8 – 11 Σεπτεμβρίου 2011

Η  τετραήμερη  εκδρομή  στην  Άνδρο  ήταν  η  πρώτη  μου  με  το «Φυσιολάτρη»  Νικαίας,   στάθηκε  όμως  αρκετή,  ώστε  να  ανυπομονώ  να  δηλώσω  συμμετοχή  στην  επόμενη  πεζοπορία!  Οι  δραστηριότητες  στο  μαγευτικό  αυτό  κυκλαδίτικο  νησί  συνδύαζαν  αρμονικά  εξορμήσεις  σε  βουνό  και  θάλασσα.

Η  πρώτη  μέρα  ξεκίνησε  με  άφιξη  στη  Ραφήνα  και  δίωρο  ταξίδι  με  πλοίο,  που  πέρασε  ευχάριστα,  καθώς  ο  κ. Ορνιθόπουλος  είχε  φροντίσει  να  μας  προμηθεύσει  με κουίζ,  του  οποίου  οι  νικητές  κέρδισαν  δωρεάν  συμμετοχή  σε  επόμενες  εκδρομές.  Αφού  αποβιβαστήκαμε  στο  λιμάνι  του  Γαυρίου,  διασχίσαμε  με  πούλμαν  το  νησί  μέχρι  τη Χώρα,  όπου  και  επισκεφθήκαμε  το  αρχαιολογικό  μουσείο  της  Άνδρου.  Είχε  εκθέματα  από  τη  Μυκηναϊκή  έως  την  κλασική  και   την  πρωτοβυζαντινή  περίοδο.

Έπειτα  περιπλανηθήκαμε  στην  περιοχή  με  τα  φρεσκοασβεστωμένα  αρχοντικά  και  τα  μαγαζιά  με  τα  διάφορα  ενθύμια  και  τα  τοπικά  εδέσματα,  όπως  το  μπαμπιλόνι  (εσπεριδοειδές  με  σχήμα  πεπονιού). Όσοι το επιθυμούσαν κολύμπησαν στην παραλία της Χώρας Νιμποριό. Το απογευματάκι  καταφθάσαμε  στα  Αποίκια  και  το  ξενοδοχείο  μας,  όπου  ξεκουραστήκαμε  και  δειπνήσαμε.

Το  δεύτερο  πρωινό  όλοι  οι  εκδρομείς  περπατήσαμε  έως  την  Πυθάρα,  το  μικρούλη  καταρράκτη  της περιοχής,  η  οποίο  άλλωστε  φημίζεται  για  τα νερά  της,  καθώς  εκεί  αναβλύζει  η  πηγή  Σάριζα  και  εδρεύει  η  ομώνυμη  επιχείρηση  εμφιαλώσεως.  Κατά  τις  9 π.μ.  όσοι  ήθελαν  να  πεζοπορήσουν  ακολούθησαν τον κ. Ορνιθόπουλο κι οι υπόλοιποι κατευθύνθηκαν με  το  πούλμαν στο Μπατσί για μπάνιο συνοδευόμενοι  από τον κ. Κωνσταντινόπουλο. Όσοι  επιλέξαμε  την  πεζοπορία  ανταμειφθήκαμε  πλουσιοπάροχα  με  καρπούς  από  υπαίθριες  συκιές,  με  τη θέα  απίθανων  συνδυασμών  βλάστησης  (πλατάνια,  κυπαρίσσια,  καστανιές,  ελαιόδεντρα)  στις  Στενιές  και  φυσικά  με  δροσιστικότατο  μπάνιο  στα  Γυάλια.  Η  ημέρα  έκλεισε  με  δείπνο στο ξενοδοχείο και ζωντανή,  νησιώτικη  κυρίως  μουσική,  που  ανέδειξε  τη  ζωτικότητα  και  το  ταλέντο  αρκετών  εκδρομέων.

