- Λεπτομέρειες
- Τελευταία ενημέρωση : 18 Μαρτίου 2018 18 Μαρτίου 2018
Στις 8 το πρωί του Σαββάτου 13 Ιανουαρίου και ... με μεγάλη ανησυχία για τον καιρό. ξεκίνησε το πούλμαν με τους ορειβάτες-πεζοπόρους για τη διάσχιση του φαραγγιού της Οινόης Ανατολικής Αττικής αρχικά, την επίσκεψη στο Μουσείο της Ε.Υ.Δ.Α.Π. έπειτα και την κοπή της πίτας μας το απόγευμα μαζί με τους τουρίστες σε ταβέρνα του Μαραθώνα. 
Ανηφορίσαμε τον Διόνυσο, περιοχή όπου βρισκόταν ο αρχαίος δήμος Ικαρίας, γενέτειρας του Διονύσου, κατά μία άποψη, και όπου γεννήθηκε το αρχαίο δράμα, θαυμάζοντας ψηλά, αριστερά και δεξιά μας, την εικόνα που έχουν δημιουργήσει στο βουνό, από τα αρχαία ακόμα χρόνια, τα επιβλητικά λατομικά ανοίγματα, σύγχρονα, θα έλεγες, καλλιτεχνήματα…
Συνεχίσαμε το κατέβασμα προς τη Νέα Μάκρη και αφού περάσαμε τον Άγιο Πέτρο και την διασταύρωση που έρχεται από την Πεντέλη, κοντά στη Ραπεντώσα, όπου βρίσκεται και ο σταθμός μεταφόρτωσης απορριμμάτων του Μαραθώνα, οι ορειβάτες ξεκίνησαν τη διαδρομή τους. Ανέβηκαν προς το Αγριλίκι σε μονοπάτι στην αρχή και σε χωματόδρομο στη συνέχεια. Εδώ άρχισε να ψιλοβρέχει αλλά κατά διαστήματα η βροχή δυνάμωνε.
Βάλανε όμως τα αδιάβροχα και κατηφορίσανε προς το Βρανά. Φτάνοντας στον αρχαιολογικό χώρο όπου βρίσκεται και το Αρχαιολογικό Μουσείο του Μαραθώνα η βροχή σταμάτησε και συνέχισαν προς τον Άγιο Αθανάσιο με ήλιο πλέον περνώντας μέσα από φυτώρια και θερμοκήπια. Μετά ανηφόρισαν σε ένα δύσβατο μονοπάτι που χρειάστηκε να βγάλουν τα ψαλίδια για να καθαρίζουν από τα αγκάθια το μονοπάτι για να περάσουν. Κάποια στιγμή φτάσανε μετά από ένα τρίωρο στο δρόμο που ανηφορίζει για τον Άγιο Λουκά. Όμως πήραν το δρόμο προς το Καζάνι και αφού διέσχισαν χωράφια με χιλιάδες γαρύφαλλα ανθισμένα έφτασαν ύστερα από 3ωρο περπάτημα στον πύργο της Οινόης. 
Ο Πύργος αυτός λέγεται ότι ήταν εξοχική κατοικία της οικογένειας Ντε λα Ρος από τη Βουργουνδία και χτίστηκε γύρω στο 1250 μ.Χ. Ο Όθων ντε λα Ρος, όταν οι Φράγκοι μοίραζαν τα ελληνικά εδάφη, έλαβε την Αττικοβοιωτία και αναγορεύτηκε “Κύριος των Αθηνών”.
Ο Πύργος σώζεται σε ύψος 11,50 μ. και διαθέτει 3 ορόφους, οι οποίο επικοινωνούν μεταξύ τους με καταπακτές. Δεν έχει πολλά ανοίγματα για λόγους ευνόητους και η είσοδός του βρίσκεται στο πίσω μέρος. Χρήζει, βέβαια, φροντίδας και επισκευής...Γίνονται ενέργειες. 
