- Λεπτομέρειες
- Τελευταία ενημέρωση : 19 Μαρτίου 2018 19 Μαρτίου 2018
Ξεκινήσαμε την Κυριακή 21 Ιανουαρίου, με ένα πούλμαν στις 7:15 από τη Νίκαια και, αφού πήραμε από το Αιγάλεω και τους υπόλοιπους φίλους μας, φύγαμε για Μάνδρα. Στον δρόμο μας για την Οινόη συναντήσαμε τα ερείπια του τετράγωνου πύργου της Οινόης ( του 4ου αι. π.Χ. ), που υπήρξε φρούριο των Αθηναίων και ανήκει σε μια σειρά παρόμοιων πύργων- φρυκτωριών για τη μετάδοση σημάτων καπνού. Φτάνοντας στην Οινόη κάναμε μια σύντομη στάση για καφεδάκι και « προμήθειες » στο κέντρο του χωριού. Η μέρα καλή με λίγα σύννεφα στον ουρανό, που προοιώνιζαν ότι θα κάναμε μια καλή πεζοπορία. 
Περάσαμε από τις Ελευθερές, όπου δεσπόζει επίσης ένα φρούριο των Αθηναίων, το λεγόμενο Γυφτόκαστρο σήμερα. Εδώ είχε γεννηθεί ο Διόνυσος Ελευθερεύς, το ξόανο του οποίου μεταφερόταν κάθε χρόνο στην Αθήνα, κατά τη διάρκεια της γιορτής των Μεγάλων Διονυσίων. Στη συνέχεια της πορείας μας λίγο πριν τις Ερυθρές ( το σημερινό Κριεκούκι, που σημαίνει κόκκινο κεφάλι ), χωριό το οποίο δημιουργήθηκε τον 15ο αι. από Αρβανίτες, στην τοποθεσία Δρυός Κεφαλές, σταματήσαμε, για να ξεκινήσουμε την πεζοπορία μας.
Δημιουργήθηκαν δυο ομάδες: οι πιο γρήγοροι (ορειβάτες) και οι λίγο πιο αργοί (πεζοπόροι). Οι πεζοπόροι έκαναν μια 4ωρη διαδρομή ανεβαίνοντας μέχρι την Κιάφα Φίχθι και στη συνέχεια παίρνοντας το κατηφορικό μονοπάτι θα έφταναν στα Βίλια.
Ο καιρός ιδανικός για πεζοπορία, συννεφιά με δροσερό αεράκι, βοήθησε, ώστε η διαδρομή να είναι ευχάριστη. Στην αρχή το μονοπάτι ήταν ανηφορικό και ακολουθώντας έναν ξερό χείμαρρο φτάσαμε ψηλά στο διάσελο του Κιθαιρώνα. Σημειωτέον ότι σε όλη τη διαδρομή αρκετές κυρίες μάζευαν χόρτα και δεν άφησαν ραδίκι για ραδίκι, αφού η περιοχή ήταν γεμάτη! 
Σε μιάμιση ώρα βρέθηκαν στην κορυφή και άρχισαν την κατάβαση για την πηγή Τσία ,
έξω από τα Βίλια. Μια απροσεξία όμως της Σοφίας και ένα στραβοπάτημα την έκανε να βρεθεί στο έδαφος, με σοβαρό τραυματισμό στο πόδι, ώστε να μην μπορεί να το πατήσει. Αμέσως ο Αντώνης, αρχηγός της ομάδας, της έδωσε τις πρώτες βοήθειες, αφού το έδεσε καλά με επιδέσμους και παίρνοντάς την στην πλάτη την έβγαλε στον δρόμο, όπου με ένα περαστικό αυτοκίνητο μεταφέρθηκε στα Βίλια και από εκεί στο νοσοκομείο. Δυστυχώς τελικά ήταν σπάσιμο και η Σοφία μας ταλαιπωρήθηκε αρκετά... Της ευχόμαστε “καλή ανάρρωση” και να βρίσκεται σύντομα κοντά μας . Η υπόλοιπη ομάδα συνέχισε το κατέβασμα και έφτασαν στην πηγή Τσία. Εδώ έγινε πάλι μια μικρή στάση για ξεκούραση και, αφού όλοι προμηθεύτηκαν νεράκι από την πηγή και δροσίστηκαν, συνέχισαν και έφτασαν στα Βίλια. 
