Φέτος, στις 12 – 14 Αυγούστου 2020, μια ομάδα 5 ορειβατών ανέβηκε στην κορυφή του Ολύμπου και τοποθέτησε πλακέτα, στα πλαίσια της απόφασης που είχαμε πάρει σε  προηγούμενο ΔΣ, με το όνομα  του ορειβάτη μας, Χάρη Κλημεντίδη, ο οποίος στην περσινή μας ανάβαση έχασε τη ζωή του…

Ποιος το περίμενε ότι η τελευταία  ανάβαση του 2019 του «Φυσιολάτρη» Νίκαιας στο βουνό των Θεών, στον Όλυμπο, θα κατέληγε σε μια τραγωδία, που στοίχισε τη ζωή του αγαπητού σε όλους μας  ορειβάτη  και φίλου Χάρη Κλημεντίδη! 

Ο Χάρης είχε ξανανέβει άλλες δυο φορές μαζί μας στην κορυφή του Ολύμπου, στα 2.918 μέτρα. Η αγάπη του για το βουνό ήταν έκδηλη σε όλες τις συζητήσεις του. Λίγες μέρες πριν την αναχώρησή μας αποφάσισε να έρθει μαζί μας, γιατί κάποιος άλλος ορειβάτης ακύρωσε λόγω τραυματισμού.

44 ορειβάτες όλων των ηλικιών, με τον μικρότερο 14 μαζί με τον πατέρα του και το μεγαλύτερο 71 ετών , έφτασαν το απόγευμα του Σαββάτου, 27 Ιουλίου 2019,  με το πούλμαν του «Φυσιολάτρη» Νίκαιας στη θέση Γκορτσιά. Από εδώ  ξεκίνησε η ανάβαση προς το καταφύγιο της Πετρόστρουγκας, βάζοντας τα βαριά πράγματα στα μουλάρια,  για να έχουμε μεγαλύτερη άνεση στο περπάτημα. Το βραδάκι, από το μπαλκόνι του καταφυγίου, παρατηρούσαμε  την παραλία της Κατερίνης  και μακρύτερα τα φώτα της Θεσσαλονίκης  και της Χαλκιδικής.

Λίγο πριν κοιμηθούμε,  όταν έσβησαν  τα φώτα του καταφυγίου, παρατηρήσαμε στον έναστρο ουρανό  τους αστερισμούς αλλά και τους πλανήτες, τον φωτεινότατο Δία και τον Κρόνο, που αυτή την εποχή είναι ορατοί στους αστερισμούς του Σκορπιού και του Τοξότη.

Κυριακή, 28 Ιουλίου 2019, ανεβήκαμε στο οροπέδιο των Μουσών και διανυκτερεύσαμε στο καταφύγιο του Γιόσου Αποστολίδη.

Το απογευματάκι μια μικρή ομάδα 6 ατόμων ανέβηκαν στο Στεφάνι, όπου συνάντησαν και αναρριχητές με σχοινιά, οι οποίοι ανέβηκαν στην κορυφή  κατακόρυφα από τη βορινή πλευρά της. Οι υπόλοιποι απόλαυσαν το οροπέδιο κάνοντας περιπάτους  και ανεβαίνοντας στον Προφήτη Ηλία  του Οροπεδίου.

Δευτέρα πρωί, αφού πήραμε το πρωινό μας, λίγο πριν τις 8 π.μ. ξεκινήσαμε όλοι μαζί  για τα «Ζωνάρια», για να φτάσουμε στη βάση στο «Λούκι», από όπου γίνεται συνήθως το ανέβασμα στην κορυφή. Βγάλαμε τις πρώτες αναμνηστικές φωτογραφίες έξω από το καταφύγιο, δόθηκαν οι πρώτες οδηγίες από μένα  ως αρχηγό, για το ανέβασμα στον Μύτικα και φύγαμε.

Φτάνοντας στη βάση στο «Λούκι» οι μισοί σχεδόν συνέχισαν στα «Ζωνάρια», για να φτάσουν στο οροπέδιο πίσω από τον Μύτικα προς το Σχολειό και τον Άγιο Αντώνιο, ενώ οι υπόλοιποι 22 ορειβάτες αποφάσισαν να ανέβουν στην κορυφή σκαρφαλώνοντας από το «Λούκι».

