Τη δεύτερη Κυριακή του Σεπτέμβρη πραγματοποιήσαμε μια εκδρομή στο νησί της Αίγινας. Βρεθήκαμε στο λιμάνι του Πειραιά  και στις 8:00 επιβιβαστήκαμε στο πλοίο για την Αίγινα. Σε μια ώρα και δεκαπέντε λεπτά βρισκόμαστε κιόλας στο νησί του ομώνυμου φιστικιού.

Η Αίγινα βρίσκεται στο κέντρο του Σαρωνικού Κόλπου, περιβαλλόμενη από το Αγκίστρι, τα Μέθανα, την Τροιζήνα, τον Πόρο και τον Πειραιά. Η κομβική θέση της μεταξύ Πελοποννήσου και Αττικής την κατέστησαν από την αρχαία εποχή μέχρι σήμερα  σημαντικό εμπορικό και διαμετακομιστικό κέντρο. Πέρα από την εμπορική και ναυτική παράδοση, οι κάτοικοι είναι γνωστοί για την καλλιτεχνική τους δράση στην κεραμική, αλλά και για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς που λειτουργούν επιτυχημένα με γνωστό προϊόν το αιγινήτικο φιστίκι.

 Από το πλοίο αντικρίσαμε την πόλη της Αίγινας έχοντας στην άκρη της αριστερά από το λιμάνι τον αρχαιολογικό χώρο της Κολώνας που αποτέλεσε την Ακρόπολη της Αίγινας στην αρχαιότητα. Το όνομα δόθηκε από τη μοναδική κολώνα από το ναό του Απόλλωνα, που σώζεται μέχρι και σήμερα.

Στην  πόλη της Αίγινας δεσπόζει η προτομή του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας, του Ιωάννη Καποδίστρια. Το νησί παρουσιάζει σημαντικά αξιοθέατα, όπως ο Ναός της Αφαίας, η Παλαιόχωρα (ο "νησιωτικός" Μυστράς), τα υπολείμματα του ναού του Ελλανίου Διός, ο προϊστορικός/ιστορικός οικισμός της Κολώνας και το Αρχαιολογικό Μουσείο.

 

Πολύ γνωστές παραλίες του νησιού είναι ο Μαραθώνας και η Αγία Μαρίνα. Δημοφιλές τουριστικό κέντρο αποτελεί επίσης το επιβλητικό Μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου, καθώς και πληθώρα εκκλησιών που διασώθηκαν μετά την τουρκοκρατία.

Φτάνοντας στη Αίγινα με το μικρό πουλμανάκι του Δήμου πήγαμε στον Άγιο Νεκτάριο σε δύο δόσεις. Επισκεφτήκαμε το Μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου που κτίστηκε γύρω στα 1904-1910, από τον Επίσκοπο Πενταπόλεως Νεκτάριο. Ο Νεκτάριος έζησε στο Μοναστήρι και πέθανε το 1920.Το 1961 ανακηρύχθηκε άγιος. Το Μοναστήρι βρίσκεται στο δρόμο για την Αγία Μαρίνα και απέχει 6 περίπου χλμ. από την πόλη της Αίγινας. Η εκκλησία έχει δύο ψηλά καμπαναριά και τέσσερις σειρές από παράθυρα, που για επιστέγασμα έχουν όλα κόκκινα τόξα. Η μονή είναι γυναικεία και ζουν σε αυτή 14 μοναχές. Η μνήμη του Αγίου γιορτάζεται στις 9 Νοεμβρίου.

Από τον Άγιο Νεκτάριο ξεκίνησαν δύο διαδρομές: Μια ορειβατική 5 ωρών για μονή Χρυσολεόντισσας -Ιερό Ελλάνιου Διός- Ανάληψη- Δρακόσπιτα-Σφεντούρι -Μαραθώνας και μια πεζοπορική 3 ωρών  για μονή Χρυσολεόντισσας -Ιερό Ελλάνιου Διός-Αρχαίος Ελαιώνας-Μαραθώνας.

