- Λεπτομέρειες
- Τελευταία ενημέρωση : 10 Δεκεμβρίου 2022 10 Δεκεμβρίου 2022
Πρωταρχικός στόχος του τριημέρου αυτού, «θεσμού» πλέον για 12η συνεχή χρονιά, η παρακολούθηση παράστασης στο αρχαίο θέατρο Επιδαύρου, αυτή τη φορά της τραγωδίας του Σοφοκλή “Αίας”, σε σκηνοθεσία Αργύρη Ξάφη .
Ξεκινήσαμε, λοιπόν, την Παρασκευή, 29 Ιουλίου, κατά τις 7 το πρωί από τη Νίκαια, παραλάβαμε και λίγους ακόμα φίλους από το Μετρό του Αιγάλεω και μετά από μια σύντομη στάση στον Ισθμό για παραλαβή ενός ακόμα μέλους μας, σταματήσαμε για τα … αναγκαία στο Σπαθοβούνι.
Πήραμε έπειτα τον δρόμο για το Άργος, στο Αρχαίο Θέατρο του οποίου μας περίμενε ο ξεναγός μας. Μας μίλησε γι΄αυτό, όπως και για τα παρακείμενα κτίσματα της ρωμαϊκής αγοράς, και κυρίως για τα λουτρά. Από τα μεγαλύτερα αρχαία θέατρα, χωρητικότητας 20.000 περίπου θεατών, λαξευμένο στον φυσικό βράχο, κυρίως, χτίστηκε ανάμεσα στο 300 με 250 π.Χ. , και χρησίμευσε και ως χώρος για μονομαχίες και θηριομαχίες.
Φύγαμε για το Ναύπλιο, όπου θα συνεχίζαμε με περιήγηση στα σημαντικότερα αξιοθέατα, παρέα με τον ξεναγό μας.
Στην όμορφη πόλη και παλιά πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους ( από το φθινόπωρο του 1829 ως το 1834 ), συγκεκριμένα στην Πύλη της Ξηράς, μας ανέμενε ο ξεναγός μας ο Ηλίας για μια περιήγηση στην παλιά πόλη και το Αρχαιολογικό Μουσείο του Ναυπλίου. Από πάνω φρουρός της πόλης το Κάστρο του Παλαμηδίου με τα 999 (;) σκαλιά, τη Φυλακή του Κολοκοτρώνη, και τους τρομερούς προμαχώνες του να κατηφορίζουν αρκετά χαμηλά …
Αφού μας ανέφερε εν ολίγοις την ιστορία της πόλης, προχωρήσαμε στα στενάκια, περνώντας από την οικία της Αρχιστρατήγου Μαντώς Μαυρογένους, το ιστορικό επίσης κτήριο του σημερινού Ξενοδοχείου Δίας, και καταλήγοντας στον ναό του Αγ. Σπυρίδωνα, όπου δολοφονήθηκε ο πρώτος Κυβερνήτης του Ελληνηκού κράτους Ι. Καποδίστριας, τον Σεπτέμβριο του 1831.
Επισκεφθήκαμε και το εσωτερικό της εκκλησίας και ακούσαμε λίγα πράγματα και για τα υπολείμματα του οθωμανικού χαμάμ ακριβώς απέναντι, καθώς και για όλα τα μνημεία από τις δύο περιόδους της Τουρκοκρατίας στο Ναύπλιο, όπως οι κρήνες και τα τζαμιά. Πάνω από τα σκιερά σκαλάκια, όπου στεκόμαστε φαινόταν η Φραγκοκλησιά, Καθολική Εκκλησία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, Τέμενος οθωμανικό κάποτε.
