Παραμονές της εκδρομής μας στη Βυτίνα –Ελάτη –Στεμνίτσα (Μαίναλο) και το μετεωρολογικό δελτίο αναγγέλλει συνέχεια βροχές και καταιγίδες στη περιοχή και σε όλη την Πελοπόννησο. Η εκδρομή έπρεπε να αναβληθεί ή να αλλάξουμε προορισμό και να πάμε κάπου αλλού να πεζοπορήσουμε. Η Εύβοια έδειχνε να έχει καλό καιρό και έτσι αποφασίσαμε να πάμε στο Ξηρόν Όρος στη Βόρεια Εύβοια  και στους καταρράκτες του Δρυμώνα. Ξεκινήσαμε λοιπόν  από τη Νίκαια στις 7.15  και μετά από την παραλαβή αρκετών φίλων μας από το μετρό Αιγάλεω πήραμε την Εθνική οδό και στρίψαμε  για Χαλκίδα. Περάσαμε την καλωδιακή γέφυρα της Χαλκίδας και φτάσαμε στην  Ν. Αρτάκη, όπου στην παραλία της  κάναμε μια σύντομη στάση, για καφέ ή κάποιο κολατσιό. Ύστερα συνεχίσαμε για τη Βόρεια Εύβοια, περάσαμε  το Προκόπι και το Μαντούδι, γνωστά για τα μεταλλεία τους,  σε μια όμορφη διαδρομή, μέσα σε πεύκα, πλατάνια, καστανιές,  σπάρτα και φτέρες αλλά και κερασιές, μηλιές και καρυδιές και  φτάσαμε στους Κουρκουλούς, το όμορφο χωριό στους πρόποδες  του Ξηρού όρους.Εδώ ξεκίνησε η πρώτη πεζοπορική ομάδα για μια πορεία 5 ωρών , για την ανάβαση στην κορυφή του Ξηρού Όρους και κατάβαση στους καταρράκτες του Δρυμώνα. Ακολουθήσαμε τη σήμανση προσέχοντας τα ασπροκόκκινα σήματα στον χωματόδρομο, προσπεράσαμε το εικονοστάσι του Αγίου Δημητρίου και ύστερα από λίγη ώρα πήραμε το ανηφορικό μονοπάτι.  Η πορεία μας έγινε κάτω από έλατα, δρυς και πεύκα. Εδώ κάπου άρχισε να ψιλοβρέχει  και αυτό έκανε τη διαδρομή μας περισσότερο δύσκολη. Στον δρόμο μας συναντήσαμε μια μεγάλη ομάδα που ανέβαιναν και αυτοί στην κορυφή και, αφού τους προσπεράσαμε, συνεχίσαμε για την κορυφή.

