- Λεπτομέρειες
- Τελευταία ενημέρωση : 04 Νοεμβρίου 2017 04 Νοεμβρίου 2017
Με δύο πούλμαν ξεκινήσαμε την 1η Οκτωβρίου από Νίκαια και Αιγάλεω, με κάπως βροχερό καιρό αλλά ...φρόνημα υψηλό, για τον Μαραθώνα. Κάναμε μια μικρή στάση για ξεμούδιασμα, φωτογραφίες και απόλαυση του τοπίου γύρω από το Φράγμα και τη Λίμνη. 
Το Φράγμα αποτελεί σχεδόν έργο τέχνης, κατασκευασμένο όπως είναι, στα 227 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας, σε σχήμα τόξου και επενδυμένο με Πεντελικό μάρμαρο, πράγμα που το κάνει ιδιαίτερο και σε παγκόσμιο επίπεδο ακόμα. Οι εργασίες του ξεκίνησαν το 1925 και ολοκληρώθηκαν το 1929, βοηθώντας έτσι στην υδροδότηση της αυξανόμενης πληθυσμιακά πρωτεύουσας. Αργότερα δημιουργήθηκαν και νέες συνδέσεις παροχής ύδατος με τη λίμνη Υλίκη από τη μια και με την τεχνητή λίμνη του Μόρνου από την άλλη. Στη βάση του οικοδομήθηκε μαρμάρινο επίσης αντίγραφο του Θησαυρού των Αθηναίων, ανάθημα στο ιερό των Δελφών, σε ανάμνηση της απόκρουσης του περσικού κινδύνου μετά τη μάχη στον Μαραθώνα, στα 480 π.Χ. 
Η Λίμνη του Μαραθώνα μαζί με το Εθνικό Πάρκο του Σχινιά αποτελούν δύο από τους δέκα εναπομείναντες υγροτόπους της Αττικής και εμείς είχαμε επιλέξει τον συγκεκριμένο γι΄αυτή τη μέρα, για να γιορτάσουμε για τα πουλιά και με αυτά, φυσικά...
Στις 9 η ώρα φτάναμε στο Αρχαιολογικό Μουσείο Μαραθώνα, όπου μας περίμενε ο ξεναγός μας για μια περιήγηση της μιας ώρας στις αίθουσές του.
Με αφορμή τον χάρτη της περιοχής στην αίθουσα υποδοχής του Μουσείου, αναφέρθηκε στα σημεία όπου έγιναν ανασκαφές, αλλά και με λεπτομέρειες στην τοπογραφία και την ίδια τη διεξαγωγή της Μάχης του Μαραθώνα. 
Στην αίθουσα με τα προϊστορικά ευρήματα εντύπωση δημιουργούν τα αφιερώματα που βρέθηκαν στο Σπήλαιο του Πανός στην Οινόη, τα μαρμάρινα ή μεταλλικά τηγανόσχημα σκεύη, τα ειδώλια και άλλα αντικείμενα καθημερινής χρήσης των Κυκλαδιτών, από το νεκροταφείο τους στο Τσέπι, καθώς και τα ευρήματα του Μεσοελλαδικού νεκροταφείου στον Βρανά.
Στην αίθουσα την αφιερωμένη στον Ηρώδη τον Αττικό, τον ρήτορα, συγκλητικό και ευεργέτη ιερών της περιοχής, από την οποία μάλιστα και καταγόταν, είδαμε στήλες με αγάλματα του ίδιου, της Ρήγιλλας, της συζύγου του, αλλά και μαθητών του, καθώς και την είσοδο της έπαυλής του στη θέση “Μάνδρα της Γριάς”. 
Ακολούθως μείναμε αρκετά στην αίθουσα με τα ευρήματα από το ιερό των Αιγυπτίων θεών στην Μπρέξιζα, κοντά στη θάλασσα, όπου βλέπει κανείς τα πρωτότυπα αιγυπτιάζοντα και υπερφυσικά σε μέγεθος αγάλματα της Ίσιδας, του Όσιρη και του γιου τους Ώρου, με μορφή γερακιού. 
Τελευταία αίθουσα η αφιερωμένη στο Τρόπαιο της Μάχης του Μαραθώνα, από το οποίο σώθηκαν ελάχιστα τμήματα του επάνω μέρους. 
Η βροχή είχε ήδη σταματήσει, όταν βγήκαμε από το Μουσείο, κι έτσι μετά από μια σύντομη επίσκεψη στο γειτονικό Μεσοελλαδικό νεκροταφείο των τύμβων, μπήκαμε στα λεωφορεία, οι μεν πεζοπόροι, για να ξεκινήσουν τη 2ωρη ή 4ωρη διαδρομή τους μέσα στο Εθνικό Πάρκο του Σχινιά, οι δε τουρίστες για τον Τύμβο του Μαραθώνα αρχικά. 
