Την Κυριακή 26/1, ξεκινήσαμε με 2 πούλμαν, στις 7:15, από τη Νίκαια, με πολύ καλό καιρό για το Χιονοδρομικό Κέντρο Καλαβρύτων αντί της Ζήριας, που προβλεπόταν αρχικά από το πρόγραμμα, λόγω του ότι εκεί υπήρχε αρκετό χιόνι για τα παιχνίδια των παιδιών.

Αφού περάσαμε τη διώρυγα του Ισθμού, πήραμε το δρόμο για Πάτρα.

Κάναμε μια ημίωρη στάση στην Ακράτα,  και πήραμε τον ανηφορικό και « φιδογυριστό » δρόμο προς τα Καλάβρυτα. Συντροφιά μας, καθώς ανηφορίζαμε, είχαμε το φαράγγι του Βουραϊκού, από τα ωραιότερα φυσικά αξιοθέατα, καθώς και τις γραμμές του οδοντωτού σιδηροδρόμου, που  εξακολουθεί να πραγματοποιεί το γνωστό δρομολόγιο Διακοπτό – Καλάβρυτα και αντίστροφα, από το 1895, οπότε και εγκαινιάστηκε, επί πρωθυπουργίας Χαρ. Τρικούπη.

Στα 10 χλμ. πριν από τα Καλάβρυτα συναντήσαμε το Μέγα Σπήλαιο, που ορθώνεται 8ώροφο σε έναν άγριο και απότομο βράχο ύψους 120 μ., και προσφέρει θέα μοναδική από τον εξώστη του.

Το μοναστήρι αυτό ιδρύθηκε το 362 μ.Χ. και, παρά το γεγονός ότι καταστράφηκε 4-5 φορές από πυρκαγιές, δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί φάρος της Ορθοδοξίας και φρούριο κατά των Τούρκων κατακτητών. Διαθέτει μεγάλο πλούτο κειμηλίων, όπως ένα σπάνιο λάβαρο με τις μορφές 3 αυτοκρατόρων του Βυζαντίου, Ευαγγέλια, περγαμηνές και άλλα σπουδαία και μοναδικά κειμήλια.

Φτάνοντας στο μαρτυρικό χωριό των Καλαβρύτων , θυμηθήκαμε τα θύματα του ολοκαυτώματος του Δεκεμβρίου του 1943, αγναντεύοντας από μακριά τον ολόλευκο ευμεγέθη σταυρό, καθώς και το κλιμακωτό μνημείο που οδηγεί προς αυτόν. Γύρω στους 500 άνδρες και νέους σκότωσαν τότε οι Γερμανοί σε αντίποινα για το θάνατο στρατιωτών τους κάποιες μέρες πριν από τις 13/12 και έκλεισαν στο Δημοτικό Σχολείο τα γυναικόπαιδα, τα οποία ευτυχώς διέφυγαν στη συνέχεια από το φλεγόμενο κτίσμα, αφού όμως έζησαν στιγμές αγωνίας και τρόμου πριν.

Όταν φτάσαμε στο Χιονοδρομικό Κέντρο, ένα από τα μεγαλύτερα της Ελλάδας, οι ορειβάτες ξεκίνησαν μια όμορφη διαδρομή μέσα στα χιόνια κατηφορίζοντας το Χελμό προς τα χωριά Άνω και Κάτω Λουσσοί.

Λίγο πριν το σαλέ από το πάρκινγκ του Χιονοδρομικού των Καλαβρύτων, στρίψαμε δεξιά και πήραμε το χωματόδρομο που κατηφορίζει προς το Σπήλαιο των Λιμνών. Το χιόνι αρκετό , ο δρόμος σε αρκετά σημεία παγωμένος αλλά με προσοχή περπατήσαμε για αρκετά χιλιόμετρα. Φτάσαμε ύστερα από αρκετές ώρες πορείας μέσα στο χιόνι στους Κατω Λουσσούς από όπου ήρθε και μας παρέλαβε το πούλμαν και πήγαμε στα Καλάβρυτα.