Ακολούθως βρεθήκαμε στην κεντρική πλατεία Συντάγματος, με το “Τριανόν” και το “Βουλευτικό”, οθωμανικά τεμένη και τα δύο, στα οποία αναφέρθηκε ο ξεναγός μας. Δεν παρέλειψε να σταματήσει για λίγο μπροστά στο ανάγλυφο λιοντάρι και στην αναμνηστική στήλη της Καλλιόπης Παπαλεξοπούλου, μπροστά από την Εθνική Τράπεζα, η οποία έχει ανεγερθεί στη θέση του σπιτιού της, γνωστής για τη δράση της, αγωνίστριας της Ναυπλιακής Επανάστασης του 1862.
Στην πλατεία του Πλατάνου, εξαιτίας του ιστορικού υπεραιωνόβιου πλάτανου ή του Λουδοβίκου, πατέρα του Όθωνα, ή των Όπλων, λόγω του ότι στο νότιο τμήμα της είναι χτισμένη η Αποθήκη-Οπλοστάσιο των Βενετών από το 1713, βρίσκεται και το Αρχαιολογικό Μουσείο του Ναυπλίου, το οποίο επισκεφθήκαμε μαζί με τον ξεναγό μας, αφού πρώτα κάναμε ένα πέρασμα από την Πλατεία Φιλελλήνων. Εδώ δεσπόζει το μνημείο προς τιμήν των Γάλλων Φιλελλήνων που βοήθησαν στην Ελληνική Επανάσταση, ενώ γύρω βλέπουμε το Τελωνείο, το κέντρο Ελληνικών σπουδών Harvard, διώροφο νεοκλασικό κτήριο του 19ου αιώνα, δωρεά της οικογένειας Ιατρού, όπου αρχικά στεγαζόταν το δημαρχείο του Ναυπλίου, ώσπου μεταφέρθηκε στην πλατεία Τριών Ναυάρχων, καθώς και η πλατεία του Αγίου Νικολάου με την ομώνυμη εκκλησία. Απέναντί μας, προς τη θάλασσα, είχαμε το νησάκι – σήμα κατατεθέν του Ναυπλίου, το Μπούρτζι, φρούριο που χτίστηκε από τους Ενετούς στα 1471, κατά την Α΄Ενετοκρατία.
Τα σημαντικότερα εκθέματα που έχουν συγκεντρωθεί εδώ προέρχονται από αρχαιολογικές θέσεις της Αργολίδας, όπως η Ασίνη, το σπήλαιο Φράγχθι Ερμιονίδας, τα Δενδρά, απ΄ όπου η περίφημη μυκηναϊκή πανοπλία, η Μιδέα, η Τίρυνθα, το Μπερμπάτι κ.ά. Στις προθήκες θαυμάζει κανείς αγγεία από διάφορες περιόδους, ειδώλια, σκεύη καθημερινής χρήσης, κοσμήματα, όπλα και εργαλεία.
Μετά το πέρας της ξενάγησης ευχαριστήσαμε και αποχαιρετίσαμε τον επαρκέστατο ξεναγό μας, ο οποίος, με τον παραστατικό και ζωντανό τρόπο της αφήγησής του, μας επέτρεψε να ανασυστήσουμε την εικόνα της δοξασμένης κάποτε πόλης…
Περπατήσαμε λίγο στην πιο όμορφη και πιο γραφική συνοικία του Ψαρομαχαλά, στην οδό Στάικου Σταϊκόπουλου και απολαύσαμε καφεδάκι, γλυκό ή κάποιο παγωτό από την ιταλική τζελατερία, δίπλα στην εκκλησία την αφιερωμένη στο Γενέσιο της Θεοτόκου, από τους σημαντικότερους και παλαιότερους ναούς στην πόλη του Ναυπλίου.
Ακολούθως βρεθήκαμε πάνω στο Κάστρο του Παλαμηδίου, όπου έγινε μια ημίωρη επίσκεψη.
Μετά την ενδιαφέρουσα περιδιάβαση στο Ναύπλιο σειρά είχαν τώρα το μπάνιο, το γεύμα και η ξεκούρασή μας στο ξενοδοχείο “ Iria Beach”, στα Ίρια. Το χωριό αυτό είναι γνωστό για το ομώνυμο αρχαίο ναυάγιο αλλά – και κυρίως - για τη γιορτή της αγκινάρας.
