Οι αναμενόμενες μπόρες στην περιοχή του Μαινάλου για το Σάββατο, 2/12, μας υποχρέωσαν να αλλάξουμε πορεία κι έτσι βρεθήκαμε στον βόρειο Πάρνωνα για πεζοπορία και ορειβασία, όπου, σύμφωνα με τις προβλέψεις, δεν αναμενόταν βροχή...

Αφού κάναμε την καθιερωμένη στάση μας στο Σπαθοβούνι, περάσαμε μέσα από το χωριό του Αγ.Πέτρου και κατεβήκαμε για πολύ λίγο από το πούλμαν για τουαλέτα, ανίχνευση του ... menu στις παραδοσιακές ταβέρνες, μικρή περιήγηση στο χωριό.

Μπήκαμε στην ογκώδη εκκλησία των Αγ.Πέτρου και Παύλου ( κτίσμα του 1900 ), προσκυνήσαμε, περπατήσαμε λίγο στη γραφική κεντρική πλατεία με τη θολωτή κρήνη του 1769 και, αφού προσπεράσαμε την εκκλησία του Οσ.Νείλου και τον Πύργο του Αγά ή Τρικαλιώτη του 18^ου αι., καταλήξαμε στο καταφύγιο του Πάρνωνα ( Μαλεβού ) στα 1420 μ. Το καταφύγιο βρίσκεται σε υψόμετρο 1420 μέτρα,  στη θέση Αρνόμουσγα. Τέθηκε σε λειτουργία το 1973 από τον ΕΟΣ Σπάρτης και ήταν δωρεά του George Pierce. Διαθέτει ρεύμα, έχει τζάκι, σόμπα και γκάζι για μαγείρεμα,  ενώ υπάρχει και φυσική πηγή νερού. Η δυνατότητα φιλοξενίας είναι για  34 άτομα. Η περιοχή του Καταφυγίου είναι ιδανική για ερασιτέχνες αστρονόμους, οι οποίοι κάθε χρόνο πραγματοποιούν στην περιοχή αστροπαρατηρήσεις. Επίσης με βάση το καταφύγιο μπορεί ο επισκέπτης να περιηγηθεί το βουνό μέσω σηματοδοτημένων διαδρομών, ενώ η θέα προς τις γύρω βουνοκορφές είναι καταπληκτική. Η δροσιά ήταν αρκετή εκεί ψηλά, η θέα εξαιρετική και υπήρχαν και λίγοι επισκέπτες, οι οποίοι θα έκαναν τις βολτίτσες τους εκεί γύρω, ακολουθώντας τις ενημερωτικές πινακίδες. Η πηγή Αρνόμουσγα, για παράδειγμα, ήταν ένας από αυτούς τους κοντινούς προορισμούς, όπως ίσως και η όμορφη Βαμβακού, γύρω στη μιάμιση ώρα απόσταση από εκεί. Φτάνοντας στο καταφύγιο οι ορειβάτες ξεκίνησαν για τη Μεγάλη Τούρλα , την υψηλότερη κορυφή του Πάρνωνα που βρίσκεται στα 1935 μέτρα υψόμετρο, ενώ οι πεζοπόροι θα έκαναν μια πιο ήπια διαδρομή  ξεκινώντας χαμηλότερα από το καταφύγιο και θα κατέληγαν στη Μονή Μαλεβής.. H μεγάλη διαδρομή για την υψηλότερη κορυφή του Πάρνωνα την Μεγάλη Τούρλα, ξεκινά από το καταφύγιο και κινείται σε μονοπάτι με εμφανή σημάδια. Η διαδρομή αρχικά κατηφορίζει, συναντά μια πηγή και μια ρεματιά και στη συνέχεια ανηφορίζει σε δασικό δρόμο,  από όπου παίρνουμε το  μονοπάτι που ανεβαίνει στην κορυφή. Διασχίσαμε τη ρεματιά που ανηφορίζει περπατώντας κάτω από πλατάνια και έλατα και καταλήξαμε  στο οροπέδιο του Κάμπου.  Ύστερα  πήραμε  το δύσκολο ανηφορικό μονοπάτι  και σε τρία τέταρτα περίπου φτάσαμε στην κορυφή του Πάρνωνα.