Το πρωί του Σαββάτου 12 Νοέμβρη , οι φίλοι του Φυσιολάτρη, αψηφώντας τον καιρό που ήδη είχε χαλάσει αρκετά και τις μετεωρολογικές προγνώσεις που προειδοποιούσαν ότι οι συνθήκες θα χειροτέρευαν ακόμη περισσότερο , ξεκινήσαμε για την εκδρομή μας , που είχε προορισμό την Άνω Στενή και τη Δίρφη.

Κίνητρο για όλους η επαφή με τη Φύση και η γνωριμία με μια από τις πιο όμορφες γωνιές του Ελληνικού τοπίου, για άλλους η πρόκληση της ανάβασης στην κορυφή και σίγουρα για όλους, επίσης, η όμορφη αίσθηση με την οποία σε τυλίγει η ζεστασιά της παρέας και το πολύ φιλικό κλίμα που χαρακτηρίζει την ομάδα σε κάθε εξόρμηση.

Μετά από μια σύντομη στάση για καφέ στη Χαλκίδα, που ποτέ δεν σταματά να γοητεύει τον επισκέπτη όχι μόνο με την ομορφιά της , αλλά και με το μοναδικό φαινόμενο της αλλαγής της ροής των υδάτων της θάλασσας κάθε έξι ώρες, φτάσαμε στην Άνω Στενή.

Από εκεί χωριστήκαμε σε τρεις ομάδες. Οι περισσότεροι θα πραγματοποιούσαν την τετράωρη κυκλική διαδρομή Στενή-Ράχη Συκά-Ελατιάς-Στενή. Οι πιο έμπειροι και τολμηροί συνέχισαν για Ράχη Συκά, με σκοπό να ανέβουν στο Καταφύγιο και την κορυφή της Δίρφης, ενώ οι υπόλοιποι φίλοι μας θα απολάμβαναν για λίγο ακόμη  την παραμονή τους στην Άνω Στενή, με πρόγραμμα να συναντηθούν αργότερα με την πρώτη ομάδα στη Ράχη Συκά , για να κατηφορίσουν μαζί  προς το τέρμα της διαδρομής.

Μπαίνοντας στο ανηφορικό μονοπάτι που οδηγούσε στη Ράχη Συκά, από τα πρώτα κιόλας βήματα, μαγευτήκαμε όλοι από το τοπίο που αντικρίσαμε : πυκνή βλάστηση παντού, καταπράσινα έλατα στολισμένα με τα χρυσοκόκκινα φύλλα των πλατανιών που τα έκαναν να μοιάζουν με Χριστουγεννιάτικα και παντού το έδαφος στρωμένο ένα πυκνό καφεκόκκινο χαλί από πλατανόφυλλα. Χρώματα και μυρωδιές παντού ξυπνούσαν τις αισθήσεις μας και η διάθεσή μας λεπτό με λεπτό ανέβαινε όλο και περισσότερο χάρη στην όρεξη και το κέφι της παρέας. Όσο ανηφορίζαμε, η θέα που ξεδιπλωνόταν μπροστά στα μάτια μας,  μας επιβεβαίωνε ότι η υπογραφή του Θεού βρίσκεται παντού γύρω μας.

Μετά από δυο ώρες διασχίζοντας αυτό το υπέροχο μονοπάτι , υπό το άγρυπνο βλέμμα και τη βοήθεια των αρχηγών μας σε όσους τη χρειάζονταν , φτάσαμε στη Ράχη Συκά ( υψομ. διαφορά  480 μ.) και μαζί με την τρίτη ομάδα αρχίσαμε να κατηφορίζουμε μέσα από την Ελατιά για την Άνω Στενή. Η δίωρη διαδρομή ήταν το ίδιο μαγευτική με την ανάβαση και με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της το κρυστάλλινο ποταμάκι που μας συντρόφευε προς το τέλος της.

Εκεί συναντήσαμε και τους φίλους που επρόκειτο να ανέβουν στην κορυφή της Δίρφης (1745 μ.), οι οποίοι μας πληροφόρησαν ότι, εξ αιτίας των πάρα πολύ δυνατών ανέμων (8-10 μποφόρ) που έπνεαν στην περιοχή , η ανάβαση ματαιώθηκε κατόπιν της απόφασης  των αρχηγών , οι οποίοι με υπευθυνότητα  έκριναν  ότι θα ήταν αρκετά επικίνδυνη για τους ορειβάτες  και έτσι πραγματοποίησαν τη διαδρομή από το καταφύγιο  προς τη Στενή. Κατόπιν, όλοι μαζί κατευθυνθήκαμε στο τοπικό ταβερνάκι , όπου απολαύσαμε ένα καλό γεύμα , την καλή συντροφιά και ανταλλάξαμε τις εντυπώσεις μας.

Με το πρώτο σκοτάδι ξεκινήσαμε για τη Νίκαια , με το μυαλό γεμάτο μοναδικές εικόνες , την ψυχή ανάλαφρη και τονωμένη από την επίδραση της φύσης και τη θετική ενέργεια της ομάδας και πολύ ικανοποιημένοι από την άψογη διοργάνωση της εκδρομής, η οποία οφείλεται στην αγάπη και στην πίστη των αρχηγών μας σε αυτό που κάνουν.

Ευχαριστούμε θερμά και ανυπομονούμε για την επόμενη εξόρμηση. Καλές στράτες σε όλους !

Γεωργία Τουρκοχωρίτου.

{gallery}ekdromi12.11.11{/gallery}