Γευματίσαμε στο ξενοδοχείο μας, αφού κάναμε, όσοι θέλαμε, το μπανάκι μας στην κοντινή παραλία.
Κατά τις 7 και κάτι το απόγευμα επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν και πήραμε τον δρόμο για το Λυγουριό και το αρχαίο θέατρο Επιδαύρου. Περάσαμε από το χωριό της Κάντιας, όπου, πάνω στον κεντρικό δρόμο, μπορεί να δει κανείς τα ερείπια του « Πύργου του Αγά », όπως λέγεται το εντυπωσιακό πυργόσπιτο, από το Αρκαδικό με την καλύτερα σωζόμενη μυκηναϊκή γέφυρα, μέσα από το Λυγουριό και τελικά φτάσαμε κατά τις 8:15 μ.μ. στον αρχαιολογικό χώρο και το θέατρο.
Αφού παρακολουθήσαμε ευλαβικά την παράσταση, την οποία μετά συζητήσαμε για λίγο μέσα στο πούλμαν, φύγαμε για το ξενοδοχείο μας, όπου πήγαμε για ύπνο.
Σάββατο, 30 Ιουλίου, μετά το πρωινό μας, αναχωρήσαμε για Πελεή, Δίδυμα, με τους δύο γεωλογικούς σχηματισμούς σε σχήμα κρατήρα που πιθανόν δημιουργήθηκαν από καθίζηση του εδάφους ή πέσιμο μετεωρίτη, τους Φούρνους, το αμφιθεατρικό Κρανίδι με τα αρχοντόσπιτα, και κατευθυνθήκαμε προς Κόστα, για να πάρουμε το καραβάκι για Σπέτσες, το « αρωματοφόρο νησί ». Έτσι το ονόμασαν οι Βενετοί, ενώ στα αρχαία χρόνια λεγόταν Πιτυούσα, από τα πολλά πεύκα, που πολλές φορές φτάνουν μέχρι τη θάλασσα. Το νησί διαθέτει δίκτυο μονοπατιών μοναδικού κάλλους μέσα σε πεύκα, θυμάρι, κουμαριές, βότανα και αγριολούλουδα, με υπέροχη πανοραμική θέα από ψηλά. Σημαντική η ιστορία του νησιού και ιδιαίτερη η συμβολή του στον Αγώνα του ΄21. Στο λιμάνι, την Ντάπια με τα κανόνια, γιορτάζεται κάθε χρόνο, τον Σεπτέμβριο, η γιορτή της Αρμάτας, σε ανάμνηση της πυρπόλησης της τουρκικής ναυαρχίδας το 1822.
Εκεί θα μέναμε ως το απόγευμα, για πεζοπορία, μπάνιο, φαγητό.
Οι πεζοπόροι συγκεντρώθηκαν στο λιμάνι των Σπετσών, στην Ντάπια, ώστε να αναχωρήσουν για την παραλία των Αγ. Αναργύρων. Δώδεκα, λοιπόν, « γενναίοι », που αψήφησαν τη ζέστη της ημέρας, περνώντας μπροστά από το Αρχοντικό του Σ. Ανάργυρου, ευεργέτη του νησιού, και την ομώνυμη πλατεία με το βοτσαλωτό, από το σπίτι της Μπουμπουλίνας και μέσα από τα σοκάκια, ανηφόρισαν προς το βουνό.
Στην αρχή σε ανηφορικό χωματόδρομο και στη συνέχεια σε μονοπάτι μέσα από τα πεύκα φτάσανε στην εκκλησία, Παναγία Δασκαλάκη. Τριακόσια μέτρα από την συνάντηση των κυνηγών δεξιά φεύγει δρόμος 300μ. για την Παναγία Δασκαλάκη και το κτήμα με τα ερείπια του σπιτιού του βιομήχανου Δασκαλάκη.