Ο καιρός αρκετά καλός για την εποχή, αλλά στην κορυφή επικρατούσε δυνατός αέρας και είχε ομίχλη και αναγκαστήκαμε να επισπεύσουμε  και έτσι  ξεκινήσαμε την κατάβαση.Ακολουθώντας την κορυφογραμμή κατευθυνθήκαμε προς το  εκκλησάκι του Αη-Λιά, όπου μας περίμεναν κάποιοι που προτίμησαν να μην ανέβουν στη κορυφή. Και αυτοί εδώ στο οροπέδιο του κάμπου όση ώρα μας περίμεναν μάζεψαν χόρτα του βουνού , αλιβάρβαρα και ραδίκια  αλλά και πολλά μανιτάρια, όντας βέβαια  γνώστες των μανιταριών. Εδώ ξεκουραστήκαμε λίγο ακόμα στο εκκλησάκι   και ύστερα πήραμε το κατηφορικό μονοπάτι κινούμενοι   βορειοδυτικά  μέσα από τα έλατα  και καταλήξαμε  στη μονή Μαλεβής, κοντά στο χωριό Άγιος Πέτρος.  Γύρω από το μοναστήρι της Μαλεβής συναντήσαμε και  το δάσος με τους κέδρους , που έχει χαρακτηριστεί ως διατηρητέο φυσικό μνημείο. Το μήκος της διαδρομής ήταν περίπου 10  χιλιόμετρα και η ανάβαση διήρκησε συνολικά 4 με 4,5  ώρες. Οι υπόλοιποι 25 πεζοπόροι αφού απολαύσαμε τη θέα από το καταφύγιο προς τα γύρω βουνά μπήκαμε στο πούλμαν και ξεκινήσαμε την πορεία μας από ένα άλλο σημείο πιο κάτω προς τη Μονή Μαλεβής, γύρω στο 4ωρο. Η διαδρομή σε χωματόδρομο και ανηφορική στην αρχή και μέσα στο δάσος με ψηλούς κέδρους και έλατα στο μεγαλύτερο μέρος της. Η μέρα σχετικά ζεστή για την εποχή και ο ουρανός νεφοσκεπής και πολύ καλός σύμμαχος στη διάρκεια του 4ώρου που χρειαστήκαμε, ωσότου φτάσουμε στα όρια του κεδροδάσους της Μαλεβής. Ζήσαμε και λίγη περιπέτεια, μια και συναντούσαμε αρκετά δέντρα πεσμένα, κάτω ή πάνω από τα οποία έπρεπε να περάσουμε, μικρές σάρες, κατηφορίτσες κάπως γλιστερές και λασπωμένο χώμα. Ίσως μάλιστα εκείνες τις στιγμές της περιπέτειας να σκεφτόμαστε ότι ήταν προτιμότερη η ανηφοριά του πρώτου μέρους της διαδρομής μας... Τα χορταράκια λιγοστά στα πλαϊνά του δασικού δρόμου ή του μονοπατιού αλλά πάμπολλα τα μανιτάρια και πολλά τα είδη τους. Τι κρίμα που δεν ξέραμε οι περισσότεροι ποια είναι τα βρώσιμα και ποια όχι, να μαζέψουμε αρκετά από αυτά! Όταν φάνηκε από ψηλά ο Άγ .Πέτρος...ο επίγειος παράδεισος για μας τη μέρα εκείνη, η αγαλλίαση ήταν μεγάλη και έγινε ακόμα πιο ευχάριστη η διαδρομή στο τμήμα που μας είχε απομείνει, όταν αντικρίσαμε και τα κεραμίδια των μοναστηριακών κτισμάτων. Δεν αργήσαμε να βρούμε στον δρόμο μας τις δεξαμενές της Μονής και στη συνέχεια τις πινακίδες για το κεδροδάσος της Μαλεβής. Έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο της φύσης αυτό το Δάσος Δενδρόκεδρου