Πρώτα  επισκεφτήκαμε  το  Μοναστήρι της Παναγίας της Χρυσολεόντισσας που μοιάζει περισσότερο με φρούριο με ψηλούς τοίχους, γιατί χτίστηκε στις αρχές του 17ου αιώνα από το φόβο των μοναχών για τους πειρατές.

Είναι ένα μεγάλο διώροφο κτίσμα με μια αυλή στο κέντρο, στην οποία υπάρχουν η εκκλησία και πλάι της ένας τριώροφος πύργος. Ο πύργος δεσπόζει στην κοιλάδα και χτίστηκε γύρω στο 1600.

Η εκκλησία είναι νεότερη και χτίστηκε γύρω στο 1800, στη θέση της παλαιότερης που κάηκε. Στην εκκλησία υπάρχει περίτεχνο σκαλισμένο τέμπλο, όμορφες τοιχογραφίες και η εικόνα της Παναγίας της Χρυσολεόντισσας. Το Μοναστήρι ήταν πλουσιότατο και στην κατοχή του είχε το μεγαλύτερο μέρος του νησιού. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα τα περισσότερα μοναστηριακά κτήματα απαλλοτριώθηκαν και οι μοναχοί έφυγαν. Από το 1935 το Μοναστήρι έγινε γυναικείο και σε αυτό ζουν 10 μοναχές. Η Μονή γιορτάζει στις 15 Αυγούστου , οπότε γίνεται το μεγαλύτερο πανηγύρι του νησιού.

Μετά την επίσκεψη  στο μοναστήρι συνεχίσαμε την πεζοπορική μας διαδρομή προς το Ελλάνιο Όρος περίπου 40 πεζοπόροι. Περπατήσαμε στην αρχή ανάμεσα στα πεύκα και αργότερα μέσα σε αγκαθωτούς θάμνους ανάμεσα σε βράχους  και σε κάποιο σημείο με μεγάλη κατηφορική κλήση που ήθελε μεγάλη προσοχή, έχοντας κατεύθυνση προς  τον παλαιό οικισμό του Ανιτσαίου και  τον Αρχαιολογικό χώρο του ιερού του Ελλάνιου Δία.

Στη διαδρομή μας περάσαμε από μια σουβάλα , όπου αν και Σεπτέμβριος είχε μέσα αρκετό νερό, που σημαίνει ότι πολύ παλαιά οι Αιγηνίτες την χρησιμοποιούσαν για το πότισμα των κοπαδιών τους.

 

Η θέα του νησιού, αλλά και του Σαρωνικού Κόλπου από ψηλά είναι φανταστική. Υπάρχουν λιγοστά διάσπαρτα σπίτια και το τοπίο έχει βραχώδη μορφή, θαμνώδη βλάστηση με λίγες  ελιές και αμπέλια. Σε κάποιο σημείο συναντήσαμε την άσφαλτο που πάει στον παλιό οικισμό του Ανιτσαίου, ανατολικά της Παλαιάς Ράχης.

Στη συνέχεια πήραμε το μονοπάτι που οδηγεί στο ναό του Ελλανίου Διός, στους πρόποδες του Ελλανίου Όρους, κάτω από την κορυφή του Προφ. Ηλία. Φθάσαμε πάνω στον αρχαίο ναό όπου σήμερα βρίσκεται κτισμένο το εκκλησάκι του Ταξιάρχη. Δίπλα στο ναό σώζεται ένας τοίχος από τους Ελληνιστικούς χρόνους και μια πέτρινη σκάλα, όπου καθίσαμε και ξεκουραστήκαμε λίγο.

Αφού καθίσαμε και ξεκουραστήκαμε λίγο, χωριστήκαμε σε δυο ομάδες. Το πεζοπορικό ακολούθησε ένα χωματόδρομο  προς το  Ελληνικό Κέντρο Περίθαλψης Άγριων Ζώων. Εδώ περιθάλπονται διάφορα είδη άγριων ζώων, ως επί το πλείστον πουλιά, πληγωμένα, τις περισσότερες  φορές από ανθρώπινα χέρια, και στη συνέχεια, αφού θεραπευτούν, ελευθερώνονται στο φυσικό τους περιβάλλον. Είδαμε από το φράχτη τα διάφορα πουλιά, επί το πλείστον πελαργούς,  και στη συνέχεια κατεβήκαμε στη παραλία του Μαραθώνα για μπάνιο και φαγητό.