Εδώ αφού ξεκουράστηκαν για λίγο, βγάλανε φωτογραφίες , ξεναγηθήκανε στα απομεινάρια του ναού του Πυθίου Απόλλωνα , είδαν και αυτοί από μακριά το σπήλαιο του Πανός και ύστερα ξεκίνησαν για να διασχίσουν το φαράγγι της Οινόης, που πριν λίγη ώρα πέρασαν από εκεί οι άλλες δυο ομάδες των πεζοπόρων. Όμορφη διαδρομή που το Καλοκαίρι θα είναι ακόμα πιο πράσινη με ένα δρόμο που θα γίνει ποδηλατόδρομος για να ενώνει την πόλη του Μαραθώνα με το Φράγμα. Σε λιγότερο από 6 ώρες συνολική διαδρομή βρεθήκανε από το Διόνυσο στο φράγμα του Μαραθώνα. Εδώ συναντήθηκαν και με τους άλλους πεζοπόρους και αφού πήραν το κομμάτι από την πίτα τους , είδαν το μουσείο της ΕΥΔΑΠ. Αργότερα κατέβηκαν και αυτοί στο αντίγραφο του Θησαυρού των Αθηναίων και ύστερα φύγαμε όλοι μαζί για την ταβέρνα όπου θα γινόταν η συνεστίαση.
Εν τω μεταξύ οι πεζοπόροι το πρωί αφού άφησαν τους ορειβάτες , με το πούλμαν περάσαμε το Φράγμα της λίμνης του Μαραθώνα, τον οικισμό της Ραπεντώσας και το ίδιο το χωριό του Μαραθώνα, κατευθυνθήκαμε προς τον μεσαιωνικό Πύργο της Οινόης και την αρχή του φαραγγιού.
Εκεί κατεβήκαμε από το πούλμαν, όταν πια η βροχή είχε ξεκινήσει και είχε μάλιστα αρχίσει να γίνεται απειλητική, πράγμα που απέτρεψε αρκετούς πεζοπόρους από το να λάβουν μέρος στην πεζοπορία. Έτσι, αφού εξοπλιστήκαμε κατάλληλα, φύγαμε 18 πεζοπόροι για τη διάσχιση του φαραγγιού, ενώ οι υπόλοιποι έμειναν στο πούλμαν και έφυγαν έπειτα για τον Μαραθώνα, όπου έμειναν σε μια καφετέρια, ώσπου να σταματήσει η βροχή και να μπορέσουν να έρθουν μετά στη λίμνη. 
Στην αρχή οι πεζοπόροι βάδιζαν μέσα στη βροχή και σε λασπερό έδαφος, αλλά η αποζημίωση από το όμορφο τοπίο ήταν μεγάλη κι έτσι ξεχνούσαμε τον ... πόνο μας. Εξάλλου, το φαράγγι της Οινόης αποτελεί έναν από τους ομορφότερους επίγειους παραδείσους της Αττικής...που τον διασχίζει ο ποταμός Χάραδρος. Η όλη περιοχή της Οινόης όμως αποτελεί τόπο σημαντικού ιστορικού ενδιαφέροντος. Κοντά στον μεσαιωνικό Πύργο, μάλιστα, βρίσκονται και τα ερείπια του αγροκτήματος του Ηρώδη του Αττικού ( στη θέση “Μάνδρα της Γριάς” ). Πολύ κοντά στην είσοδο του φαραγγιού βρίσκεται το εκκλησάκι των Αγ. Αποστόλων, χτισμένο πάνω στα ερείπια του ιερού του Πυθίου Απόλλωνα. Από εδώ ξεκινούσε η επίσημη αντιπροσωπία για τους Δελφούς. Το Ιερό του Διονύσου βρίσκεται επίσης σε αυτή την περιοχή, κοντά στο αρχαίο θέατρο και ένα χορηγικό μνημείο, το οποίο είναι και το μόνο αρχαίο κατάλοιπο που έχει αποκατασταθεί σε σημαντικό βαθμό. 
Αφού ανιχνεύσαμε τα ελάχιστα ίχνη του Ιερού και μπήκαμε μέσα στο εκκλησάκι, συνεχίσαμε πάνω σε αρχαίο λιθόστρωτο μονοπάτι, βαδίζοντας παρέα με τη βροχή για κανένα 20λεπτο περίπου, ακολουθώντας για μιάμιση ώρα ακόμα κοινή διαδρομή, ώσπου σε μια διασταύρωση, γύρω στα ¾ απόσταση από το Φράγμα, διαχωρίστηκαν σε δύο ομάδες οι πεζοπόροι. 