Το χωριό των Βιλίων ιδρύθηκε το 1.230 μ.Χ. από όσους κατοίκους του Παλαιοχωρίου διασώθηκαν από την αρπαγή των πειρατών και ήταν έδρα Τούρκου πασά στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Στο χωριό δεσπόζει ο ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, έργο του Ερνέστου Τσίλερ, από το 1893. 
Οι ορειβάτες προηγήθηκαν των πεζοπόρων και ανέβηκαν στην κορυφή του Κιθαιρώνα.
Μια δύσκολη διαδρομή αρκετών ωρών, ακολουθώντας το σηματοδοτημένο μονοπάτι 022 μέχρι το πρώτο καταφύγιο του ΕΟΣ Ελευσίνας.
Η διαδρομή ανηφορική χωρίς μεγάλη κλίση, στην αρχή ανάμεσα σε πουρνάρια και σχίνα, ενώ πιο ψηλά συναντήσαμε πεύκα και έλατα. Ο καιρός ήταν πολύ καλός, με αρκετή ζέστη για την εποχή, και μόνο ψηλά συναντήσαμε δυνατό αέρα. 
Φτάνοντας στο καταφύγιο συναντήσαμε και τον ΦΟΠ Πειραιά που θα έκοβε την ορειβατική του πίτα στο καταφύγιο του ΕΟΣ Ελευσίνας. Ξεκουραστήκαμε λίγο πίνοντας ένα ζεστό τσάι δίπλα στο αναμμένο τζάκι του καταφυγίου κάνοντας “δημόσιες σχέσεις”. Στη συνέχεια ξεκινήσαμε για τις “Τρεις Κορφές” και την κορυφή του Προφήτη Ηλία. 
Το μονοπάτι άρχισε να γίνεται πιο δύσκολο με απότομη ανηφοριά, περνώντας μέσα από ένα όμορφο ελατόδασος με κάποια έλατα πεσμένα στο έδαφος, καταστροφή που οφείλεται στους δυνατούς αέρηδες και το πολύ χιόνι. Τελικά σε λιγότερο από μια ώρα φτάσαμε στις τρεις κορφές, σε υψόμετρο 1.358 μέτρα, όπου και βγάλαμε τις φωτογραφίες μας στο πιο ψηλό σημείο. 
Ύστερα εμείς πιο τολμηροί συνεχίσαμε για την ψηλότερη κορυφή του Προφήτη Ηλία, ενώ οι ορειβάτες του ΦΟΠ πήραν τον δρόμο της επιστροφής για το καταφύγιο, μιας και έπρεπε να κόψουν και την πίτα τους. 
Ακολουθήσαμε την κορυφογραμμή σε ένα μονοπάτι με δύσκολα ανεβάσματα ανάμεσα από βράχους και πέτρες και τελικά καταφέραμε μετά από μιάμιση ώρα διαδρομή να φτάσουμε στο δεύτερο καταφύγιο, κοντά στον Προφήτη Ηλία, σε υψόμετρο 1400 μέτρα.
Από εδώ θαυμάσαμε τη θέα βλέποντας βόρεια τις Πλαταιές, τις Ερυθρές και στο βάθος τη λίμνη Υλίκη και τα βουνά της Εύβοιας και νότια το Πόρτο Γερμενό και τον Κορινθιακό Κόλπο. Ο δυνατός κρύος αέρας όμως που άρχισε να φυσάει μας ανάγκασε να καθίσουμε λίγο μέσα στον Προφήτη Ηλία και στη συνέχεια να επισπεύσουμε την αναχώρησή μας.
Η επιστροφή έγινε ακολουθώντας την ίδια πορεία μέχρι το πρώτο καταφύγιο, ενώ οι περισσότεροι που είχαν καταπονηθεί προτίμησαν τον δρόμο που ενώνει τα δυο καταφύγια, αποφεύγοντας έτσι και τον δυνατό άνεμο αλλά και την πυκνή ομίχλη που εν τω μεταξύ είχε κυκλώσει τον Κιθαιρώνα. 
Τελικά, μετά από μια συνολική πορεία μεγαλύτερη των 6 ωρών, αρχίσαμε να κατεβαίνουμε προς τα Βίλια, όπου μας μάζεψε το πούλμαν , και μας οδήγησε στο χωριό, όπου συναντήσαμε και τους υπόλοιπους. Στις ταβέρνες των Βιλίων καθίσαμε για φαγητό και το καλό κρασί έκανε κάποιους να ευθυμήσουν. Γύρω στις 6 το απόγευμα ξεκινήσαμε για την επιστροφή μας έχοντας περάσει μια ακόμα υπέροχη μέρα κοντά στη φύση...
