- Λεπτομέρειες
- Τελευταία ενημέρωση : 23 Μαρτίου 2019 23 Μαρτίου 2019
Αγαπημένος προορισμός του Φυσιολάτρη το Μαίναλο και η Αρκαδική Γη. Στο μονοπάτι των Αρκάδων ποιμένων περπατήσαμε αυτή τη φορά, Σάββατο, 17 Φεβρουαρίου 2019, αποκομίζοντας τις καλύτερες εντυπώσεις. Πρόκειται για ένα καθαρά βουκολικό τοπίο έτσι όπως το ζωγράφισε ο Πουσσέν στον περίφημο πίνακά του «οι ποιμένες της Αρκαδίας», που βρίσκεται στο μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι.
Το μονοπάτι, μια απόσταση περίπου 21 χιλ., ξεκινάει από το χωριό Βαλτεσινίκο, διαγράφει μία κυκλική διαδρομή στην καρδιά του ελατοδάσους σε υψόμετρο 1300 μ. και τερματίζει πάλι στο ίδιο το χωριό. Κάθε Σεπτέμβριο γίνεται λαϊκός αγώνας δρόμου 10 και 21 χλμ., που συγκεντρώνει αθλητές από όλο τον κόσμο.
Ξεκινήσαμε στις 7 από τη Νίκαια, περάσαμε από το Μετρό στο Αιγάλεω και πήραμε τον δρόμο για Τρίπολη. Μια μικρή στάση στο Σπαθοβούνι και συνεχίσαμε για Βυτίνα. Έπειτα ακολουθήσαμε την κατεύθυνση προς Μαγούλιανα και Βαλτεσινίκο.
Ανεβαίνοντας βλέπουμε έστω κι από μακριά, το ψηλότερο κατοικήσιμο χωριό του Μαινάλου στα 1.365 μ., γραφικό και πανέμορφο , τα Μαγούλιανα. Εδώ τον χειμώνα πολύ συχνά πέφτει αρκετό χιόνι, πάνω από ένα μέτρο, ενώ το καλοκαίρι το χωριό είναι πολύ δροσερό. Διασχίζουμε το πυκνό ελατόδασος, ώσπου να φτάσουμε στο Βαλτεσινίκο, που πήρε το όνομά του από τη νίκη του στρατηγού Βαλτέσιου κατά του Αλάριχου (Βαλτεσίου νίκη = Βαλτεσινίκο).
« Σκαρφαλωμένο » στα 1.100 μ. το Βαλτεσινίκο έχει κηρυχτεί παραδοσιακός οικισμός και είναι χτισμένο ανάμεσα σε καρυδιές, λεύκες, έλατα και μηλιές. Πάνω από τον οικισμό δεσπόζουν ζωσμένες από το ελατόδασος τρεις κορυφές του Μαινάλου, το Παλαιόκαστρο (1435μ.), το Αλογοβούνι και το Ψηλό Βουνό. Η θέα είναι μαγευτική, με τις ελατοσκέπαστες πλαγιές, τα καταπράσινα περιβόλια, τις βαθύσκιωτες καρυδιές, τις πανύψηλες λεύκες και γύρω να απλώνεται πανέμορφο το ελατόδασος. Το χειμώνα το χωριό είναι τυλιγμένο στην πάχνη και συχνά αποκλείεται από το χιόνι. Έχει πανοραμική θέα, όπως είναι αμφιθεατρικά χτισμένο στους πρόποδες του υψώματος του Παλιόκαστρου, με παραδοσιακά πετρόκτιστα σπίτια.
Το όμορφο πετρόκτιστο Δημοτικό Σχολείο, οι πολλές εκκλησίες, τα καλοπεριποιημένα 350 σπίτια και τα τρεχούμενα νερά δίνουν την εικόνα ενός ζωντανού χωριού. Μέσα στο χωριό υπάρχουν 10 εκκλησίες. Πολλές από αυτές είναι αριστουργήματα αρχιτεκτονικής. Οι μεγαλύτερες και πιο αξιόλογες είναι αυτές των Αγίων Θεοδώρων στο κέντρο του χωριού και του Αϊ Γιώργη, αληθινό κομψοτέχνημα, με τον χαρακτηριστικό οκταγωνικό της τρούλο, χτισμένη από Λαγκαδιανούς μαστόρους. Η ιστορία του χωριού μεγάλη, μια και διασώζονται ακόμα και ερείπια από τη μυκηναϊκή εποχή και από ναό της Άρτεμης, από τον 7ο αι. Ήταν γνωστό κατά τη Φραγκοκρατία και έπαιξε σημαντικό ρόλο κατά τα Ορλωφικά αλλά και στη διάρκεια της Επανάστασης του ΄21 αργότερα.
Οι τουρίστες είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν μια βόλτα στο χωριό και να βγάλουν ωραίες φωτογραφίες του χτισμένου αμφιθεατρικά γραφικού χωριού, που δεν μπορεί να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο.
Στην πορεία μας συναντήσαμε κατάφυτες βουνοπλαγιές με αιωνόβια έλατα, στη σκιά των οποίων αυτό τον καιρό φύτρωναν όλων των ειδών τα μανιτάρια, γραφικές ρεματιές με παλαιούς εγκαταλειμμένους νερόμυλους, καθώς και μαγευτικές πηγές, όπως η πηγή «της Γριάς το λιθάρι».
