Την Κυριακή, 3 Δεκεμβρίου, ξεκινήσαμε στις 11.30 π.μ. από τη Νίκαια για το Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά, τη μέρα αυτή, πρώτη Κυριακή του Δεκέμβρη, που τα περισσότερα Μουσεία έχουν ελεύθερη είσοδο.

Η ξεναγός μας ανέμενε στα σκαλιά του Μουσείου και η ξενάγηση ξεκίνησε, αφού πήραμε τα μηδενικά εισιτήρια, από τον χώρο υποδοχής, όπου υπάρχει ένας μεγάλος χάρτης, απαραίτητος για την κατανόηση της τοπογραφίας του αρχαίου Πειραιά και την προέλευση των ευρημάτων του Μουσείου.

Ανεβήκαμε στον 1ο όροφο και σταθήκαμε για λίγο στον προθάλαμο, όπου εκτίθενται διάφορα αντικείμενα σχετικά με την εμπορική και πολεμική ζωή του λιμανιού, όπως το μετρολογικό ανάγλυφο, ο μετρητής υγρών και ο πολύ ενδιαφέρων κατάλογος του “πατσατζίδικου”. Εδώ επίσης θαυμάσαμε τα σημαντικά ευρήματα από το μινωικό Ιερό κορυφής των Κυθήρων, με μικρά και χαριτωμένα χάλκινα ειδώλια κυρίως, αναθήματα στο Ιερό. Στον ίδιο χώρο και το χάλκινο έμβολο πλοίου και ο μαρμάρινος οφθαλμός τριήρους. Στην αίθουσα κεραμικής είδαμε την πλούσια συλλογή αγγείων από τη μυκηναϊκή, γεωμετρική και κλασική περίοδο, μαζί με κοσμήματα, από την περιοχή του Πειραιά αλλά και τα γειτονικά νησιά. Εντύπωση μας έκαναν στην αίθουσα αυτή τα παιχνιδάκια από παιδικές ταφές, καθώς και τα μουσικά όργανα, τα εργαλεία γραφής από τον τάφο του ποιητή. Περάσαμε έπειτα στις 2 αίθουσες με τα ορειχάλκινα αγάλματα, το “καμάρι” του Μουσείου, που αποκαλύφθηκαν στον Πειραιά το 1959.

Μείναμε εκστατικοί μπροστά στον μοναδικό Απόλλωνα, την υπερμεγέθη Αθηνά, τα δυο αγάλματα της Άρτεμης, αλλά έλειπε, δυστυχώς, το 5^ο εύρημα της συγκεκριμένης ανασκαφής, ένα χάλκινο τραγικό προσωπείο, το οποίο ταξίδεψε στην Αμερική για μια έκθεση. Στην αίθουσα της Κυβέλης είδαμε αναπαράσταση ιερού κλασικής εποχής, με τον ναΐσκο της εξ ανατολών θεάς, από το Μοσχάτο, μαζί με μια σειρά αναθηματικών αναγλύφων, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζει εκείνο που απεικονίζει γυναίκα θεραπευόμενη από τον Ασκληπιό. Πολλά τα επιτύμβια ανάγλυφα στη σχετική αίθουσα, τα οποία μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε την αντίληψη του αρχαίου Αθηναίου για τη ζωή και τον θάνατο. Συγκινητικά τα περισσότερα από αυτά, μια και παρουσιάζουν πάντα θλιμμένο τον νεκρό και τους γύρω του ... Κατεβαίνοντας σταθήκαμε λίγο στο γιγάντιο μαρμάρινο λιοντάρι, σήμα τάφου από το Μοσχάτο. Πολλά ήταν τα ανάλογα μνημεία, που είχαν στηθεί δίπλα σε μεγάλους δρόμους που συνέδεαν το άστυ με το επίνειό του, κατά μήκος των Μακρών τειχών.  Στην αίθουσα με τα μεγάλα επιτύμβια εντυπωσιαστήκαμε πρωτίστως από το πολυτελές ταφικό μνημείο της Καλλιθέας, το οποίο στήθηκε από μέτοικο- σιτέμπορο από την Ίστρια της Ρουμανίας. Έχει αναστηλωθεί σε βαθύτερο σημείο στην αίθουσα, λόγω του ύψους των 7 μ. Κοντά του και η υπερμεγέθης στήλη του Παγχάρους, Αθηναίου οπλίτη που σκοτώθηκε στη μάχη της Χαιρώνειας το 338 π.Χ. Προς το τέλος της ξενάγησης σταθήκαμε λίγο στην αίθουσα με τα νεοαττικά διακοσμητικά ανάγλυφα, φορτίο πλοίου που βυθίστηκε στο λιμάνι του Πειραιά καθώς και στα ελληνιστικά και ρωμαϊκά ευρήματα, όπως ο κολοσικός ανδριάντας του Αδριανού και ο σπάνιος ανδριάντας του Βαλβίνου, αυτοκράτορα για 3 μήνες μόνο το 238 μ.Χ..Δεν παραλείψαμε βέβαια να βγούμε και στον υπαίθριο χώρο του Μουσείου, όπου βρίσκεται το ελληνιστικό θέατρο της Ζέας ( 2^ου αι.π.Χ. ), αντιγραφή σε μικρότερη κλίμακα του Θεάτρου του Διονύσου. Κάναμε και ένα γρήγορο πέρασμα από τα επιτύμβια μνημεία που εσχάτως έχουν τοποθετηθεί κάτω από ένα στέγαστρο στο βάθος του κήπου και, αποαχαιρετώντας την ξεναγό μας, αναχωρήσαμε, όσοι θέλαμε, για το λιμάνι της Ζέας, σημερινό Πασαλιμάνι, ώστε να συμπληρώσουμε κάπως την εικόνα του αρχαίου Πειραιά, βλέποντας μέρος των τειχών του Θεμιστοκλή και των ίχνη των νεωσοίκων αυτού του λιμανιού, που βρίσκοντα στεγασμένα τα πρώτα κάτω από τη γέφυρα του σημερινού δρόμου και τα άλλα μέσα στο νερό...Από την πόρτα του γειτονικού Ναυτικού Μουσείου, που δυστυχώς ήταν κλειστό, είδαμε και ένα άλλο τμήμα των τειχών, που με μεγάλη πονηριά, ξεγελώντας τους αντίπαλους Σπαρτιάτες, μπόρεσε να χτίσει ο σημαντικότατος πολιτικός – στρατηγός της Αθήνας, μετά τη μάχη του Μαραθώνα, και που με τόση άνεση γκρέμισαν το 404 π.Χ. οι νικητές του Πελοποννησιακού πολέμου. Τα τείχη που σήμερα βλέπουμε στην Πειραϊκή, με τους πολλούς και πολύ καλά σωζόμενους ενίοτε πύργους, είναι τα “κονώνεια”, αυτά που επανίδρυσε στα 394 π.Χ.ο στρατηγός Κόνων, όταν πια χανόταν η δύναμη της Σπάρτης.Λίγος χρόνος για καφεδάκι και ξεκούραση στις καφετέριες της Ζέας και ... πίσω στα σπιτάκια μας για το μεσημεριανό, λίγο αργά βέβαια, αλλά, έτσι κι αλλιώς, ήμαστε πια “χορτάτοι” από τόσα που είδαν τα μάτια μας στο Μουσείο και έξω από αυτό, στη βόλτα μας στο αγαπημένο λιμάνι ...    

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•