Ίσως το καλύτερο δασικό σημείο των Σπετσών με υπέροχη θέα προς την πόλη των Σπετσών και μια φύση από πεύκα και σε πάρα πολλά σημεία συνάντησαν πάρα πολλές πέρδικες αρκετά ήμερες και τις φωτογράφισαν. Μετά από δυόμιση περίπου ώρες δύσκολης ανάβασης και σχετικά επίπονης κατάβασης έφτασαν στην παραλία των Αγίων Αναργύρων και έπεσαν κατευθείαν στη θάλασσα..
Όσοι ήθελαν περπάτησαν μέχρι στη Σπηλιά του Μπεκίρη, ένα από τα αξιοθέατα του νησιού, μπήκαν από το μικρό άνοιγμα στη σκοτεινή σπηλιά και κολύμπησαν και μετά επέστρεψαν και συνέχισαν το μπανάκι τους και στη βοτσαλωτή παραλία. Κάποιοι είχαν τον χρόνο να γευματίσουν κιόλας στην ταβέρνα που υπάρχει δίπλα στην εκκλησία των Αγ. Αναργύρων. Εδώ έφτασαν με το λεωφορείο όσοι δεν πεζοπορούσαν, ενώ αρκετοί έμειναν μέσα στον οικισμό των Σπετσών.
Μερικοί φίλοι βρέθηκαν και στην πιο μακρινή και ομορφότερη παραλία της Αγ. Παρασκευής για μπανάκι.
Μέσα στις Σπέτσες κάποιοι επισκέφθηκαν το Αρχαιολογικό Μουσείο-Αρχοντικό Χατζηγιάννη- Μέξη, με ευρήματα από το Ναυάγιο των Ιρίων και πολλά άλλα, και το σπίτι της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας και έκαναν τις βόλτες τους μέσα στα στενάκια. Αρκετοί κάθισαν στο ξενοδοχείο « Ποσειδώνιο», για έναν καφέ, αναψυκτικό ή ένα γλυκάκι.
Όσοι ήθελαν το μεσημέρι γευμάτισαν σε κάποιο ταβερνάκι του οικισμού, στην πλατεία Ρολογιού ή κοντά στην Ψαραγορά ή στην περιοχή του Αγίου Μάμαντα και κοντά στα 12 μαγαζιά. Στις κοντινές παραλίες, όπως και στη λίγο μακρινή της Αγίας Μαρίνας κολύμπησαν αρκετοί φίλοι, όπου και τσίμπησαν κάτι πρόχειρο…
Στις 6 το απόγευμα περάσαμε με το ferry απέναντι στην Κόστα και πήραμε τον δρόμο του γυρισμού προς το ξενοδοχείο, όπου δειπνήσαμε. Μετά το δείπνο ο Ηλίας και αρκετοί φίλοι βγήκαν για μια μικρή βόλτα στην ήσυχη παραλία των Ιρίων, στη διάρκεια της οποίας έγινε και μάθημα αστροπαρατήρησης και προσανατολισμού με τα άστρα. Όλοι φεύγοντας είχαν μάθει να βρίσκουν τον πολικό αστέρα που δείχνει το Βορρά. Αρκετοί ενθουσιάστηκαν και με τα προγράμματα που υπάρχουν ελεύθερα στο διαδίκτυο και δίνουν πληροφορίες για τους αστερισμούς και το ζωδιακό κύκλο. Κουρασμένοι από το δύσκολο πρόγραμμα της ημέρας πήγαμε νωρίς για ξεκούραση γιατί η επομένη ήταν η μέρα επιστροφής μας στην Αθήνα.
