- Λεπτομέρειες
- Τελευταία ενημέρωση : 18 Νοεμβρίου 2018 18 Νοεμβρίου 2018
Το Σαββατοκύριακο 6 και 7 Οκτωβρίου πραγματοποιήσαμε τη διήμερη εκδρομή μας στην Άνδρο με μεγάλη επιτυχία, σ΄ ένα νησί πού τραβάει κόσμο με τις φυσικές ομορφιές του, τις παραλίες του και τα μουσεία του. Η εκδρομή μας είχε προγραμματισθεί για το προηγούμενο Σαββατοκύριακο (της 29ης -30ης Σεπτεμβρίου), αλλά μετατέθηκε λόγω της κακοκαιρίας και της απαγόρευσης του απόπλου των πλοίων.
Νωρίς το πρωί του Σαββάτου φύγαμε από τη Νίκαια με 2 πούλμαν και, αφού πήραμε αρκετούς από τους συνοδοιπόρους μας από το Μετρό του Αιγάλεω, φύγαμε για Ραφήνα. Στις 7.30 πήραμε το FASTFERRY ANDROS,περισσότεροι από 100 εκδρομείς , και σε λιγότερο από 2 ώρες φτάσαμε στο Γαύριο , το λιμάνι της Άνδρου.
Όλοι μαζί κατευθυνθήκαμε προς τη Χώρα, πρωτεύουσα της Άνδρου, όπου οι περιηγητές επισκέφτηκαν τα αξιοθέατα της πόλης. Θαύμασαν τα αξιόλογα εκθέματα στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Ιδρύματος ΓΟΥΛΑΝΔΡΗ και επισκέφθηκαν επίσης το Αρχαιολογικό Μουσείο του νησιού, με τα πάρα πολλά αρχαιολογικά ευρήματα, μιας και η ανθρώπινη παρουσία στην Άνδρο εκτιμάται αδιάλειπτη από την 4η χιλιετία π.Χ. . Δυστυχώς, λόγω της μετάθεσης της εκδρομής από το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, δεν προλάβαμε την έκθεση του καταξιωμένου ζωγράφου Δ.ΜΥΤΑΡΑ.
Ο δυνατός αέρας που φυσούσε δυσκόλεψε αρκετά τις βόλτες μας και την παραμονή μας σε ανοιχτούς χώρους, αλλά και η Χώρα έμοιαζε άδεια με τα πολλά κλειστά σπίτια που σήμαιναν και το τέλος της τουριστικής σεζόν.
Οι πεζοπόροι κατευθύνθηκαν προς το χωριό Αποίκια, για να πραγματοποιήσουν τις προγραμματισμένες τους πορείες. Η Άνδρος εξακολουθεί σήμερα να διαθέτει ένα ιδιαίτερα εκτεταμένο δίκτυο πεζοπορικών διαδρομών που υπολογίζεται να ξεπερνά τα 300 χλμ μήκος. Το 1997, στα πλαίσια μιας προσπάθειας για την ανάπτυξη του πεζοπορικού τουρισμού στο νησί, η Νομαρχία Κυκλάδων σε συνεργασία με την Αναπτυξιακή Εταιρεία Άνδρου ανέλαβε και υλοποίησε τμήμα έργου καθαρισμού και σήμανσης 12 πεζοπορικών διαδρομών συνολικού μήκους 85 χλμ.
Ένα πλούσιο δίκτυο μονοπατιών, σε αρκετές περιπτώσεις λιθόστρωτο, συνέδεε τους οικισμούς μεταξύ τους, με τόπους λατρείας και με τα λιμάνια του νησιού. Από τη 10ετία του ’30 (κατά τόπους αρκετά αργότερα), οπότε το αυτοκίνητο σταδιακά κυριαρχεί ως μεταφορικό μέσο, περιορίζεται η χρήση των μονοπατιών και σε αρκετές περιπτώσεις αντικαθίστανται από αμαξιτούς δρόμους. Στο χωριό Αποίκια βρίσκεται η πηγή του μεταλλικού νερού «Σάριζα», που φημίζεται για τις ιαματικές του ιδιότητες (βοηθά όσους πάσχουν από πέτρες στα νεφρά). Λίγα μέτρα δυτικότερα από την πηγή βρίσκεται το εργοστάσιο, όπου εμφιαλώνεται το ομώνυμο νερό και η ομώνυμη σόδα.
