Ξεκινήσαμε με ένα πούλμαν σχεδόν γεμάτο, το Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου στις 6:45 π.μ. από τη Νίκαια και, αφού παραλάβαμε αρκετούς φίλους από το Αιγάλεω  φύγαμε για να προλάβουμε το καραβάκι, που θα μας περνούσε απέναντι στην Εύβοια. Φτάσαμε στην  Αγία Μαρίνα και πήραμε το  F/B  των 08.00,  το οποίο μας έβγαλε στα Νέα Στύρα.  Με το πούλμαν πήραμε το δρόμο για την  Κάρυστο  και λίγο πριν φτάσουμε στρίψαμε  για Παραδείσι και Άγιο Δημήτριο, απ’ όπου θα άρχιζε η διάσχιση του περίφημου φαραγγιού του Αγίου Δημητρίου ως την Σχοινοδαύλεια.

 

Ο Άγιος Δημήτριος αποτελεί αγαπημένο στέκι των ντόπιων, εξαιτίας του καταπράσινου φυσικού περιβάλλοντος αλλά και των αυθεντικών κτηνοτροφικών και γαλακτοκομικών προϊόντων που προσφέρονται στις  ντόπιες ταβέρνες.

Αφού ετοιμαστήκαμε  και γεμίσαμε με νερό τα παγούρια μας από την  πέτρινη βρύση  πήραμε τον τσιμεντόδρομο που οδηγεί προς το φαράγγι.

Ξεκινήσαμε την πεζοπορία μας ακολουθώντας το μονοπάτι που ξεκινάει δίπλα από το γεφυράκι του χωριού.

Στη αρχή η διαδρομή πάει δίπλα στο ποτάμι και αργότερα ανεβαίνει στην αριστερή  πλευρά του παράλληλα και κάτω από τους κάθετους γκρεμούς του φαραγγιού.

 

Όσο πλησιάζουμε προς την παραλία της Σχοινοδαύλειας, το μονοπάτι στενεύει και στο τέλος καταντά γιδόστρατα καταλήγοντας  σε κάποιο παλιό μαντρί  και από εκεί στο χωματόδρομο που κατεβαίνει στην παραλία. Ο καιρός ήταν  ιδανικός για πεζοπορία με το αεράκι να μας δροσίζει σε όλη τη διαδρομή.

Η βλάστηση στην αρχή με τεράστια πλατάνια και αργότερα  αριές, ελιές  και βελανιδιές, ενώ σε όλη τη διαδρομή μας  συνόδευε ο ήχος των νερών του ποταμιού και τα κελαηδίσματα των πουλιών.

Στο φαράγγι του Αγίου Δημητρίου εξαιτίας των απόκρημνων βουνοπλαγιών της Όχης έχουν βρει καταφύγιο αρπακτικά όπως ο πετρίτης, ο σπιζαετός και η αετογερακίνα. Ψηλά στην Όχη οι διάφοροι περίεργοι σχηματισμοί των βράχων μας θύμισαν  τα ονομαστά “δρακόσπιτα” του βουνού, που φτάνουν  τα 20 στην περιοχή των Στύρων, με σπουδαιότερο αυτό στην κορυφής της Όχης, που είχαμε επισκεφτεί πρόσφατα.

Στη διαδρομή μας συναντήσαμε  πετρόχτιστα παρατημένα αλώνια, μαντριά και πλούσια βλάστηση που σε κάποιες περιπτώσεις έφραζε τελείως το μονοπάτι, που από ότι φαίνεται δεν περπατιέται συχνά.  Ύστερα από 3ωρη αλλά ευχάριστη κατάβαση φτάσαμε στην παραλία του Αγίου Δημητρίου (Σχοινοδαύλεια), με βότσαλο και πρασινογάλαζα νερά που αυτή την εποχή ήταν σχεδόν έρημη.

 

Στο μοναδικό καφενεδάκι κάποιοι κάθισαν  για κάποιο ουζάκι, ενώ οι υπόλοιποι κατευθύνθηκαν προς την όμορφη παραλία.

 

Κατά τις 15.00  αναχωρήσαμε  για τα  Νέα Στύρα  όπου στα ταβερνάκια  καθίσαμε  για γεύμα ή κάποιοι άλλοι για καφεδάκι.

Στις 18.00-πήραμε το F/B για Αγία Μαρίνα και από εκεί  με το πούλμαν για ΜΕΤΡΟ-ΝΙΚΑΙΑ, έχοντας περάσει μια υπέροχη μέρα στη νότια Εύβοια.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•