Φτάνοντας κάτω από τους βράχους της κορυφής ακολουθήσαμε το Μικρό Λούκι του Ξηρού Όρους και σε λίγη  ώρα προσεγγίσαμε την κορυφή (υψ. 990μ). Η πυκνή ομίχλη που συνήθως έχει αυτή την εποχή  μας στέρησε τη θέα να αγναντέψουμε τα γύρω . Όταν  η ατμόσφαιρα είναι καθαρή, μπορούμε να δούμε μέχρι και το όρος Άθως, μέσα στη θάλασσα, αλλά το ειδυλλιακό  τοπίο της ομίχλης έκανε το τοπίο να μοιάζει μαγικό. Στην κορυφή συναντηθήκαμε και με την άλλη ομάδα,  που ξαφνικά ξεπρόβαλλε μέσα από την ομίχλη μπροστά μας. Και αυτοί  ξεκίνησαν από την άλλη πλευρά του Ξηρού Όρους, τους καταρράκτες του Δρυμώνα και έφτασαν  στην κορυφή. Όλοι μαζί συναντηθήκαμε πάνω στην  κορυφογραμμή και περπατώντας στα  γυμνά ασβεστολιθικά πετρώματα και καταλήξαμε  στο σημείο, όπου υπάρχει το παρατηρητήριο και το κολονάκι της Γεωγραφικής Υπηρεσίας στρατού.Αφού ξεκουραστήκαμε για λίγο, βγάλαμε τις αναμνηστικές μας φωτογραφίες και στη συνέχεια όλοι πλέον μαζί πήραμε το κατηφορικό μονοπάτι για την επιστροφή μας, ακολουθώντας τα σήματα που υπάρχουν στα δένδρα  . Κάποιοι γνώστες των μανιταριών δεν πτοήθηκαν και μάζεψαν και μανιτάρια, μιας και υπήρχαν άφθονα αυτή την εποχή κάτω από τα πεύκα και τα έλατα. Περίπου σε μια ώρα φτάσαμε στην άσφαλτο πάνω από τους  καταρράκτες του Δρυμώνα, που σχηματίζει το ρέμα Σηπιάς. Οι Καταρράκτες Δρυμώνα βρίσκονται στη Bόρεια Εύβοια μεταξύ του χωριού Κερασιά και Δρυμώνα,( Δήμος Ελυμνίων) σε υψόμετρο 620 μέτρων.Κάναμε μια σύντομη επίσκεψη στους καταρράκτες, μια τοποθεσία ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς, όπου το νερό πέφτει από ύψος 15 μέτρων και σχηματίζει μια όμορφη λιμνούλα. Για να φτάσετε στους καταρράκτες θα χρειαστεί να ακολουθήσετε ένα καλά διαμορφωμένο μονοπάτι, μέσα σε δάσος ελάτης και μαύρης πεύκης, πλατάνια & πολλά άλλα δασικά δένδρα, το οποίο μαζί με τις ξύλινες  γέφυρες και τα παγκάκια που έχουν γίνει με μεγάλη προσοχή και σεβασμό στη φύση από το Δασαρχείο, συμπληρώνουν το όμορφο τοπίο. Μπαίνοντας στα πούλμαν ξεκινήσαμε για την επίσκεψή μας στο Μοναστήρι του Οσίου Δαβίδ που βρίσκεται  4 χιλιόμετρα από τους καταρράκτες  και 25 χλμ. βόρεια της Λίμνης.

Η μονή του Οσίου Δαυίδ, η οποία βρίσκεται στην καρδιά του δάσους,  απέναντι  στο χωριό του Δρυμώνα, είναι αφιερωμένη στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος.

Η υποδοχή μας από τους μοναχούς ήταν εγκάρδια, αφού μάλιστα μας φίλεψαν με ξηρούς καρπούς , σύκα , καφέ και κρασί. Αφήνοντας πίσω τη Μονή επισκεφτήκαμε τη Λίμνη, πρωτεύουσα του Δήμου Ελυμνίων. Μια όμορφη, γραφική παραθαλάσσια πόλη χτισμένη σε λόφο με πανοραμική θέα, που συνδυάζει το απόλυτο γαλάζιο του Ευβοϊκού κόλπου με το μοναδικό πράσινο του τοπίου τριγύρω από την πλούσια βλάστηση, δίνοντας την εντύπωση κυκλαδίτικου νησιού. Περιηγηθήκαμε στα πλακόστρωτα δρομάκια της και  θαυμάσαμε τα νεοκλασικά της κτίρια, τα αρχοντικά των παλιών καραβοκύρηδων με τις υπέροχες αυλές διώροφων σπιτιών που σφύζουν από  λεμονιές. Απολαύσαμε τους υπέροχους μεζέδες , τα φρέσκα ψάρια και ντόπια κρεατικά με το παραδοσιακό ούζο, τσίπουρο, κρασί ή την παγωμένη μπύρα στα γραφικά ταβερνάκια της παραλίας της Λίμνης ή  ένα καφεδάκι, παγωτό ή  γλυκό στα μαγαζάκια της παραλίας  και ... δρόμο για την επιστροφή μας. Μια μικρή  στάση στο δρόμο μας στη Ν. Αρτάκη και  επιστρέψαμε  πίσω στη Νίκαια, έχοντας κάνει μια ακόμα όμορφη εκδρομή στην Εύβοια.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•