Το πρωί της Κυριακής,  17 Ιούνη 2018, οι φίλοι του Φυσιολάτρη, ξεκινήσαμε για μια εκδρομή με προορισμό τη Βόρεια  Εύβοια. Αναζητώντας περιπέτεια και συγχρόνως επιθυμώντας να γνωρίσουμε  τις πιο όμορφες γωνιές της χώρας μας, αποφασίσαμε να κάνουμε το Κρυμμένο  Μονοπάτι των Καταρρακτών στο χωριό Παπάδες της Βόρειας Εύβοιας.

Κατευθυνθήκαμε προς Χαλκίδα, κάναμε μια μικρή στάση στη Νέα Αρτάκη  και συνεχίσαμε προς Προκόπι-Μαντούδι. Γύρω στις 11 φτάσαμε στο χωριό Παπάδες,  στο Δασικό χωριό,  όπου μας περίμενε ο πρόεδρος του Εκπολ. Συλλόγου Παπάδων, για να μας οδηγήσει στις διαδρομές. Από την είσοδο στο Δασικό χωριό, κοντά στην Κρύα Βρύση, ξεκινάει ο χωματόδρομος, για να προσεγγίσουμε στα Λυκοσάνιδα το μονοπάτι των Κρυμμένων Καταρρακτών. Το ποτάμι πηγάζει βόρεια από το Ξηρό Όρος και διασχίζοντας το φαράγγι  χύνεται στο Αιγαίο πέλαγος, κοντά στα Βασιλικά. Από εδώ ξεκίνησαν δυο διαδρομές,  μια 5ωρη απαιτητική στα Λυκοσάνιδα και στο Κρυμμένο μονοπάτι των Καταρρακτών   και μια άλλη 3ωρη πιο ομαλή στον Προφήτη Ηλία και στην Ψηλή Ράχη.Το μονοπάτι των Κρυμμένων καταρρακτών ξεκινάει με απότομο κατέβασμα στο ποτάμι, όπου σε πολλά σημεία  υπάρχουν ιμάντες που βοηθούν για το κατέβασμα, γιατί υπάρχει μεγάλη κλίση και το χώμα γλιστράει. Σε λιγότερο από μισή ώρα βρίσκεσαι στην κοίτη του ποταμού και αμέσως προς τα δεξιά σου, 100 μέτρα όπως κατεβαίνει το ποτάμι προς τη θάλασσα, συναντάς ένα εντυπωσιακό απότομο κατέβασμα του νερού μέσα σε ένα στενό πέρασμα από βράχια,  που, για να το περάσεις, χρειάζονται οπωσδήποτε σχοινιά  και καταρρίχηση. Έχοντας εντοπίσει το ξεχωριστό αυτό σημείο στην ανίχνευση της προηγούμενης  εβδομάδας  αλλά και τις δυσκολίες του μονοπατιού, είχαμε φέρει μαζί μας αναρριχητικό σχοινί. Έτσι λίγα άτομα κατέβηκαν και ανέβηκαν τον μικρό αυτό καταρράκτη έτσι για περιπέτεια  και στη συνέχεια, αφού μαζέψαμε τα σχοινιά, ξεκινήσαμε τη διάσχιση του μονοπατιού κόντρα στο ποτάμι ανεβαίνοντας προς τα πάνω.Αριστερά και δεξιά μας πανύψηλοι θεόρατοι βράχοι, που σε κάποια σημεία μας έκρυβαν ακόμα και τον ήλιο. Αριστερά και δεξιά στις όχθες ιτιές, σφεντάμια και  πλατάνια και σε κάποια σημεία ριζωμένα ανάμεσα στα βράχια. Περπατώντας  μέσα στο ποτάμι σε λίγη ώρα συναντήσαμε τον πρώτο καταρράκτη «Η τρύπα της Φοράδας», με το νερό να πέφτει από ψηλά σχηματίζοντας μια μικρή βάθρα.Φωτογραφίσαμε και στη συνέχεια, άλλοτε περπατώντας στην κοίτη και άλλοτε δίπλα σε μονοπάτι, περάσαμε από μικρούς και μεγάλους καταρράκτες  ξεχωρίζοντας από αυτούς τα «Σκαλάκια»   και τον τελευταίο μεγαλοπρεπή καταρράκτη «Δίχαλος», ύψους πάνω από 30 μέτρων, που το νερό του χωριζόταν στα δυο και έπεφτε από μεγάλο ύψος.