Κυριακή, 31 Ιουλίου: Αφού φορτώσαμε τις αποσκευές μας, μετά το πρωινό, πήραμε τον δρόμο για τα Μέθανα. Μπαίνοντας στην περιοχή της Τροιζηνίας και ακολουθώντας τον παραλιακό δρόμο περάσαμε δίπλα από τη λιμνοθάλασσα της Ψήφτας, μετά το θέρετρο της Καλλονής, και συνεχίσαμε για Τακτικούπολη και Στενό των Μεθάνων.
Προηγουμένως είχαμε αφήσει τους 11 πεζοπόρους μας στο χωριό Νέα Τροιζήνα, για να ξεκινήσουν από εκεί την πεζοπορία τους προς το Διαβολογέφυρο και την Αρχαία Τροιζήνα.
το Διαβολογέφυρο είναι μια απόκρημνη περιοχή με άγρια ομορφιά που βρίσκεται πάνω από το χωριό της Τροιζήνας. Είναι μια πανέμορφη χαράδρα με πλούσια βλάστηση, γεμάτη από πικροδάφνες, αιωνόβια δέντρα και πλατάνια. Στο βάθος της τρέχει ένα μικρό ποτάμι, που κατεβαίνει από τα βουνά δημιουργώντας σε ορισμένα σημεία του μικρές λίμνες με παγωμένο πεντακάθαρο νερό ανάμεσα σε τεράστια βράχια. Μικροί καταρράκτες κυλούν σε λειασμένα βράχια. Καβουράκια, βατράχια, πεταλούδες και πολύχρωμα έντομα ξεπηδούν από παντού.
Στο φαράγγι δύο πλευρές ενώνονται με ένα φυσικό γεφύρι, που λέγεται διαβολογέφυρο. Τα βαθουλώματα σαν διχαλωτές πατημασιές κατσίκας (τέτοια πόδια έχει λένε και ο Διάβολος) που υπάρχουν στους βράχους γύρω από τη γέφυρα έδωσαν την αφορμή να πλαστεί αυτός ο θρύλος.
Ο δρόμος για το Διαβολογέφυρο ξεκινά από την πλατεία του χωριού της Τροιζήνας και λίγο πιο πάνω γίνεται ανηφορικός χωματόδρομος με στροφές. Περνώντας ανάμεσα από τις αρχαιότητες της Αρχαίας Τροιζήνας και τους ελαιώνες της περιοχής φθάσαμε σε ένα φυσικό πλάτωμα, πολύ λίγο κάτω από το Διαβολογέφυρο που βρίσκεται σε υψόμετρο 565 μέτρων. Το μονοπάτι πάει δίπλα στο φαράγγι και συνεχίσαμε για αρκετή ώρα πεζοπορώντας δίπλα στις βάθρες που είχαν πού λίγο νερό λόγω του καλοκαιριού.
Ύστερα επιστρέψαμε και πήραμε το σηματοδοτημένο μονοπάτι που κινείται στην απέναντι πλαγιά και καταλήγει στον Αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Τροιζήνας. Είμασταν τυχεροί καθώς η πόρτα ήταν ξεκλείδωτη και κάναμε μια γρήγορη επίσκεψη στα ερείπια της Αρχαίας Τροιζήνας, πατρίδας του μυθολογικού ήρωα Θησέα. Τα αρχαιολογικά ευρήματα βρίσκονται στο Μουσείο του Πόρου.
Η αρχαία Τροιζήνα ήταν κτισμένη στη βόρεια πλαγιά του όρους Αδέρες και δίπλα στο Χρυσορρόα ποταμό.
Εδώ βρισκόταν η αγορά και εκτός των τειχών της πόλεως βρισκόταν το τέμενος του Ιππολύτου , γιού του Θησέα.
Κατά την μυθολογία ο Θησέας , ο μεγάλος ήρωας της Αθήνας, είχε γεννηθεί στην Τροιζήνα, όπου και ανατράφηκε (ο πατέρας του, Αιγέας, ήταν βασιλιάς της Αθήνας και η μητέρα του Θησέα, Αίθρα, ήταν κόρη του Πιτθέα). Γιος του Θησέα και της Αμαζόνας Αντιόπης ή Ιππολύτης υπήρξε ο Ιππόλυτος, ο οποίος λατρευόταν στο ομώνυμο τέμενος στην Τροιζήνα, όπου πρέπει να αναζητηθεί ο πυρήνας του μύθου.
