Την Κυριακή, 16 Δεκεμβρίου 2018, πραγματοποιήσαμε μια ημερήσια  εκδρομή στο Καλλίδρομο. Παίρνοντας την Εθνική οδό για Λαμία κοντά στο Μώλο πήραμε μαζί μας τον Νίκο Αναστασίου που θα μας οδηγούσε σε όλη τη πεζοπορική μας διαδρομή και ανηφορίσαμε το δρόμο  για Μενδενίτσα.

Λίγο πριν φτάνοντας στο χωριό Ανάβρα στη πλατεία του χωριού με την χαρακτηριστική εκκλησία ετοιμαστήκαμε για τη πεζοπορία μας. Ξεκινήσαμε τη διαδρομή μας με κατεύθυνση προς τη μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου αφήνοντας  αρκετά αριστερά μας  το  καταφύγιο του Πεζοπορικού Συλλόγου Πειραιά, που είναι πάνω από το χωριό.

Συνεχίσαμε την ανηφορική μας πορεία άλλοτε σε δρόμο  και άλλες φορές σε  μονοπάτι , περάσαμε μια στάνη στην άκρη του χωριού και ανεβήκαμε το  μονοπάτι περνώντας μέσα από τα περιφραγμένα με συρματοπλέγματα βοσκοτόπια.

Φτάνοντας στη ράχη κάναμε μια μικρή στάση αγναντεύοντας  το Μαλιακό και τις εκβολές του Σπερχειού ποταμού. Στη συνέχεια  πήραμε το μονοπάτι που περνάει μέσα από το Παλιόκαστρο με εμφανή τα σημάδια από τείχη, τάφους και ερείπια όλα σκεπασμένα από πυκνή βλάστηση. Ίσως μετά από πολλά χρόνια η σκαπάνη του αρχαιολόγου θα φέρει στο φως το αρχαίο αυτό κάστρο..

Από εκεί ακολουθώντας τα  κόκκινα σημάδια κατεβαίνοντας    φτάνουμε στο δρόμο που πάει προς τη μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου.

 

Κάναμε μια στάση  για ξεκούραση και συνεχίζοντας το μονοπάτι κατηφορίζουμε προς την ανοπαία ατραπό.

Κινούμαστε συνέχεια μέσα σε πλούσια βλάστηση  με φυτά αειθαλή (πουρνάρια, φιλίκια, σχίνα, πικροδάφνες, κουμαριές, πεύκα και στα πιο ψηλά μέρη έλατα ) καθώς και φυλλοβόλα ( βελανιδιές με τα λίγα ξερά φύλλα τους την εποχή αυτή  να χρυσίζουν και πλατάνια μέσα στις ρεματιές) , όλα περιτριγυρισμένα με  αναρριχώμενα αγράμπελη και κισσό.

Ύστερα από αρκετή  διαδρομή  συναντήσαμε το μονοπάτι του Εφιάλτη και αρχίσαμε να κινούμαστε σε αυτό με κατεύθυνση προς τις Θερμοπύλες.

Στο μυαλό μας αμέσως ήρθαν σκηνές από τη μάχη των Θερμοπυλών με τους Πέρσες , το Λεωνίδα με τους τριακόσιους Σπαρτιάτες και τον Εφιάλτη που οδήγησε τους Πέρσες από αυτό το μονοπάτι και περικύκλωσαν τους λιγοστούς Σπαρτιάτες και Θεσπιείς.

Ήταν ένα δύσκολο κατηφορικό μονοπάτι στο φαράγγι, με κοτρόνες και βράχια μέσα σε πυκνή βλάστηση δίπλα στο ρέμα.

Το ποταμάκι έφερνε αρκετό νερό από τα χιόνια που έλιωναν. Σε πολλά σημεία, για να το περάσουμε, ρίχναμε μεγάλες πέτρες και πατώντας πάνω διασχίζαμε τους μικρούς χειμάρρους.

Στο δρόμο συναντήσαμε αρκετές κουμαριές που τις τιμήσαμε δεόντως μιας και αυτή την εποχή είναι τα μοναδικά φρούτα του δάσους που υπάρχουν.