Η πρώτη βόλτα έγινε στους καταρράκτες της Πυθάρας. Η ρεματιά της Πυθάρας βρίσκεται στα Αποίκια σε απόσταση δέκα λεπτών από τον δρόμο μέσω ενός ομαλού μονοπατιού γεμάτο βλάστηση. Η διαδρομή σε προδιαθέτει για την ομορφιά που θα αντικρίσεις στον “Νεραϊδότοπο”, όπως τον αποκαλεί η λαϊκή παράδοση. Τα άφθονα νερά της τρέχουν ορμητικά και δημιουργούν έναν εκπληκτικό βιότοπο μέσα στο καταπράσινο τοπίο, σχηματίζοντας καταρράκτες και λίμνες, όπου αφθονεί η υδρόβια ζωή. Οι πηγές είναι στο όρος Πέταλο, στην περιοχή Ευρουσιές, και οι εκβολές είναι στην παραλία Γιάλια. Είναι ένα μικρό οικοσύστημα για πολλά πουλιά, αμφίβια και παράλληλα για σπάνια είδη φυτών και αγριολούλουδων που φυτρώνουν σε όλο το μήκος της ρεματιάς. 
Η Πυθάρα χρησιμοποιείται για την άρδευση των χωραφιών, ενώ από το 1863 μέχρι το 1936 τα νερά της κινούσαν τον μεγαλύτερο νερόμυλο των Βαλκανίων, τη «Φάμπρικα» λίγο πιο κάτω στο χωριό των Στενιών. Επιστρέφοντας από την Πυθάρα πήραμε το μονοπάτι 8, που περνώντας από τα Απατούρια συνεχίζει για Στενιές και καταλήγει στη θάλασσα, στα Γιάλια και στο Νημπορειό.
Κατάφυτη διαδρομή, διερχόμενη μέσα από σημαντικούς οικισμούς της ναυτοσύνης και της αγροτικής Άνδρου, παράλληλα με τη ρεματιά της Πυθάρας. Αξιόλογες εναλλαγές τοπίου και πλούτος μνημείων.
Οι γραφικοί οικισμοί με τις πηγές και τις σημαντικές εκκλησίες, τα τοξωτά γεφύρια Αποικίων & Λέοντος, οι πύργοι Αγαδάκη & Μπίστη, ο νερόμυλος Εμπειρίκου (Φάμπρικα), όπου υπάρχει ακόμα η τεράστια φτερωτή που έδινε κίνηση στο νερόμυλο, η παραλία κι ο υγρότοπος των Γιαλίων, είναι μόλις μερικά από τα θέλγητρα.
Φθάνοντας στη θάλασσα κάποιοι δεν άντεξαν και έριξαν μια βουτιά στα δροσερά γι΄αυτή την εποχή νερά της Άνδρου. Στη συνέχεια με το πούλμαν επιστρέψαμε στη Χώρα , όπου και περιηγηθήκαμε στα στενάκια της, είδαμε την πλατεία Καΐρη και φτάσαμε μέχρι το Κάστρο της πόλης και την πλατεία του Αφανούς Ναύτη.
Το Κάστρο (Κάτω Κάστρο) της πόλης είναι ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία στην πρωτεύουσα της Άνδρου, όπου ήταν η οχυρωμένη κατοικία του Ενετού ηγεμόνα Μαρίνου Δάνδολου, όταν κατέκτησε το νησί. Χτίστηκε το 1207. Οι πύργοι και οι στρατώνες του κάστρου, καθώς και τα οικόσημα των Ενετών ηγεμόνων, ήταν καλά διατηρημένα μέχρι το 1943. Μετά από τον σφοδρό βομβαρδισμό του ίδιου έτους από τους Γερμανούς, το κάστρο καταστράφηκε ολοσχερώς. Σήμερα, μπορεί κανείς να δει μόνο τα ερείπιά του.
Το βράδυ πήγαμε στο Μπατσί , το κυρίως παραθεριστικό χωριό, που συγκεντρώνει τους περισσότερους επισκέπτες για βόλτα & φαγητό και αργά το βράδυ γυρίσαμε στα ξενοδοχεία μας στο Γαύριο.