Χωριστήκαμε σε ομάδες των τριών ή τεσσάρων ατόμων με επικεφαλής κάποιον έμπειρο ορειβάτη που είχε ανεβεί στην κορυφή αρκετές φορές, δώσαμε τις τελευταίες οδηγίες για το σκαρφάλωμα και αρχίσαμε το ανέβασμα, αφού ελέγξαμε ότι όλοι έχουν την κατάλληλη ενδυμασία, ορειβατικά παπούτσια και φοράνε το κράνος. Μπροστά οδηγούσαν έμπειροι ορειβάτες, εγώ βρισκόμουν στη μέση της ομάδας με κάποιους που ανέβαιναν πρώτη φορά, πίσω ακολουθούσε ο Χάρης με την ομάδα του και τελευταίος ο δεύτερος αρχηγός μας ο Αντώνης με κάποιους που ανέβαιναν για πρώτη φορά.

Ακολουθώντας πιστά τα σημάδια ανεβαίναμε με προσοχή για περισσότερο από μισή ώρα σταματώντας πολλές φορές σε κατάλληλα σημεία, για να ξεκουραστούμε και να φωτογραφήσουμε την ανάβαση. Κατά διαστήματα μικρά πετραδάκια  ερχόντουσαν από ψηλά και ακουγόταν από πάνω «πέτρα», για να προφυλαχτούν αυτοί που ανέβαιναν από κάτω. Η οδηγία ήταν σαφής : όταν πέφτει κάποιο πετραδάκι,  προβάλλουμε το κράνος γέρνοντας προς τη μεριά του βράχου, για να προφυλάξουμε το πρόσωπο. Έχουμε περάσει όλοι το μέσον της διαδρομής και οι πρώτοι σχεδόν έχουν πατήσει την κορυφή  και εδώ γίνεται το μοιραίο.

Ένας ορειβάτης μας , ο Χάρης Κλημεντίδης , έχασε την ισορροπία του και έπεσε στο κενό κατρακυλώντας στα βράχια του Μύτικα. Κατεβήκαμε με τον Αντώνη και του προσφέραμε τις πρώτες βοήθειες , του δέσαμε τα τραύματα και καλέσαμε βοήθεια.

 

Σε λιγότερο από μισή ώρα  είδαμε και τους διασώστες από τα δυο καταφύγια να ανεβαίνουν στο «Λούκι» με φορείο και σχοινιά. Τον βάλαμε στο φορείο και οι διασώστες με σχοινιά τον κατέβασαν στο μονοπάτι. Εδώ τον παρέλαβε η ΕΜΑΚ και τον έφερε στο οροπέδιο, από όπου τον παρέλαβε κατά τις 4.00 το απόγευμα το ελικόπτερο και τον πήγε στο Κέντρο Υγείας Λιτόχωρου, όπου και διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Το βράδυ στο καταφύγιο όλοι έβρισκαν κάποιο καλό λόγο για τον υπέροχο αυτό άνθρωπο, που τον ζήλεψαν οι θεοί και τον πήραν κοντά τους. Ακόμα και τώρα προσπαθούμε να εξηγήσουμε τί ήταν αυτό που τον έκαμε να χάσει την ισορροπία του και να πέσει προς τα πίσω. Κάποιο γλίστρημα, παραπάτημα ή κάποια μικρή ζάλη λόγω υψομέτρου, ποτέ δεν θα μάθουμε…

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει, φίλε μας Ορειβάτη. Είμαστε σίγουροι ότι από εκεί πάνω που βρίσκεσαι θα μας παροτρύνεις πάντα να ανεβαίνουμε όλο και πιο ψηλά.

Αντίο, Χάρη! Θα σε θυμόμαστε για πάντα. Οι φίλοι σου ορειβάτες του «Φυσιολάτρη»

Οι αρχηγοί της εκδρομής  Ηλίας Καφώρος και Αντώνης Κανάκης.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•