Ο Θησέας, μετά το θάνατο της Αντιόπης, νυμφεύθηκε τη Φαίδρα και έστειλε τον Ιππόλυτο, μικρό παιδί ακόμα, στον Πιτθέα, προκειμένου να ανατραφεί εκεί και να γίνει βασιλιάς της Τροιζήνας. Η Φαίδρα είδε για πρώτη φορά τον νεαρό Ιππόλυτο και τον ερωτεύτηκε. Προσπάθησε να κερδίσει την αγάπη του αλλά απέτυχε (βλ. Ευριπίδη Ιππόλυτος Στεφανηφόρος) και αποφάσισε να αυτοκτονήσει. Για να εκδικηθεί, όμως, τον Ιππόλυτο που αρνήθηκε τον έρωτά της, έγραψε ένα γράμμα στον Θησέα συκοφαντώντας τον Ιππόλυτο. O Θησέας, διαβάζοντας το γράμμα μετά την αυτοκτονία της Φαίδρας και δίνοντας πίστη στις συκοφαντίες ευχήθηκε στον Ποσειδώνα , ζητώντας να σκοτώσει ο θεός τον Ιππόλυτο. Πράγματι, καθώς ο νέος διωγμένος από τον πατέρα του έφευγε πάνω στο άρμα του, πρόβαλε από τη θάλασσα ένας άγριος ταύρος με αποτέλεσμα τα άλογα να αφηνιάσουν και ο Ιππόλυτος πέφτοντας από το άρμα του να μπλεχτεί στα ηνία και να βρει το θάνατο. Στον αρχαιολογικό χώρο υπάρχουν και τα ερείπια της βυζαντινής εκκλησίας της Παναγίας Επισκοπής του 12ου αιώνα πού κτίστηκε πάνω στο ναό της Αφροδίτης Κατασκοπίας που αναφέρεται από τον Παυσανία. Μετά την Αρχαία Τροιζήνα φύγαμε με το πούλμαν για τη χώρα των Μεθάνων.
Τα Μέθανα ( ή Μεθώνη ή Μεθάνη ) πήραν το όνομά τους από το μεθάνιο που εκλύεται από τους κρατήρες, αλλά ονομάζονταν και Αρσινόη, κατά την περίοδο που κυριαρχούσαν εδώ οι Πτολεμαίοι. ( η Αρσινόη ήταν αδερφή του Πτολεμαίου ). Τα Μέθανα είναι κυρίως γνωστά για τα ιαματικά τους λουτρά και για τα ηφαίστεια ( ανενεργά πλέον ) που διαθέτουν, γύρω στα 30, με σημαντικότερο και πιο εντυπωσιακό αυτό πάνω από την Καμένη Χώρα, το οποίο περιστοιχίζεται από δύο παρασιτικούς κρατήρες.
Στον λαιμό της χερσονήσου των Μεθάνων στα 1826 ο Γάλλος στρατηγός και μεγάλος φιλέλληνας Φαβιέρος έχτισε το φρούριο που πήρε έκτοτε το όνομά του και σήμερα θεωρείται διατηρητέο μνημείο. Ο Φαβιέρος είναι αυτός που οργάνωσε τον πρώτο τακτικό στρατό των Ελλήνων, που τότε αγωνίζονται για την ελευθερία τους και προσπαθούν να διώξουν τον Ιμπραήμ από την Πελ/σο. Έγινε μάλιστα μεγάλη παρέλαση 3.000 στρατιωτών και των οικογενειών τους εδώ στο Στενό των Μεθάνων, πριν αναχωρήσουν για την Αθήνα, όπου θα έπαιρναν μέρος στην πολιορκία της Ακρόπολης. Σε ανάμνηση της ενέργειας αυτής το χωριό Ντάρα ή Δάρα ονομάστηκε από τότε Τακτικούπολη.
