- Λεπτομέρειες
- Τελευταία ενημέρωση : 05 Μαρτίου 2019 05 Μαρτίου 2019
Την Κυριακή, 13 Ιανουαρίου 2019, το πρόγραμμα του Φυσιολάτρη είχε μια διαδρομή στον Αυλώνα στη βόρεια Πάρνηθα. Ο Αυλώνας ή το Κακοσάλεσι παλαιότερα, βρίσκεται στα όρια της Β.Α. Αττικής με τη Βοιωτία. Είναι κτισμένος στους πρόποδες των βορείων όγκων της Πάρνηθας και απέχει 45 χλμ. από την Αθήνα. Η ονομασία “Αυλώνας” σημαίνει στενό πέρασμα μεταξύ δύο βουνών, δηλαδή δίαυλος, διάσελο καθώς ήταν πέρασμα από τη Χαλκίδα στην Αθήνα.
Μια οικογένεια, που αποτελεί συνέχεια βυζαντινών οικογενειών από το Άργος και που σφράγισε την οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ζωή του χωριού, ήταν εκείνη των Ζυγομαλάδων. Ιδιαίτερα ο Αντώνης Ζυγομαλάς (1856-1930) που χρημάτισε Υπουργός Παιδείας, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών, έδωσε σκληρές μάχες, ώσπου οι ακτήμονες χωρικοί της Αττικής γενικότερα αλλά και του Αυλώνα ειδικότερα να διεκδικήσουν κλήρο, αφού τότε οι περισσότερες εκτάσεις της περιοχής ανήκαν στον τσιφλικά Συγγρό.
Ο Αυλώνας είναι χωριό, με πληθυσμό 5.184 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001, που οι κάτοικοί του ασχολούνται με κτηνοτροφία και με καλλιέργειες ελαιόδεντρων, αμπελιών, οπωροκηπευτικών, σιτηρών και φρούτων. Τα τελευταία χρόνια η γεωργική γη περιορίζεται συνεχώς με την εγκατάσταση βιομηχανικών και βιοτεχνικών μονάδων χαμηλής όχλησης. Από τον Αυλώνα διέρχονται το κεντρικό σιδηροδρομικό δίκτυο και η Εθνική οδός που συνδέει την Αθήνα με τη Θεσσαλονίκη και εκεί βρίσκεται το Κ.Ε.Τ.Θ. Αυλώνα, ένα από τα μεγαλύτερα στρατόπεδα των Βαλκανίων.
Τον Αυλώνα κοσμεί το Μουσείο Ζυγομαλά, στο οποίο εκτίθενται αυθεντικά δείγματα κεντητικής και υφαντικής και λειτουργεί υπό την εποπτεία του Υπουργείου Πολιτισμού. Σε κεντρικό σημείο βρίσκεται και η επιβλητική εκκλησία των Αγίων Αντωνίου και Ανδρέα, ένα αληθινό μνημείο αρχιτεκτονικής σπάνιας ομορφιάς.
Τον μήνα Σεπτέμβριο κάθε έτους διοργανώνονται από τον Δήμο Ωρωπού οι ετήσιες πολιτιστικές εκδηλώσεις «ΖΥΓΟΜΑΛΕΙΑ», που διαρκούν 5 έως 7 ημέρες και περιλαμβάνουν πολιτιστικές, ψυχαγωγικές και αθλητικές εκδηλώσεις. Τις Απόκριες στον Αυλώνα γίνεται το «Ντιβάνι» , ένα παλιό έθιμο της Καθαρής Δευτέρας που έχει αναβιώσει στις μέρες μας. Γίνεται στην κεντρική πλατεία συνοδευόμενο από τους ήχους της πίπιζας και του νταουλιού. Το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος διοργανώνεται πανηγύρι με παραδοσιακή μουσική και χορό.
Ο Αυλώνας θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως ένας φυσικός παράδεισος της Αττικής, αφού ο καθένας μπορεί μόλις λίγα χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα να έρθει σε επαφή με τη φύση και να γνωρίσει τη χλωρίδα και πανίδα περπατώντας στα μονοπάτια που υπάρχουν στους ορεινούς όγκους της Πάρνηθας.