Χωριστήκαμε σε δυο ομάδες και κάναμε δυο διαδρομές, μια τρίωρη και μια πεντάωρη μέσα στο μονοπάτι των Αρκάδων ποιμένων του Μαινάλου. Και οι δυο ομάδες ξεκινήσαμε από την πλατεία του χωριού και ανηφορίσαμε τους πλακόστρωτους δρόμους του περνώντας μπροστά από την παλιά εκκλησία του Άγιου Γεώργιου με τον οκταγωνικό τρούλο.
Φτάνοντας στο εκκλησάκι της Αγίας Αικατερίνης πήραμε το ανηφορικό Μονοπάτι των Αρκάδων Ποιμένων. Θα κάναμε δυο διαδρομές των 3 ωρών, οι πεζοπόροι, Βαλτεσινίκο-Γριάς Λιθάρι-Αγία τριάδα και επιστροφή και οι ορειβάτες πορεία των 5 ωρών για Γριάς Λιθάρι -Κρύα Βρύση- Αγία Τριάδα-Παλαιόκαστρο και επιστροφή στο Βαλτεσινίκο. Η διάβαση του μονοπατιού ομαλή, σε αρκετά σημεία ανηφορική αλλά εύκολη, και οι καιρικές συνθήκες ευνοϊκές για μια τέτοια χειμωνιάτικη μέρα με λιακάδα.
Σε πολλά σημεία της διαδρομής πάνω στους κορμούς των ελάτων συναντούσαμε ποιήματα του Κ. Κρυστάλλη, Νικ. Βρεττάκου αλλά και του νομπελίστα Οδ. Ελύτη.
Σε μια όμορφη διαδρομή μιας ώρας περίπου φτάσαμε οι ορειβάτες στο λιθάρι της Γριάς. Εδώ στη βρύση ¨της Γριάς το λιθάρι¨ έφτασαν και οι πεζοπόροι, που στη συνέχεια επέστρεψαν στο χωριό από τον δρόμο της Αγίας Τριάδας παρακάμπτοντας την Κρύα Βρύση.
Ανεβήκαμε πάνω στον μεγάλο βράχο, όπου ήταν το «γιατάκι» ενός λαγού, που, μόλις μας αντιλήφθηκε, πήδηξε από τον ψηλό βράχο τρομαγμένος και απομακρύνθηκε στο δάσος.
Από ψηλά θαυμάσαμε τη θέα προς τη ρεματιά , βγάλαμε φωτογραφίες και στη συνέχεια κατεβήκαμε στη βρύση, που το νερό της αναβλύζει μέσα από το βράχο.
Καθίσαμε λίγο να ξεκουραστούμε , πήραμε δροσερό νερό και στη συνέχεια πήραμε τον δρόμο για την Κρύα βρύση, που βρίσκεται κοντά στον δρόμο Θεόκτιστου Λαγκαδίων. Εδώ κάναμε τη δεύτερη στάση μας για ξεκούραση και ο καθένας έβγαλε ό,τι είχε στο σακίδιό του - κάποιο φρούτο, σάντουιτς ή ξηρούς καρπούς, για να ανακτήσουμε λίγο τις δυνάμεις μας.
Ύστερα συνεχίσαμε δίπλα σε ένα ποταμάκι μέχρι τον δρόμο, όπου πήραμε το ανηφορικό μονοπάτι που μας έβγαλε στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας.
Σε πολλά σημεία πεσμένα δέντρα που ήταν αδύνατον να παραμεριστούν δυσκόλευαν την πορεία μας και έπρεπε να παρακαμφθούν. Μαγευτικές διαδρομές, μέσα στα έλατα, όμορφα καλοδιατηρημένα μονοπάτια, με τον ήλιο να κάνει κι αυτός την εμφάνισή του σε κάποια ξέφωτα!
Εδώ συναντήσαμε και αρκετές χιονούρες που είχαν μείνει από το χιόνι της προηγούμενης εβδομάδας. Από εδώ πήραμε το μονοπάτι που ανεβαίνει στο Παλαιόκαστρο και κατεβαίνει στο χωριό από τις κεραίες του Βαλτεσινίκου. Από την κορυφή του Παλαιόκαστρου αγναντέψαμε από μακριά τα χιονισμένα βουνά της Ζήρειας και στο βάθος τον Πάρνωνα. Όσοι δεν πεζοπόρησαν περιηγήθηκαν στο όμορφο χωριό και έκαναν μικρούς περιπάτους στα κοντινά μονοπάτια του Βαλτεσινίκου.
Το μεσημέρι κατέφτασαν σιγά-σιγά στην πλατεία του χωριού και οι πεζοπόροι και λίγο αργότερα και οι ορειβάτες της μεγάλης διαδρομής.
Όλοι μαζί γευματίσαμε στην ταβέρνα που είχαμε κλείσει , όπου δοκιμάσαμε πεντανόστιμα φαγητά με ωραίο κρασί και βέβαια - ως επιστέγασμα όλων - δεν έλειψε το δημοτικό τραγούδι από τον παπά-Θέμη, τον εφημέριο του χωριού.
Το απογευματάκι, αφού προμηθευτήκαμε αγνά σπιτικά προϊόντα, καθώς και το περίφημο μέλι της περιοχής, πήραμε τον δρόμο για τη Βυτίνα. Εδώ κάναμε στάση μιας ώρας και είχαμε τη δυνατότητα να κάνουμε τη βόλτα μας, να πιούμε το καφεδάκι μας και να κάνουμε τα τελευταία ψώνια μας.
Κατά τις επτά αποχωρήσαμε από την όμορφη Βυτίνα για τη Νίκαια, κάνοντας μια ενδιάμεση στάση στο Σπαθοβούνι, έχοντας περάσει ακόμα μία αξέχαστη μέρα μέσα στην πανέμορφη «Αρκαδική φύση».