Οι πεζοπορίες άρχισαν από το παρκινγκ του κωπηλατοδρομίου. « Περνώντας την είσοδο πήραμε το χωματόδρομο δεξιά του καναλιού του κωπηλατοδρομίου με κατεύθυνση προς τη αρχαία Μακάρια πηγή και φτάσαμε ύστερα από περπάτημα 20 λεπτών περίπου στο παρατηρητήριο πουλιών. 
Σε όλη τη διαδρομή μέσα από τα καλάμια ακουγόντουσαν οι φωνές των πουλιών αλλά και στα νερά της τεχνητής λίμνης κολυμπούσαν χαλκόκοτες, τσικνιάδες και κύκνοι. Σε όλη την ευρύτερη περιοχή ζουν πάνω από 150 είδη πουλιών που φωλιάζουν μέσα στα βούρλα και στα καλάμια και τρέφονται από τα είδη του υγρότοπου. Πολλά από αυτά είναι διαβατάρικα και χρησιμοποιούν τον υγρότοπο σαν πέρασμα για τροφή και ξεκούραση ενώ άλλα ξεχειμωνιάζουν και ύστερα φεύγουν για βορειότερες περιοχές. Μέσα στους βάλτους ζουν νεροχελώνες, βάτραχοι νερόφιδα αλλά και το τοπικό ψάρι Ντάσκα. 
Επιστρέψαμε από τον ίδιο δρόμο στο σημείο εκκίνησης και ξεκινήσαμε περισσότεροι από 40 άτομα για την δεύτερη πεζοπορία μας μέσα στο δάσος της Κουκουναριάς, στα μονοπάτια 1 και 5, του Εθνικού Πάρκου Σχοινιά. Στην αρχή κινηθήκαμε σε χωματόδρομους δίπλα από τα περιφραγμένα οικόπεδα και στη συνέχεια μπήκαμε για τα καλά μέσα στο δάσος της Κουκουναριάς .Περπατήσαμε ανάμεσα στα πεύκα και στα σχίνα, που έδωσαν το όνομά τους και στην περιοχή, Σχινιάς, πατώντας την περισσότερη ώρα πάνω σε μαλακό αμμώδες έδαφος. 
Η πρώτη ομάδα έφτασε μέχρι το παρατηρητήριο 3 και όλοι μαζί συναντηθήκαμε στη παραλία όπου αφού καθίσαμε να απολαύσουμε την ηρεμία της θάλασσας πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Αρκετοί δεν έχασαν την ευκαιρία και κολύμπησαν για αρκετή ώρα. Επιστρέφοντας στο πούλμαν ήταν ήδη μεσημέρι και φύγαμε για την παραλία του Μαραθώνα». 
Οι λιγοστοί τουρίστες μαζί με τον ξεναγό βρέθηκαν στον χώρο του Τύμβου. Μετά από μια σύντομη αναφορά στο τοπογραφικό της Μάχης μπροστά και γύρω από την υπαίθρια ευμεγέθη μακέτα, μας οδήγησε στον ίδιο τον Τύμβο των Μαραθωνομάχων, που σκεπάζει τα οστά των 192 πεσόντων Αθηναίων, καθώς και στο αντίγραφο της Στήλης του Αριστίωνος, λίγο πιο πέρα. 
Φύγαμε έπειτα για το χωριό του Μαραθώνα μέσα στο οποίο βρίσκεται το Μουσείο Μαραθωνίου Δρόμου, παλιό Δημοτικό Σχολείο, που στεγάζεται σε νεοκλασικό κτήριο. Εδώ στεγάζεται μόνιμα η έκθεση ‘’ Ολυμπιακοί Μαραθώνιοι ”, αποτελούμενη από κείμενα και φωτογραφίες, μέσα από τα οποία παρουσιάζεται η ιστορία των Ολυμπιακών Μαραθωνίων. 
Μικρότερες θεματικές ενότητες αναφέρονται στους Ολυμπιονίκες, τους Μαραθώνιους πόλεων, τις γυναίκες στον Μαραθώνιο, τον εξοπλισμό του Μαραθωνοδρόμου. Εδώ φιλοξενούνται συλλογές προσωπικών αντικειμένων Μαραθωνοδρόμων, όπως ο Στέλιος Κυριακίδης, η Μαρία Πολύζου, ο Μιχάλης Κούσης κ.ά. Σε ειδικό χώρο φιλοξενείται όλο το αρχειακό υλικό που αφορά στη δράση της ζωής και την αθλητική πορεία του βαλκανιονίκη-ειρηνιστή Γρηγόρη Λαμπράκη. Σ΄έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο, τέλος, φυλάσσεται η Μαραθώνια φλόγα, η οποία άναψε για πρώτη φορά στις 3-11-2007 στα πλαίσια τελετής στον χώρο του Τύμβου. 