Φτάσαμε στον Αυλώνα γύρω στις 10 και ανηφορίσαμε ανάμεσα από τις αυλές και τα σπίτια του Αυλώνα, μιας και το πούλμαν δεν μπορούσε να περάσει από τα στενά δρομάκια της πόλης για την Αγία Τριάδα. Αφήσαμε τα τελευταία σπίτια με τα σκυλιά να μας γαβγίζουν στο πέρασμά μας από τα σπίτια και συνεχίσαμε έξω από το χωριό μέχρι τη χαρακτηριστική βρύση, όπου το νερό έτρεχε συνεχώς. Αφού εφοδιαστήκαμε με δροσερό νερό, συνεχίσαμε για ένα χιλιόμετρο μέχρι το εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας.
Εδώ ξεκίνησαν 2 κυκλικές πεζοπορίες των 4 και 6 ωρών. Η πρώτη θα πέρναγε από τη Μονή Στουδίου και θα συνέχιζε προς τον Προφήτη Ηλία και επιστροφή κάνοντας μια κυκλική πορεία, ενώ η δεύτερη θα συνέχιζε για το Βούντημα με προορισμό την Αγ.Μαρίνα και επιστροφή. Σε ανίχνευση της περιοχής την προηγούμενη μέρα διαπιστώσαμε ότι τα δυο ποτάμια της περιοχής, Πλατανάκι και Κουκκίστρα, που είναι παραπόταμοι του Ασωπού, είχαν αρκετό νερό από το λιώσιμο των χιονιών στη Πάρνηθα και ήταν απροσπέλαστα στο φαράγγι της Αγίας Μαρίνας για τον Προφήτη Ηλία.
Φτάνοντας στο εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας αφού πήραμε μια ανάσα, αφήσαμε την άσφαλτο, και μπήκαμε στο μονοπάτι που ανεβαίνει αριστερά για το Βούντημα. Έτσι η πρώτη ομάδα, όταν έφτασε στη χαρακτηριστική λιμνούλα που σχηματίζεται από τα σκαψίματα της εταιρίας φυσικού αερίου, έκανε δεξιά προς τη Μονή Νέου Στουδίου, ένα μικρό γραφικό μοναστήρι όπου έκαναν μια στάση για επίσκεψη και ξεκούραση. Μετά την επίσκεψη στη Μονή Στουδίου συνέχισαν τον δασικό δρόμο προς την περιοχή Ντριστίλια και λίγο πριν το ρέμα Πλατανάκι, που ήταν απροσπέλαστο με αρκετό νερό από το λιώσιμο των χιονιών, μπήκαν σε ένα μονοπάτι μέσα στο δάσος και επέστρεψαν προς τον Αυλώνα.
Η δεύτερη ομάδα θα έκανε μια πιο μακρινή διαδρομή. Αυτή ακολούθησε τον δασικό δρόμο προς το Βούντημα μέσα από πεύκα και έφτασε στο οροπέδιο . Το Βούντημα είναι ένα όμορφο οροπέδιο με βοσκοτόπια και πολλά κοπάδια να βόσκουν στις απέραντες πλαγιές. Περάσαμε δίπλα από τα κοπάδια, κάποια τσοπανόσκυλα έτρεξαν προς το μέρος μας γαυγίζοντας, αλλά, όταν είδαν πως δεν απειλούνται, γύρισαν πίσω στα κοπάδια τους.
Περάσαμε ένα μικρό γεφυράκι του ρέματος Μπαμπακιά και συνεχίσαμε για το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου. Εδώ υπάρχουν πηγές με αρκετό νερό και υπάρχουν ποτίστρες, όπου το καλοκαίρι τα κοπάδια πίνουν νερό.