Η πόλη των Μεθάνων διαθέτει το πολύ γραφικό και καταπράσινο νησάκι των Αγ. Αναργύρων, που κλείνει το λιμάνι και συνδέεται με αυτήν με μια στενή λωρίδα που μοιάζει σαν ισθμός. Στο δυτικό του κυρίως τμήμα μπορεί να δει κανείς, κάτω από την εκκλησία των Αγ. Αναργύρων, μεγάλα τμήματα του κλασικού ισοδομικού τείχους, από την εποχή του Πελ/κού πολέμου. Κάποιοι προτιμούν να κάνουν ιαματικό μπάνιο κοντά στις εγκαταστάσεις των λουτρών, εκεί όπου τα θειούχα νερά συναντιούνται με το νερό της θάλασσας. Το παραδοσιακό υδροθεραπευτήριο είναι αλήθεια ότι προσφέρει έναν ιδιαίτερο τόνο στο σημείο εκείνο. Η λίμνη μπροστά του έχει συνήθως ένα γαλακτερό χρώμα από το θειάφι των θερμομεταλλικών νερών.
Κολυμπήσαμε άλλοι στην όμορφη παραλία του Λιμνιώνα, άλλοι στους Αγίους Αναργύρους κι άλλοι στα ιαματικά.
Για το γεύμα μας βρεθήκαμε σε κάποια από τις ταβέρνες της πρωτεύουσας, όπου ευχαριστηθήκαμε ωραία καλοκαιρινά πιάτα, λαδερά κυρίως, αλλά και ψαράκι και κρεατικά.
Νωρίς το απόγευμα επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν για την επιστροφή μας στη Νίκαια.
Από εκεί και πέρα ακουλουθήσαμε τη διαδρομή προς Παλαιά Επίδαυρο, έχοντας έτσι την ευκαιρία να απολαύσουμε από ψηλά το ωραίο θέαμα με τους 2 κόλπους, την κατάφυτη χερσόνησο « Νησί» με τα ερείπια από την αρχαία πόλη της Επιδαύρου με το Μικρό Θέατρο, το γνωστό ως « λαλούν θέατρον » λόγω των πολλών επιγραφών που υπάρχουν στα εδώλιά του. Πιο βόρεια ο όρμος της Νέας Επιδαύρου με το χωριό να κρύβεται σχεδόν πίσω από έναν απόκρημνο βράχο, ώστε να είναι αθέατη κάποτε από τη θάλασσα. Εδώ πραγματοποιήθηκε η Α΄Εθνοσυνέλευση του απελευθερωμένου ελληνικού κράτους, στην Πιάδα, όπως λεγόταν τότε το χωριό.
Πιο πάνω ακόμα η Παναγιά η Πολεμάρχα και η Μονή Αγνούντος, η ίδρυση της οποίας ανάγεται στον 11ο αι. μ.Χ. Περιβάλλεται από ψηλό πέτρινο τείχος με πύργους και το καθολικό της θυμίζει πολύ το αρχιτεκτονικό σχέδιο της Αγ. Σοφίας.
Για τα «απαραίτητα», τουαλέτες, καφεδάκι, παγωτάκι, σταματήσαμε στα Λουτρά της Ωραίας Ελένης για 40 περίπου λεπτά.
Περάσαμε και από τις Κεχριές, το κορινθιακό λιμάνι στο Σαρωνικό, με τα ερείπια βυθισμένα στη θάλασσα και μετά από μια πολύ σύντομη στάση στον Ισθμό, φτάσαμε στη Νίκαια κατά τις 9:00 μ.μ., ικανοποιημένοι από τα όσα βιώσαμε στο πολύ ενδιαφέρον τριήμερο στην Αργολίδα.