Όσοι ήθελαν να περπατήσουν (11 άτομα) γύρω στις 3 ώρες και κάτι ανηφόρισαν, κάνοντας μια κυκλική διαδρομή ως τη Λίμνη, ενώ οι υπόλοιποι 7 περπάτησαν ως τη βάση σχεδόν του Φράγματος και ανέβηκαν έπειτα από την άσφαλτο ως πάνω. 
Συγκεντρωθήκαμε στην καφετέρια που βρίσκεται στο πάνω μέρος της Λίμνης και περιμέναμε τα δύο μεσημεριανά πούλμαν με τους τουρίστες. Αφού ήρθαν, μαζευτήκαμε μπροστά στο Μουσείο της E.Y.Δ.Α.Π., όπου παρακολουθήσαμε ξενάγηση και προβολή και κατόπιν στον εξωτερικό χώρο πήραμε ο καθένας το κομμάτι της πίτας μας και ήπιαμε και κρασάκι-κέρασμα του “Φυσιολάτρη”. 
Όταν έφτασαν έπειτα και οι λοιποί πεζοπόροι και ορειβάτες, επισκέφθηκαν κι αυτοί το Μουσείο και πήραν την πίτα τους. Όσοι ήθελαν, στη συνέχεια, κατέβηκαν στη βάση του Φράγματος, αφού η φύλακας μας άνοιξε την είσοδο ( είχαμε πάρει από πριν τη σχετική άδεια, βέβαια ).
Ένα ωραίο φιδίσιο μονοπάτι οδηγεί ως εκεί, όπου έχει ανιδρυθεί ένα ακριβές αντίγραφο του Θησαυρού των Αθηναίων από πεντελικό μάρμαρο φτιαγμένο, όπως εξάλλου και η επένδυση του ίδιου του Φράγματος. Το πρωτότυπο έργο στους Δελφούς οικοδομήθηκε σε ανάμνηση της απόκρουσης των Περσών στη μάχη του Μαραθώνα, το 490 π.Χ.
Με δέος αντικρίζει ο επισκέπτης από τη βάση του προς τα πάνω το 227 μ. ύψους από την επιφάνεια της θάλασσας τεχνικό έργο αυτό, που ολοκληρώθηκε μέσα σε 4 χρόνια, από το 1926 ως το 1929, και μέχρι σήμερα συγκρατεί τα ύδατα του Χάραδρου και του Βαρνάβα. Με το Φράγμα, το μεγαλύτερο μαρμάρινο φράγμα παγκοσμίως, δημιουργήθηκε και η τεχνητή λίμνη του Μαραθώνα το 1931, από την οποία κατά βάση υδροδοτείται η πρωτεύουσα. Η λίμνη μαζί με το Εθνικό Πάρκο Σχινιά αποτελούν δύο από τους 10 εναπομείναντες υγρότοπους της Αττικής, με μεγάλη ποικιλία στην ορνιθοπανίδα και τη χλωρίδα της περιοχής. 
Αφού ολοκληρώθηκε η επίσκεψη στο Φράγμα και τη λίμνη, μπήκαμε στα πούλμαν και πήραμε τον δρόμο για την ταβέρνα, όπου θα κόβαμε επίσημα την εκδρομική πίτα του Συλλόγου μας. Αφού μας σέρβιραν το φαγητό, κόψαμε την πίτα με την παρουσία και του Προέδρου μας και του Γεν. Γραμματέα επίσης, όπως και άλλων 6 μελών του Δ.Σ.. 
Ακολούθησε το γλέντι μας υπό τους ήχους παραδοσιακής και λαϊκής μουσικής ως τις 8 παρά κάτι, οπότε σηκωθήκαμε, χωρίς να το πολυθέλουμε, βέβαια, γιατί το κέφι “είχε ανάψει”, και περνώντας μέσα από τον τεράστιο χώρο της αφετηρίας του Μαραθωνίου Δρόμου, που αποτελεί ένα υπερσύγχρονο ολυμπιακό έργο, φτάσαμε στον χώρο στάθμευσης, όπου μας περίμεναν τα πούλμαν. 
Επιστρέψαμε νωρίς στη Νίκαια, έχοντας για άλλη μια φορά διαψεύσει, σε σημαντικό βαθμό τον καιρό, εφόσον το πρόγραμμά μας πραγματοποιήθηκε απρόσκοπτα, ευχόμενοι να είναι κι αυτή η χρονιά καλή και δημιουργική!
