- Λεπτομέρειες
- Τελευταία ενημέρωση : 19 Αυγούστου 2018 19 Αυγούστου 2018
Την Κυριακή, 6 Μαΐου 2018, ο Φυσιολάτρης πραγματοποίησε μια εκδρομή στη Βλαχοκερασιά, κοντά στον Πάρνωνα, στο όμορφο δάσος της Σκιρίτιδας. Παίρνοντας το δρόμο προς Τρίπολη, μετά από μια σύντομη στάση για καφέ στο Αρτεμίσιο, κατευθυνθήκαμε προς την Αρχαία Τεγέα, περάσαμε την Κερασίτσα, γενέτειρα του Γρηγόρη Λαμπράκη και στρίψαμε για Βλαχοκερασιά μετά τον Μανθυρέα.
Η Αρχαία Σκιρίτιδα ήταν περιοχή όπου πέρναγε ο δρόμος που ένωνε την Σπάρτη με την Τεγέα. Αποτελούσε περιοχή στρατηγικής σημασίας για το κράτος της Σπάρτης, αφού ήλεγχε το δρόμο προς την Τεγέα.
Γνωστά στην περιοχή η πόλη Καρυές (τόπος καταγωγής των Καρυάτιδων) και οι Αρχαίοι Σκιρίτες. Ο Σκιρίτης λόχος που αποτελούνταν από άντρες της περιοχής, διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στο σπαρτιατικό στρατό. Παρατασσόταν τιμητικά στο αριστερό άκρο του σπαρτιατικού στρατεύματος, διέθετε δύναμη 600 ανδρών, ενώ είχε ρόλο παρόμοιο με αυτό των «ειδικών δυνάμεων». Κατά τη διάρκεια νυχτερινής πορείας αναλάμβανε ανιχνευτικό ρόλο, όντας ο μοναδικός λόχος που προπορευόταν του βασιλικού. Οι Σκιρίτες χρησιμοποιούσαν σαν μέθοδο παραλλαγής και κάλυψης την σκόνη από κάρβουνο, με την οποία κάλυπταν το δέρμα τους, ώστε να επιχειρούν μυστικές αποστολές. Το σύμβολο που έφερε ήταν το λευκό γεράκι (Ιέραξ) σε μαύρο φόντο.
Σύμφωνα με το Διόδωρο το Σικελό, το σπουδαιότερο επίτευγμα του Σκιρίτη λόχου αποτέλεσε η δολοφονία, μεταξύ άλλων, δύο αδερφών του Ξέρξη μέσα στη βασιλική σκηνή, του Αβροκόμη του Πρεσβυτέρου και του Υπεράνθη, μία από τις νύχτες κατά τη διάρκεια της μάχης των Θερμοπυλών. Το σχέδιο του βασιλιά Λεωνίδα ήταν η δολοφονία του ίδιου του Ξέρξη, τον οποίο όμως το απόσπασμα των Σκιριτών δεν βρήκε εντός της σκηνής του. Το απόσπασμα εξοντώθηκε από τη δύναμη των «αθανάτων» όταν αργότερα έγινε αντιληπτό.
Φτάνοντας στη Βλαχοκερασιά ξεκινήσαμε για να περπατήσουμε στο δάσος της Σκιρίτιδας. Έργο του δασολόγου Τάσου Στεφάνου, που το 1976 έπεισε τους κατοίκους του χωριού Βλαχοκερασιά και των γύρω χωριών να φυτέψουν πεύκα, έλατα και καστανιές και έτσι δημιουργήθηκε ο πρώτος τεχνητός δρυμός της Ελλάδας. 
Σήμερα υπάρχει μονοπάτι για πεζοπορία μέσα στο καταπληκτικό δάσος με τα πανύψηλα δένδρα, επί το πλείστον καστανιές και μαύρη πεύκη , που φτάνει στον ποταμό Ευρώτα και συνεχίζει παράλληλα προς το ποτάμι. Το μονοπάτι αυτό είναι έργο του ορειβάτη Τάσου Μήτρου που το χάραξε από την αρχή και χρειάστηκε κόπος με προσωπική δουλειά και αρκετός χρόνος για να μπορούμε εμείς σήμερα να απολαμβάνουμε αυτή την όμορφη διαδρομή. Το μονοπάτι περνάει από μια μικρή τεχνητή λίμνη και κινείται πάνω σε αυλάκια παλιών νερόμυλων, που τα ερείπια τους ακόμα και σήμερα μαρτυρούν ότι παλιότερα εδώ ο τόπος ευημερούσε.