Μια μικρή στάση για ξεκούραση και ύστερα πήραμε το μονοπάτι για την Αγία Μαρίνα, που κινείται στη ράχη ενός λόφου ανάμεσα σε δυο ρέματα. Κατεβαίνοντας προς την Αγία Μαρίνα συναντήσαμε κάποιες σπηλιές που είχαν αρκετά σημάδια από φωτιές, που πιθανόν κάποιοι βοσκοί ή οδοιπόροι άναβαν, για να ζεσταθούν, όταν έκανε κρύο. Από ψηλά αντικρίσαμε το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας δίπλα σε ένα μεγάλο βράχο. Το προσπελάσαμε κάνοντας έναν κύκλο από δεξιά στον βράχο , κατεβήκαμε κάποια κτιστά σκαλάκια με κάγκελα και βρεθήκαμε μπροστά στο εκκλησάκι. Υπάρχει ένα μικρό πλάτωμα σαν εξώστης μπροστά από το εκκλησάκι και κάποιο παγκάκι, όπου καθίσαμε να απολαύσουμε τη θέα προς το φαράγγι, με τη βλάστηση τριγύρω να οργιάζει, και να βγάλουμε φωτογραφίες. Από κάτω περνούσε το ρέμα Μπότεζα με τα ορμητικά νερά του, που διασχίζοντας το φαράγγι έφταναν στον Ασωπό ποταμό. 
Καθίσαμε στην πίσω πλευρά του βράχου, όπου υπήρχε χώρος να κάτσουν όλοι, βγάλαμε ό,τι φαγώσιμο είχε ο καθένας μας και ξεκουραστήκαμε λίγο απολαμβάνοντας τη θέα. Ύστερα αρχίσαμε να κατεβαίνουμε το απότομο μονοπάτι προς το ποτάμι. Φτάνοντας στο ποτάμι συναντήσαμε ένα παλιό γκρεμισμένο γεφύρι. Κοντά σε αυτό υπήρχε ένα σκαμμένο πηγάδι, που λέγεται ότι το άνοιξαν κάποιοι πιστεύοντας ότι θα βρουν λίρες! Προσπαθήσαμε να βρούμε σημείο προσπελάσιμο, αλλά ήταν αδύνατο, γιατί το νερό ήταν πολύ ορμητικό και έτσι αποφασίσαμε να επιστρέψουμε από τα ίδια.
Ανηφορίσαμε πάλι το μονοπάτι μέχρι την Αγία Μαρίνα , περάσαμε πάλι από τις σπηλιές και ανεβήκαμε πάλι στον λόφο, έχοντας υπέροχη θέα στα δεξιά μας προς την κοιλάδα με το παρθένο δάσος, και από εκεί κατεβήκαμε το όμορφο μονοπάτι μέχρι τον Άγιο Νικόλαο. Συνεχίσαμε τον χωματόδρομο, που σε πολλά σημεία είχε νερά και αρκετή λάσπη που κολλούσε στις μπότες μας, και διασχίσαμε πάλι το οροπέδιο στο Βούντημα. Περάσαμε δάση με νεαρά πεύκα, κουμαριές και κουτσουπιές και φτάσαμε κάποτε στη μονή Νέου Στουδίου, που δυστυχώς, επειδή ήταν μεσημέρι, ήταν πλέον κλειστή. Την είδαμε απ΄έξω και πήραμε τον δρόμο μας, για να επιστρέψουμε στον Αυλώνα.
Φτάσαμε στην Αγία Τριάδα και ύστερα κατηφορίσαμε για το χωριό. Στο ταβερνάκι δίπλα στον σταθμό συναντήσαμε και τους υπόλοιπους. Το ταβερνάκι, γνωστό για τα παϊδάκια και το ζουμερό μπιφτέκι του, μας έδωσε την απαραίτητη ενέργεια που χάσαμε πεζοπορώντας όλες αυτές τις ώρες. Στις 17.30 αναχωρήσαμε για την επιστροφή μας και φτάσαμε στο ΜΕΤΡΟ και στη ΝΙΚΑΙΑ αρκετά νωρίς, για να ξεκουραστούμε.
