σήμα κατατεθέν » της πόλης,  φαινόταν ακόμα πιο ωραίο από εκεί πάνω.

Μια δεύτερη ομάδα ξεκίνησε μια μικρή και εύκολη πεζοπορία μιάμισης περίπου ώρας από την πλατεία Αρβανιτιάς ως την παραλία του Καραθώνα. Ευτυχώς ο λόφος του Παλαμηδιού μας πρόσφερε τη σκιά του σε μεγάλο μέρος της διαδρομής κι έτσι δεν επέτρεπε στον ήλιο να μας παιδεύει και πολύ.  Όλοι μαζί τελικά κάναμε το μπάνιο μας στα ζεστά και ρηχά νερά της πολύβουης και όχι και τόσο καθαρής αυτής  παραλίας.

Μετά το μπάνιο καταλύσαμε στο ξενοδοχείο μας, στο κέντρο σχεδόν του Ναυπλίου, όπου και γευματίσαμε, όσοι επιθυμούσαμε, ενώ κάποιοι βγήκαν για βόλτα και γεύμα στην πόλη. Υπήρξε ακόμα χρόνος για επίσκεψη  στα Μουσεία της πόλης ή και για ψώνια, για όσους επιθυμούσαν είτε το ένα είτε το άλλο. Μια περιήγηση στα στενά της πόλης είχε πολλά επίσης να προσφέρει, μια και το Ναύπλιο ολόκληρο είναι ένα «ανοιχτό», ένα «υπαίθριο» μουσείο, με « εκθέματα » από τον 19^ο αιώνα και πέρα.

Κατά τις 7 το απόγευμα « φορέσαμε τα καλά μας » στο σώμα και την καρδιά μας και έτοιμοι για τη βραδινή μας έξοδο πήραμε το δρόμο για το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Καθ΄ οδόν θαυμάζαμε και τις πανέμορφες μυκηναϊκές γέφυρες, τις μαστορικά φτιαγμένες 3.500 χρόνια πριν, σημάδι πως πορευόμαστε κι εμείς σε ένα δρόμο σχεδόν τον ίδιο από τότε!

Ανηφορίσαμε τον ιερό δρόμο που οδηγούσε προς το ονομαστό αρχαίο θέατρο μαζί με χιλιάδες άλλους  Έλληνες και ξένους « προσκυνητές » και τακτοποιηθήκαμε από νωρίς στις θέσεις μας, στο άνω διάζωμα οι περισσότεροι, αδημονώντας να αρχίσει η παράσταση. Είχαμε την περιέργεια να δούμε πώς θα παρουσιαζόταν, για 3^η φορά μετά το 415 π.Χ. , οπότε και « πρωτοδιδάχτηκε » το έργο του Ευριπίδη « Ηρακλής μαινόμενος ».

Για άλλη μια φορά το Εθνικό Θέατρο, που το πρωτο-παρουσίασε στα 1960 σε σκηνοθεσία τότε του Τάκη Μουζενίδη, τώρα του Μιχαήλ Μαρμαρινού, με μια δυνατή, όπως και τότε,  ομάδα ηθοποιών, δε μας γέλασε και μας πρόσφερε ένα θέαμα αρκετά ικανοποιητικό. Συγκινητική η παρουσία του χορού Θηβαίων γερόντων, δυνατές ερμηνείες από τον Νίκο Καραθάνο - Ηρακλή, την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη – Μεγάρα, τον Μηνά Χατζησάββα – Αμφιτρύονα και τους άλλους «υποκριτές». Εντυπωσιακός ο τρόπος που παριστανόταν η ίδια η Λύσσα, η μανία που κατέλαβε τον Ηρακλή και τον οδήγησε στη θανάτωση της γυναίκας  και των τριών μικρών παιδιών του. Πρωτοποριακή η χρήση των μικροφώνων, αλλά και αρκετά, θα λέγαμε, εξυπηρετική για μας, παρόλο που είναι πασίγνωστη η ακουστική του θεάτρου. Όμορφη και κατάλληλη και η μουσική επένδυση του έργου. Το κοινό παρακολουθούσε ευλαβικά την παράσταση, παρόλο που κράτησε πάνω από δύο ώρες, και με ανάλογο τρόπο αποχώρησε μετά το τέλος της.

Επιστρέψαμε στη « βάση » μας για ξεκούραση και όσοι θέλαμε βγήκαμε για να δούμε και λίγο το Ναύπλιο « by night », για ένα σουβλάκι, ποτό ή παγωτάκι. Πολύ ζωντανό και όμορφο και τη νύχτα και με πολλά νεανικά « στέκια »! Ακόμα πιο εντυπωσιακά φαίνονταν με το νυχτερινό φως και τα διάφορα κτίρια, τα φορτισμένα με ένα σωρό μνήμες του παρελθόντος της πόλης αυτής που υπήρξε η πρώτη επίσημη πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους.

Μετά το πρωινό μας και αφού φορτώσαμε στο λεωφορείο τις αποσκευές μας, κατηφορίσαμε προς  την Κόστα. Ήμαστε αρκετοί όσοι πήραμε το καραβάκι και περάσαμε απέναντι στις Σπέτσες, όπου ήπιαμε τον καφέ μας στην Ντάπια, στο λιμάνι,  επισκεφθήκαμε το « Σπίτι της Μπουμπουλίνας » και το Μουσείο των Σπετσών, που στεγάζεται στο αρχοντικό του Μέξη, φθάσαμε μέχρι την Αναργύρειο Σχολή, είδαμε και το σπίτι του ευεργέτη Ανάργυρου, κάναμε βόλτες στα στενάκια της πόλης και πήραμε το λεωφορείο ή καραβάκι για κάποια από τις όμορφες παραλίες του νησιού. Ο χρόνος αρκετός για να κάνουμε το μπάνιο μας στα ολοκάθαρα και δροσερά νερά και να γευματίσουμε, εφόσον το επιθυμούσαμε.

Κατά τις 5 η ώρα συναντήσαμε και πάλι όσους φίλους έμειναν στην Κόστα για μπάνιο και φαγητό και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Ευχάριστη η διάθεση στο λεωφορείο, και λόγω της ανάγνωσης κάποιων αποσπασμάτων από την « Ελληνική Μυθολογία » του Νίκου Τσιφόρου, σχετικών με τον ήρωα – πρωταγωνιστή του έργου και τους άθλους του, ευθυμία, ανεκδοτάκια, αλλά και συζητήσεις για την τραγωδία που παρακολουθήσαμε το προηγούμενο βράδυ.

Κάναμε μια στάση για τα « απαραίτητα » και συνεχίσαμε για Νίκαια, αφήνοντας στη συνέχεια και τους φίλους μας που είχαμε παραλάβει από το Μετρό του Αιγάλεω. Έτσι έκλεισε το ξεχωριστό αυτό « εκπαιδευτικό » διήμερο. Όλοι ευχόμαστε να επαναληφθεί κάτι τέτοιο!

{gallery}epidayros11{/gallery}