Η διαδρομή καταπληκτική με βρυσούλες που μας προμήθευαν με δροσερό νερό σε όλη τη διαδρομή και παντού ακουγόντουσαν τα κελαηδίσματα κάθε είδους πουλιών. Δεν έλειψαν και οι εκπλήξεις κατά τη διαδρομή όπου συναντούσαμε κάθε είδος ζωής όπως χελώνες, βατράχια, καβούρια ακόμα και φίδια.
Η πρώτη ομάδα κάνοντας μια τετράωρη διαδρομή μέσα στο πανέμορφο δάσος μετά την τεχνητή λιμνούλα ανηφόρισε το χωματόδρομο για τη Βλαχοκερασιά.
Η δεύτερη και πιο γρήγορη ομάδα συνέχισε το μονοπάτι και ακολούθησε το ποταμάκι περνώντας αρκετές φορές από τη μια όχθη στην άλλη. Σε όλη τη διαδρομή παλιοί νερόμυλοι, περικυκλωμένοι από κισσούς( Παπαφιλίππου, Τζεβελέικος, του Νικόλα κλπ) που τα απομεινάρια τους δείχνουν ακόμα και σήμερα την αρχοντιά τους με την πλούσια αρχιτεκτονική που τους διέπει.
Αφού φτάσαμε και στον τελευταίο μύλο, στρίψαμε δεξιά παίρνοντας τη κοίτη ενός ρυακιού προς την βρύση του Μελισσιού και τις ανεμογεννήτριες. Η διαδρομή ανηφορική, δύσκολη και σε πολλά σημεία έπρεπε να βοηθηθείς από σχοινιά και συρματόσχοινα που με προσωπική δουλειά είχε τοποθετήσει ο ΕΟΣ Τρίπολης.
Φτάνοντας στην κορυφή περάσαμε δίπλα από τις ανεμογεννήτριες, έχοντας θέα προς τα γύρω βουνά του Πάρνωνα, που ήταν σκεπασμένα με δάση και στο βάθος φαινόταν ο Ταΰγετος.
Ο καιρός άρχισε να κλείνει και μακριά μας ήδη έβρεχε και σε λίγο η βροχή θα έφτανε και σε εμάς. Επιταχύναμε λίγο κάναμε μια μικρή στάση για λίγο στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία και έπειτα κατηφορίσαμε προς την Βλαχοκερασιά από την αντίθετη μεριά, κάνοντας συνολικά μια κυκλική διαδρομή 6 ωρών. 
Περνώντας μέσα από το χωριό θαυμάσαμε τα όμορφα παλιά πέτρινα σπίτια με τα πέτρινα μπαλκόνια. Την εκκλησία του χωριού δωρεά των απανταχού ομογενών και το σήμα κατατεθέν του χωριού που δείχνει τις αποστάσεις των πόλεων όπου μετανάστευσαν αρκετοί Βλαχοκερασιώτες. Στις ταβέρνες του χωριού καθίσαμε και γευτήκαμε τα νόστιμα φαγητά τους και τότε μόνο άνοιξαν οι ουρανοί ξέσπασε μεγάλη μπόρα που την απολαύσαμε καθισμένοι μέσα από τις τζαμαρίες. 
Οι λιγοστοί τουρίστες μας επισκέφτηκαν το όμορφο χωριό του Πάρνωνα , Κολλίνες, με την φανταστική θέα προς τον Ευρώτα και τον Ταΰγετο , που διαθέτει και λαογραφικό μουσείο. Μόλις κόπασε η μπόρα γύρω στις 18.00 το απόγευμα ξεκινήσαμε για την επιστροφή μας, την ώρα που ο ήλιος βασίλευε απέναντι από τα βουνά της Τρίπολης. Μια φανταστική εκδρομή που σίγουρα με την πρώτη ευκαιρία θα την προσθέσουμε σύντομα ξανά στο πρόγραμμά μας.