γύρω από το μοναστήρι Μαλεβής και μια μεγάλη περιοχή, εξάλλου, του Πάρνωνα έχει ονομαστεί Οικολογικό Πάρκο Πάρνωνα-Μουστού. Επιπλέον πολλές είναι οι περιοχές του οι οποίες ανήκουν στο Δίκτυο Natura 2000. Κατηφορίσαμε προς τη Μονή, ενώ ήδη είχαν αρχίσει να καταφθάνουν και οι πρώτοι “γενναίοι” ορειβάτες. Στη Μονή προσκυνήσαμε, ανάψαμε το κεράκι μας, ήπιαμε μπόλικο νεράκι από τη βρύση στην αυλή της, κεραστήκαμε και το παραδοσιακό λουκουμάκι, καφεδάκι και άρτο από το πανεράκι, ακούσαμε λίγα λόγια από την καλόγρια που μας υποδέχτηκε και μας έδωσε και μύρο μέσα στο μισοσκότεινο παλιό καθολικό, και αναχωρήσαμε, αφού ήρθαν και οι τελευταίοι ορειβάτες και πεζοπόροι. Το μοναστήρι αυτό λέγεται ότι πρωτοϊδρύθηκε τον 8^ο αι. μ.Χ. στην ψηλότερη κορφή του Πάρνωνα, τον Μαλεβό. Γι΄αυτό και η ονομασία της “Μαλεβή”. Αργότερα , μέσα στον 14^ο αι., η μονή μετακινήθηκε σε άλλη θέση, ώσπου στα 1616 επανιδρύθηκε στο σημείο, όπου βρίσκεται σήμερα. Στην παλιότερη θέση είχε μονάσει ο Όσιος Νείλος, πριν φύγει για το Άγιον Όρος. Αποτέλεσε καταφύγιο ων κλεφταρματολών στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, υπέστη πολλές καταστροφές από τον Ιμπραήμ και χρόνια αργότερα βομβαρδίστηκε κι από τους Γερμανούς. Πέρα από το μικρό καθολικό, το πρόσφατα σχετικά αγιογραφημένο, υπάρχει μια τεράστια σύγχρονη εκκλησία της Παναγίας στον περίβολο της Μονής, καθώς και πολλά κελιά και προσκτίσματα.

Ήταν ήδη 6 παρά η ώρα, όταν φτάσαμε στον Άγ. Πέτρο, όπου είχαν παραμείνει οι λιγοστοί  φίλοι μας “τουρίστες”. Γευματίσαμε στις ταβέρνες του χωριού λίγο βιαστικά και φύγαμε για Τρίπολη κατά τις 18:30 μ.μ. Μόνο μισή ώρα μείναμε στην περιοχή της πλατείας Άρεως, για καφεδάκι, γλυκάκι ή μια σύντομη βόλτα. Υποσχεθήκαμε στην όμορφη πλέον πρωτεύουσα του νομού να επανέλθουμε με περισσότερο χρόνο στη διάθεσή μας, ώστε να μπορέσουμε να τη γνωρίσουμε και καλύτερα... και την αποχαιρετίσαμε, στέλνοντας τους χαιρετισμούς και στον Γέρο του Μοριά, που στέκεται καμαρωτός πάνω στο άλογό του στη μια άκρη της πλατείας. Στη βάση του μνημείου βρίσκονται τα οστά του μεγάλου ήρωα. Απέναντί του, στην άλλη άκρη της πλατείας Άρεως, το νεοκλασικό κτήριο του Δικαστικού Μεγάρου, με τα αγάλματα των Τερτσέτη και Πολυζωίδη, που αρνήθηκαν να καταδικάσουν τον ήρωα στην πολύκροτη δίκη του.  Φτάσαμε  πίσω στη βάση μας κατά τις 10 το βράδυ, ευγνωμονώντας τον καιρό που μας ... λυπήθηκε εκείνη τη μέρα και δεν μας χάλασε κανένα σχέδιο!

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•