Εκείνο  που  με  εντυπωσίασε  περισσότερο  την  τρίτη  μέρα  ήταν  το  δωρικό  τοπίο  με τις βελανιδιές, που  διασχίσαμε  από το Συνετί ξεκινώντας ως  την  παραλία  του  Κορθίου.  Περπατήσαμε  έως  τα  Διποτάματα  με  συντροφιά  ρυάκια  και  αρκετούς, πέτρινους,  εγκαταλελειμμένους  πια,  μύλους.  Εξαντλημένοι  φθάσαμε  στο  χωριουδάκι  Κοχύλου  με  το  γραφικότατο  καφενεδάκι,  για τον  απαραίτητο

ανεφοδιασμό  μας  με  γλυκά  του  κουταλιού.  Πεζοπορώντας  αγναντεύσαμε  το  μεσαιωνικό  Επάνω Κάστρο ή Κάστρο της Φανερωμένης  και, πλησιάζοντας,   μάθαμε  έναν  τοπικό  θρύλο  για  την παραλία της  « Γριάς  το  Πήδημα », όπου και κολυμπήσαμε κάποιοι.  Μια  γριά  κατέδωσε  ένα  μυστικό  πέρασμα  σε  πολιορκητές  του  νησιού  και  μετανιωμένη  βούτηξε  από  ένα  γκρεμό  στη  θάλασσα.  Η  παράδοση  λέει  ότι  η  γυναίκα  με  την  πτώση  της  μεταμορφώθηκε  σε  βράχο.  Κατά  τη  1 μ.μ.  καταλήξαμε αισίως  στον όρμο του Κορθίου.  Όσοι  δεν  ήθελαν  την  πεζοπορία  είχαν  την  εναλλακτική  να  επισκεφθούν  το  μοναστήρι  της  Παναχράντου  και  να  καταλήξουν  κι  αυτοί  στο  Κόρθι.

Η  τελευταία  μέρα  έχει  συνυφανθεί  στη  μνήμη  μου  με  το  μουσείο  Γουλανδρή  στη  Χώρα, στην οποία παραμείναμε τρεις περίπου ώρες μετά την πρωινή επίσκεψή μας στη μονή της Αγ. Μαρίνας, κοντά στα Αποίκια.   Εκτείνεται  σε  δύο  πολυτελέστατα  κτίσματα  που  φιλοξενούν  πίνακες  και  γλυπτά  του  Χατζηκυριάκου - Γκίκα  και  άλλων  μοντέρνων  καλλιτεχνών  και  μαρτυρεί  την  έγνοια  των  Ανδριωτών  εφοπλιστών  να  τιμήσουν  τη  γενέτειρά  τους.  Δεν  είναι  τυχαίο   ότι  οι  Εμπειρίκοι  κι  άλλοι  πλούσιοι  ευεργέτες  έχτισαν  γηροκομεία,  άνοιξαν  δρόμους  κι  ύψωσαν  εκκλησίες.  Δεν  παρέλειψα  επίσης  να  δω  από

κοντά  το  επιβλητικό  άγαλμα  του  Άγνωστου  Ναύτη,  που  δεσπόζει  σε  μια  πλακόστρωτη  πλατεία  με  φόντο  την  ανεμοδαρμένη  θάλασσα.  Τέλος,  άψογα  διατηρημένη   είναι  κι  η   οικία  του  Θεόφιλου  Καΐρη,  του  φιλομαθή  ιερέα  και  απτόητου  πρωτοστάτη  της  Επανάστασης  στην  Άνδρο.

Στο  μεσημεριανό  μπάνιο  μας  στην  παραλία  της  Χώρας Νιμποριό  κολυμπήσαμε  - προς  μεγάλη  μας  έκπληξη - μαζί  με  έξι  κατάλευκους  κύκνους,  καθώς  το  νησί  αποτελεί  σταθμό  για  τα  μεταναστευτικά  πτηνά.

Εδώ συναντηθήκαμε και με τη μικρή ομάδα πεζοπόρων που ακολούθησε το μονοπάτι που οδηγούσε από τα Αποίκια στη Χώρα, ένα όμορφο και καλοστρωμένο παλιό μονοπάτι.

Το  απόγευμα  περιλάμβανε   καφέ  στο  Μπατσί  και  τα  τελευταία ψώνια  στο  Γαύριο,  από  όπου  επιβιβαστήκαμε  κατά  τις  9 μ.μ. στο  πλοίο  της  επιστροφής.  Από  το κατάστρωμα  απολαύσαμε  το ολόγιομο  φεγγάρι  - κι  αυτό  είναι  πραγματικότητα  κι  όχι  ποιητική  άδεια.  Ως  πρόσφατα  μυημένη  στο  σύλλογο  εύχομαι σε  όλους  τους  έμπειρους  εκδρομείς  στο επανειδείν!

Ευαγγελία  Τσακίρη

{gallery}andros11{/gallery}