Την Κυριακή μετά το πρωινό επισκεφθήκαμε το χωριό Πιτροφός, που διαθέτει ένα μοναδικό μουσείο ελιάς. Εντυπωσιασθήκαμε από τον αναπαλαιωμένο χώρο του ελαιοτριβείου, με τα διάφορα εργαλεία εκείνης της εποχής, τη “μύηση” στην όλη διαδικασία παραγωγής του λαδιού, καθώς και από την έξοχη ξενάγηση του κυρίου Χέλμη. Όλοι κατενθουσιασμένοι του δώσαμε συγχαρητήρια για το έργο που έχει επιτελέσει. Στη συνέχεια ακολουθώντας δύσκολη ορεινή διαδρομή με το πούλμαν οι περιηγητές έκαναν σύντομη επίσκεψη στην ιερά μονή Παναχράντου και στη συνέχεια κατευθύνθηκαν στο Κόρθι.
Οι πεζοπόροι συνέχισαν προς τα Διποτάματα και έκαναν 2 πεζοπορικές διαδρομές από το Συνέτι προς τον Όρμο Κορθίου περνώντας από την Κοχύλου . Πρέπει να σημειωθεί ότι η Άνδρος είναι το πρώτο νησί σε πιστοποιημένα σηματοδοτημένα μονοπάτια και μάλιστα αυτή την εποχή ( 13 και 14/10) υπήρξε “ event ” με συμμετοχή άνω των 400 εκδρομέων από όλο τον κόσμο, που είχαν έρθει στην Άνδρο, για να γνωρίσουν το νησί και να περπατήσουν στα μονοπάτια της, συμμετέχοντας παράλληλα σε διάφορες εκδηλώσεις.
Στη διαδρομή μας συναντήσαμε μεγάλες εναλλαγές και πλούτο αγροτικού τοπίου. Έντονο ανάγλυφο, συνεκτικοί οικισμοί της ΝΑ Άνδρου, η γνωστή κοιλάδα των Διποταμάτων με τους πολυάριθμους νερόμυλους και το τοξωτό γεφύρι. 
Λιγοστοί πεζοπόροι ανέβηκαν στο Κάστρο της Φανερωμένης, με την όμορφη θέα προς τη Χώρα αλλά και το υπόλοιπο νησί.
Όλοι μαζί φτάνοντας στο μοναδικό καφενείο στην Κοχύλου, καθίσαμε για καφεδάκι ή τσιπουράκι, προσφορά του Φυσιολάτρη.
Στη συνέχεια πήραμε το σηματοδοτημένο μονοπάτι και καταλήξαμε στο Κόρθι . Εδώ συναντήθηκαν και τα 2 πούλμαν και επιστρέψαμε στο Γαύριο για τις τελευταίες βόλτες μας και για φαγητό. Κάποιοι δεν έχασαν την ευκαιρία και επισκέφτηκαν τον Πύργο του Αγίου Πέτρου. Ο πύργος είναι κτισμένος σε μια θέση ιδιαίτερα προνομιακή, αφού δεσπόζει στον κάμπο του Γαυρίου και βλέπει προς τη θάλασσα, έχοντας τη δυνατότητα ελέγχου των πλοίων . Είναι κυλινδρικός, σώζεται σε ένα ύψος 20 περίπου μέτρων και κατασκευάστηκε στην ελληνιστική εποχή (4ος- 3ος αιώνας π.Χ.). Η διάμετρος της βάσης του είναι 9,40 μ. και είναι κατασκευασμένος εξ ολοκλήρου από ντόπιο σχιστόλιθο. Στο εσωτερικό του διασώζεται ελικοειδής σκάλα, που οδηγεί σε πέντε τουλάχιστον ορόφους.
Κάποιοι άλλοι από τους εκδρομείς το απόγευμα της Κυριακής βρήκαν την ευκαιρία να κάνουν μάλλον το τελευταίο μπάνιο για εφέτος , λίγο πριν επιβιβασθούμε στο καράβι και επιστρέψουμε μέσω του λιμανιού της Ραφήνας στα σπίτια μας.
Ήταν μια υπέροχη εκδρομή στο κατάφυτο νησί, με τα πλούσια νερά , τις καθαρές θάλασσες , τα πεζοπορικά μονοπάτια και τον ιδιαίτερο πολιτισμό, μια εκδρομή όμως που χρειαζόταν περισσότερες μέρες, για να μπορέσουμε να το γνωρίσουμε καλύτερα. Γι΄ αυτό θα επανέλθουμε....