Φτάνοντας εδώ έπρεπε να αναρριχηθείς κατακόρυφα προς τα δεξιά πάνω στο μονοπάτι που βρισκόταν πενήντα μέτρα πιο πάνω. Χρειαζόταν γερά χέρια αλλά και βοηθητικό σχοινί  με κάποιον να σε τραβάει από την πάνω μεριά. Συναντήσαμε μεγάλη δυσκολία και πάνω από μισή ώρα, για να  ανέβει η ομάδα των είκοσι ατόμων στο μονοπάτι πάνω από αυτόν τον εντυπωσιακό καταρράκτη.

Κατά το ανέβασμα πολλές πέτρες έπεφταν με ταχύτητα. Γι΄αυτό και έπρεπε ένας - ένας να ανεβαίνει με τον ιμάντα και τα σχοινιά.

Τελικά τα καταφέραμε! Στη συνέχεια το μονοπάτι ανέβαζε σε χωματόδρομο και από εκεί στην άσφαλτο. «Μόνο τόσο  ήταν;»,  «Δεν έχει άλλο πιο πάνω;» ακούστηκαν κάποιοι που δεν ήθελαν με κανένα τρόπο να βγουν από το ποτάμι. “Μια άλλη φορά ίσως που θα έχουμε περισσότερο χρόνο να εξερευνήσουμε το φαράγγι  και να το κατέβουμε  μέχρι και τη θάλασσα”. Περπατήσαμε λίγο στον δρόμο μαζεύοντας ρίγανη, που αυτό τον καιρό ήταν ανθισμένη και μοσχοβολούσε όλη η περιοχή,  και φτάσαμε στο σημείο από όπου και είχαμε ξεκινήσει.

Το Κρυμμένο Μονοπάτι των Καταρρακτών είναι  μια δύσκολη διαδρομή μήκους 8.4 χλμ που όμως αποζημιώνει και τον πιο απαιτητικό ορειβάτη με τις εναλλαγές του τοπίου αλλά και τις πολλές δραστηριότητες κατά τη διάσχισή του, βάθρες για κολύμπι με  παγωμένα νερά αλλά και πολλές αναρριχήσεις με σχοινιά. Μια διαδρομή που για να πραγματοποιηθεί χρειάζονται απαραίτητα βοηθητικά σχοινιά και κράνη αλλά και καλή φυσική κατάσταση!

Σε λίγο ήρθε και το πούλμαν και, αφού μας πήρε, περάσαμε από το χωριό, πήραμε και τη δεύτερη ομάδα που έκανε την 3ωρη όμορφη και αυτή διαδρομή  μέσα σε δάσος με πεύκα και σκιά προς τον Προφήτη Ηλία και την Ψηλή ράχη και κατευθυνθήκαμε προς την παραλία των Βασιλικών.

Εδώ συναντήσαμε και τους λιγοστούς τουρίστες  μας που, αφού επισκέφτηκαν το Μουσείο Απολιθωμένων Θηλαστικών στην Κερασιά, πήγαν στην παραλία για μπάνιο αλλά και για φαγητό. Στην Κερασιά βρίσκεται και το Μουσείο Παλαιοντολογικών Ευρημάτων,  που λειτουργεί τα τελευταία 5 χρόνια. Μετά τις ανασκαφές στην ευρύτερη περιοχή έχουν έλθει στο φως 24 διαφορετικά είδη ζώων ( Ύαινες, αιλουροειδή , άλογα τριδάκτυλα, χοίροι, ρινόκεροι, χαλικοθήρια, ελαδοθήρια [κοντόλαιμες καμηλοπαρδάλεις] ,  που έζησαν πριν από 8 εκατομμύρια χρόνια.

Από την παραλία των Βασιλικών, όπου κολυμπήσαμε και όσοι θέλαμε γευματίσαμε, το απόγευμα κατά τις 6 πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για τη Νίκαια.