Η ξεναγός μας, αφού μας έβγαλε μερικές ομαδικές φωτογραφίες, μας οδήγησε στην αίθουσα προβολής, όπου παρακολουθήσαμε σχετικό βίντεο, μετά από το οποίο αποχωρήσαμε από το Μουσείο. 
Σειρά είχε τώρα ο ιερός χώρος, όπου οι Αθηναίοι έστησαν Τρόπαιο για τη νίκη τους κατά των Περσών, λίγες μέρες μετά τη Μάχη. Επί τόπου ο επισκέπτης μπορεί να δει μόνο τη θεμέλια κρηπίδα του μνημείου, που έφτανε τα 10 μ. ύψος, ενώ το υπόλοιπο είναι αντίγραφο αυτού. Μάλλον ετάφησαν εκεί ομαδικά οι Πέρσες, γιατί βρέθηκαν λείψανα μεγάλου αριθμού οστών άτακτα ριγμένων. Δίπλα βρίσκονται ερείπια μεσαιωνικού πύργου και η εκκλησούλα της Παναγίας της Μεσοσπορίτισσας, που γιορτάζει στις 21 Νοεμβρίου, στα Εισόδια της Θεοτόκου, και περιέργως έχει μια τοιχογραφία με τον Άγιο Σωκράτη... 
Σειρά είχε το Κωπηλατοδρόμιο το οποίο επίσης ανήκει στο Εθνικό Πάρκο του Σχινιά και δημιουργήθηκε για τους αγώνες του 2004 και παραδόθηκε στο κοινό ως ένας χώρος άθλησης και ξεκούρασης για όλους. Σε αυτό μπορείς να χαρείς τη βόλτα σου, να κάνεις κωπηλασία, κανοε – καγιάκ, ποδήλατο, να παρατηρήσεις τα πουλιά στον μεγάλης έκτασης υγροβιότοπο, να απολαύσεις την ηρεμία σου σε έναν όμορφο χώρο...
Διαπιστώσαμε όμως με θλίψη για άλλη μια φορά ότι παρουσιάζει εικόνα εγκατάλειψης... Εμείς πάντως οι τουρίστες δοκιμάσαμε μια μικρή βόλτα, γύρω στη μια ώρα και κάτι συνολικά, ως το πρώτο παρατηρητήριο πουλιών, η οποία αποδείχτηκε πράγματι ευχάριστη, αφού δεν είχε ζέστη και η σκιά από τα σύννεφα ήταν αρκετή. Στη διαδρομή μας είδαμε πολλές φαλαρίδες, μέσα στο νερό, ακόμα και κύκνο και ερωδιό. Ανεβήκαμε στο ψηλό παρατηρητήριο και είδαμε τη θέα ως κάτω τη θάλασσα και το δάσος με τις κουκουναριές και γυρίσαμε στο πούλμαν. 
Εκεί στον χώρο στάθμευσης άρχισαν να καταφτάνουν σιγά-σιγά και οι πεζοπόροι και, όταν συγκεντρωθήκαμε όλοι όσοι θα έρχονταν σε αυτό το σημείο, φύγαμε για την παραλία του Μαραθώνα. Στο μεταξύ το 2ο πούλμαν βρισκόταν ήδη εκεί με όσους πεζοπόρους είχαν μείνει για μπάνιο και φαγητό έπειτα. 
Γευματίσαμε σε κάποια παραλιακή ταβέρνα, κάναμε βολτίτσες ή καθίσαμε για καφεδάκι ή παγωτάκι σε κάποιο μαγαζί και αναχωρήσαμε νωρίς το απόγευμα για Αιγάλεω και Νίκαια.
Η μέρα μας ήταν “γεμάτη” από πλευράς οικολογικής-περιβαλλοντικής και πολιτιστικής, μια και επισκεφτήκαμε διάφορους μουσειακούς και αρχαιολογικούς χώρους, πεζοπορήσαμε, κολυμπήσαμε, κάναμε παρατήρηση πουλιών, χαρήκαμε τη φύση στην περιοχή του Μαραθώνα, που είναι τόσο κοντά μας και όμως πολλές φορές αγνοούμε ακόμα και τις φυσικές ομορφιές του...