Φτάνοντας πάνω από τις Θερμοπύλες , μετά από συνολική διαδρομή 6 ωρών είδαμε από ψηλά το μνημείο του Λεωνίδα και τις θερμές πηγές των Λουτρών πιο αριστερά στα ριζά των βράχων να αχνίζουν.

Τελικά φτάσαμε στις Θερμοπύλες και στο εκκλησάκι καθίσαμε να καθαρίσουμε τις λάσπες από τα παπούτσια μας  και πήγαμε στο πούλμαν για να αλλάξουμε τα λασπωμένα μας ρούχα. Εδώ αποχαιρετήσαμε  τον καλό μας φίλο και καθηγητή κ. Νίκο Αναστασίου και τον ευχαριστούμε δημόσια που μας οδήγησε για μια ακόμη φορά στα όμορφα μονοπάτια του Καλλίδρομου.

Όταν συγκεντρωθήκαμε όλοι μαζί ξεκινήσαμε  για τα Καμένα Βούρλα για  να πάμε στις πηγές Κονιαβίτη για να κάνουμε το ζεστό χαλαρωτικό μπάνιο μας. Φτάσαμε στα θερμά λουτρά  που βρίσκονται λίγο πριν τα Καμένα Βούρλα  και ετοιμαστήκαμε για μπάνιο.

Η εικόνα των θερμών λουτρών καθώς και η γύρω περιοχή δημιουργούν μια πρώτη κακή εντύπωση. Τρεις μικρές δεξαμενές 3x4 περίπου βάθους 1-1,5 μέτρο, όπου χωράνε καμιά δεκαριά άτομα με ζεστό νερό 35-36⁰ Cμε έντονη τη μυρουδιά θείου. Ένα-δυό αλλακτήρια   και ένα κιόσκι ολοκληρώνουν το σκηνικό. 

Δεν θα μπορούσε ο δήμος της περιοχής να είχε φτιάξει κάπως το μέρος; Να υπάρχει μια  πετρόκτιστη και καθαρή  πισίνα με καλή πρόσβαση χωρίς να γλιστράει , όπως γίνεται και με τα θερμά λουτρά της Αριδαίας; 

Δεν θα ήταν όμορφο γύρω από την πισίνα αυτή να υπήρχαν φυτεμένα δένδρα, λίγο πιο πέρα από την πισίνα να υπήρχε κάποια καφετερία με τραπεζάκια και γενικά ένας όμορφος χώρος που να τραβάει τους τουρίστες, να δίνει δουλειά σε κάποιους ντόπιους  και να αποφέρει χρήμα στην περιοχή;
Διστακτικά  όσοι είχαμε μεριμνήσει να έχουμε το μαγιό μας μπήκαμε προσεκτικά στη γούρνα με το ζεστό στην αρχή νερό  και αφεθήκαμε  στο ιαματικό νερό να κάνει τα θαύματά του. Το ζεστό νερό με  τις ενώσεις του θείου και η μυρωδιά του «κλούβιου αυγού» μας χαλάρωσαν. Τι αίσθηση! Για μια στιγμή όλη η κούραση από τη διαδρομή των 6 ωρών δια μαγείας εξαφανίστηκε και μετά από μισή ώρα περίπου βγήκαμε φρέσκοι, σκουπιστήκαμε και κατευθυνθήκαμε  με το πούλμαν στα Καμένα Βούρλα.

Εδώ συναντήσαμε και τους υπόλοιπους  που νωρίτερα επισκέφτηκαν τη μονή Δαμάστας και το  Γοργοπόταμο και  έκαναν μικρούς περιπάτους ή έπιναν το καφέ τους στο όμορφο αυτό παραλιακό τουριστικό μέρος της Φθιώτιδας. Γρήγορο φαγητό  στα Καμένα Βούρλα  και όλοι ευχαριστημένοι στις 6.00 το απόγευμα ξεκινήσαμε για την  επιστροφή μας.

 

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•