Οι υπόλοιποι στο χιονοδρομικό με τα μικρά παιδιά , αφού ανιχνεύσαμε τον κατάλληλο για την κατασκευή χιονάνθρωπου χώρο, κατευθυνθήκαμε προς τα εκεί και δοθήκαμε με γέλια, χαρές και πολλή όρεξη στο δημιουργικό μας έργο.

Αρκετοί  χιονάνθρωποι ήταν έτοιμοι σε μια ώρα περίπου να περάσουν από « κριτική επιτροπή », όλοι όμορφοι, χαριτωμένοι, άλλοι με λιγοστά διακοσμητικά στοιχεία, άλλοι πλουμιστοί και πληθωρικοί.

Εννοείται πως δεν ξεχνούσαμε να πετάμε πού και πού και καμιά χιονόμπαλα ο ένας στον άλλον…Στη συνέχεια τα μικρά παιδιά έπαιξαν με τα έλκηθρα στο χιόνι γλιστρώντας στις πλαγιές του Χιονοδρομικού.

Τα μεγάλα παιδιά του Γυμνασίου και Λυκείου επιδόθηκαν σε διάφορες δραστηριότητες. Όλες οι πίστες δούλευαν πυρετωδώς, όπου οι σκιέρ με σκι ή snowboard ανέβαιναν στη κορυφή με τους αναβατήρες  και ύστερα κατέβαιναν με ιλιγγιώδη ταχύτητα σχεδόν μέχρι στο σαλέ. Αρκετοί από αυτούς έπαιρναν τούμπες στο χιόνι αλλά μετά από λίγο σηκωνόντουσαν και συνέχιζαν.

Μετά το τέλος αυτής της δραστηριότητας, οι πεζοπόροι, αφού εξοπλίστηκαν κατάλληλα, πήραν την κατηφορική άσφαλτο προς το χωριό των Καλαβρύτων και σε κάποιο σημείο τους παρέλαβε το πούλμαν, ενώ όσοι ήθελαν, παρέμειναν στο Κέντρο, για να κάνουν σκι, έλκηθρο ή για να ανέβουν με τους αναβατήρες ως το καταφύγιο. Αρκετοί από αυτούς γευμάτισαν στο σαλέ ή απλά πήραν κάποιο σνακ και  ένα ζεστό ρόφημα. Ο καιρός ευνοούσε όλες τις δραστηριότητες και κάποιοι φίλοι διάλεξαν τις πολυθρόνες στο πίσω μέρος του σαλέ για τον καφέ τους, ενώ απολάμβαναν όλα τα αθλήματα που γίνονταν στις πίστες.

Στις 15:30 αναχωρήσαμε από το Χιονοδρομικό και παραλάβαμε στο δρόμο αρκετούς πεζοπόρους, πριν φτάσουμε στα Καλάβρυτα. Στο όμορφο και γεμάτο τουρίστες, ιδιαίτερα το χειμώνα, χωριό παραμείναμε για μιάμιση ώρα περίπου, για φαγητό, καφέ, γλυκό, βόλτες. Πολύς ο κόσμος στην κεντρική πλατεία, κοντά στο Σιδηροδρομικό σταθμό, όπου σε λίγο έφτασε και το τρενάκι από το Διακοπτό, πολύ κοντά μας και το ιστορικό Δημοτικό Σχολείο.

Λίγο πριν φύγουμε, στις 17:30 μ.μ., όλα τα παιδιά πήραν το δωράκι τους και ευχαριστημένοι μικροί και μεγάλοι μπήκαμε στα πούλμαν για την επιστροφή μας. Κάναμε μια στάση στον Ισθμό για τα απαραίτητα και κατά τις 8:30 βρισκόμαστε στη Νίκαια.

 

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•