Ξεκινήσαμε με το  πούλμαν από τη Νίκαια, την  πρώτη Κυριακή του  Ιουλίου,  στις 7 και μετά από την παραλαβή αρκετών φίλων μας από το μετρό Αιγάλεω, με μειωμένο αριθμό επιβατών,  πήραμε το δρόμο για Χαλκίδα και στη  Ν. Αρτάκη,  κάναμε μια σύντομη στάση στο γνωστό φούρνο , για καφέ ή κάποιο κολατσιό.

Περάσαμε από τη Στενή και μετά από ολιγόωρη διαδρομή, από τις καλύτερες της Ελλάδας, μέσα σε πεύκα, πλατάνια, καστανιές, έλατα, σπάρτα και φτέρες αλλά και κερασιές, μηλιές και καρυδιές, φτάσαμε στους Στρόπωνες, το όμορφο χωριό στην οροσειρά της Δίρφης.

Όσοι θα πεζοπορούσαν στο φαράγγι της Χιλιαδούς, που το διασχίζει ο ποταμός Στροπωνιάτης, ο αρχαίος Διρφωσσός, εξοπλίστηκαν με τα απαραίτητα και άρχισαν να κατηφορίζουν,

αφήνοντας πίσω τους τα τελευταία σπίτια του χωριού.

Πήραμε το σημαδεμένο μονοπάτι  και φτάνοντας στο γεφυράκι κατεβήκαμε δεξιά στο χείμαρρο που οδηγεί μετά από λίγα λεπτά στην κοίτη του ποταμού.

Φτάνοντας στο ποτάμι περπατήσαμε  στη κοίτη του  και καθώς το μονοπάτι άλλαζε αρκετές φορές όχθη χρειαζόταν να περάσουμε  αρκετές  φορές απ`τη μια άκρη του ποταμού στην άλλη.

Το ποτάμι είχε αρκετό νερό, όπου συνέχεια ψάχναμε ρηχά περάσματα ή κάποιες φορές πατώντας πάνω σε βράχους περνούσαμε απέναντι χωρίς να βραχούμε.

 

Αλλά που και πού όλο και κάποιος από τη παρέα άθελά του βρισκόταν μέσα στο δροσερό νερό. Κατά διαστήματα βρίσκαμε κάβουρες και βατραχάκια που μόλις τα πλησιάζαμε έφευγαν  και τα βατραχάκια πηδούσαν μέσα στο ποτάμι για να μην τα πιάσουμε.

Για αρκετές ώρες περπατούσαμε κάτω από τις ιτιές και τα πλατάνια έχοντας για συντροφιά μας τα κελαηδίσματα των πουλιών και τον ήχο των τρεχάμενων νερών. Αρκετή ζέστη που την νιώσαμε αργότερα στη παραλία  αλλά εμείς περπατούσαμε μέσα στη δροσιά του φαραγγιού. Το τελευταία χιλιόμετρα πού έγιναν στο χωματόδρομο και στην άσφαλτο μέχρι να βγούμε στην παραλία ήταν λίγο δύσκολα γιατί είχε αρκετό ήλιο.

Έτσι διασχίσουμε το εντυπωσιακό φαράγγι της Χιλιαδούς και καταλήξαμε μετά από  4 ώρες  στην πανέμορφη παραλία της Χιλιαδούς.

 Ήμασταν πολύ τυχεροί γιατί η παραλία δεν είχε αέρα  και η θάλασσα δεν είχε κύματα και κολυμπήσαμε αρκετή ώρα στα πεντακάθαρα νερά του Αιγαίου. Τις  περισσότερες φορές έχει δυνατό βοριά  και τα αφρισμένα κύματα της θάλασσας του Αιγαίου πέφτουν  με δύναμη στα παρακείμενα βράχια.  Κολυμπήσαμε, σκαρφαλώσαμε στους  βράχους που βρίσκονται διασπαρμένοι στη θάλασσα  και κάναμε βουτιές , κάναμε ηλιοθεραπεία μιας και ο ήλιος ακόμα δεν ήτανε και πολύ καυτός  και αράξαμε στη παραλία να ξεκουραστούμε.

 Το μεσημέρι  καθίσαμε όλοι μαζί  στα παραδοσιακά ταβερνάκια με θέα τη θάλασσα και απολαύσαμε νόστιμους μεζέδες ενώ άλλοι προτίμησαν να χαρούν τον ήλιο και τη θάλασσα.

Εδώ είχαν φτάσει νωρίτερα και οι λιγοστοί πεζοπόροι που προτίμησαν μια πιο εύκολη παραποτάμια διαδρομή από αγροτικό δρόμο για να μην βρέξουν τα παπούτσια του στο ποτάμι.

 

Οι « τουρίστες » παρέμειναν στο χωριό κάνοντας βόλτες στα στενά δρομάκια ή πίνοντας καφεδάκι σε κάποιο από τα μαγαζάκια της πλατείας, με τον  πλάτανο μέσα από τον οποίο περίεργα προβάλλουν 3 παραδοσιακές μεταλλικές βρύσες. Στη συνέχεια με το πούλμαν κατηφόρισαν προς το χωριό Λαμάρη και την  παραλία της Χιλιαδούς για μπάνιο και γεύμα.

Όλοι έκαναν το μπανάκι τους στην υπέροχη παραλία  και στη συνέχεια  κατέληξαν σε κάποιο ταβερνάκι της περιοχής. Κάποιοι περπάτησαν όλη την παραλία από το ποτάμι  ως το βόρειο άκρο της,  όπου βρίσκεται η περίφημη παραλία των γυμνιστών. Ωραίο το τοπίο με τους σπαρμένους μέσα στη θάλασσα  βράχους και τη θέα στο Αιγαίο, με τις Σποράδες στο βάθος! Ακόμα και οι πειρατές στα παλιότερα χρόνια είχαν κάνει ορμητήριό τους το μέρος αυτό, που πήρε την ονομασία του από το βυζαντινό εκκλησάκι, που, κατά την παράδοση, χτίστηκε από την αυτοκράτειρα  Θεοδώρα ως η χιλιοστή  εκκλησία για τη νίκη κατά των πειρατών. Ερείπια σώζονται σήμερα από το καθολικό του άλλοτε πλούσιου μοναστηριού που είχε, λόγω των πειρατών, φρουριακό χαρακτήρα.

Γύρω στις 5.30 αφήσαμε την όμορφη αυτή παραλία και μπήκαμε στα πούλμαν για την επιστροφή μας. Μια στάση στην Κάτω Στενή μας δρόσισε αρκετά, αφού προχωρώντας στα πλακόστρωτα σκιερά δρομάκια του χωριού και κάθε 20 μέτρα σχεδόν συναντούσαμε βρύσες με παγωμένο νερό. Γλυκό, καφεδάκι, ξεκούραση και πίσω στη Νίκαια σε μιάμιση ώρα περίπου κατενθουσιασμένοι από τις ομορφιές που συναντήσαμε στην υπέροχη αυτή τοποθεσία της βόρειας  Εύβοιας..

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•