Η δεύτερη ομάδα ξεκίνησε για το  Ελλάνιο Όρος, που είναι το πιο ψηλό βουνό της Αίγινας. Έχει ύψος 532 μ. και στην κορυφή του βρίσκεται το Εκκλησάκι της Ανάληψης.

Κατά τη μυθολογία σε περίοδο μακρόχρονης ξηρασίας ο Αιακός παρακάλεσε το βροχοποιό Δία για να βρέξει. Οι παρακλήσεις του εισακούστηκαν, οι χρησμοί της Πυθίας βγήκαν αληθινοί και στη συνέχεια ο Αιακός έχτισε ένα ιερό προς τιμήν του Ελλάνιου Δία, στη σημερινή θέση Σφυρίχτρες. Από τον αρχαίο μύθο διασώθηκε μέχρι τις μέρες μας η λαϊκή δοξασία πως, όταν η κορυφή του Όρους σκεπαστεί με σύννεφα, θα βρέξει. Φαίνονται τα θεμέλια ενός μεγάλου οικοδομήματος και οι βάσεις από τρεις σειρές κολώνες.

Η ομάδα  των ορειβατών,  20 άτομα, ακολουθήσαμε το μονοπάτι προς τις αρχαίες σουβάλες (αρχαίες δεξαμενές νερού). Από κει επιχειρήσαμε την άνοδο γύρω-γύρω από τους Βλάχηδες προς την κορυφή της Αναλήψεως, το ψηλότερο σημείο που υπάρχει στην Αίγινα. Όμως μια συνοδοιπόρος μας λόγω και της τρομερής ζέστης ένιωσε αδιαθεσία  και αυτό μας ανάγκασε να εγκαταλείψουμε την απότομη άνοδο και να κατευθυνθούμε σε πιο στρωτό μονοπάτι που οδηγούσε στο  Σφεντούρι.

Το μονοπάτι είχε καλή σήμανση και εξαιρετική θέα προς τα Μέθανα. Από ψηλά βλέπαμε την εξαιρετική παραλία Κήπος, και τη βραχονησίδα πετροκάραβο. Χρειάστηκε να κάνουμε μια μικρή στάση για να πιούμε νερό και να ξεκουραστούμε λίγο.

Τελικά φτάσαμε ψηλά στους Αγίους Αναργύρους στο Σφεντούρι. Διασχίσαμε το Σφεντουρι και κατεβήκαμε στην Πέρδικα όπου με το πούλμαν πήγαμε στην παραλία του Μαραθώνα. Εδώ παραλάβαμε και  τους πεζοπόρους που είχαν φτάσει λίγο νωρίτερα  και κολύμπησαν στην παραλία αν και είχε λίγα κύματα και όλοι μαζί επιστρέψαμε στην Αίγινα.

Εδώ συναντήσαμε και τους λιγοστούς περιηγητές που επισκέφτηκαν το νησάκι Μονή, την Πέρδικα και τη χώρα της Αίγινας.

Κάναμε τις τελευταίες βόλτες μας, γευτήκαμε ωραία γλυκίσματα σε κάποια από τα μαγαζάκια της παραλίας, ήπιαμε το καφεδάκι μας, ψωνίσαμε τοπικά προϊόντα και ειδικά  φιστίκια που είναι και το τοπικό προϊόν και στη συνέχεια πήραμε το πλοίο της γραμμής στις 8.30 μμ για Πειραιά.

 

Φτάσαμε στη Νίκαια ικανοποιημένοι από την εκδρομή μας, στο όμορφο και κοντινό  αυτό νησάκι του Αργοσαρωνικού.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•