Το Σάββατο, 26 Νοεμβρίου 2022, περπατήσαμε στα όμορφα μονοπάτια του Παρνασσού,  το  βουνό με το ξακουστό μαντείο των Δελφών αφιερωμένο στον θεό του φωτός Απόλλωνα, το χιονοδρομικό κέντρο  και τον Εθνικό Δρυμό με την πλούσια χλωρίδα και πανίδα του.  Ξεκινήσαμε από τη Νίκαια  και, αφού πήραμε αρκετούς φίλους μας από το μετρό Αιγάλεω, κατευθυνθήκαμε προς την Εθνική Αθηνών-Λαμίας. Κάναμε μια μικρή στάση στο OLYMPUS PLAZA και στη συνέχεια πήραμε το δρόμο για Λειβαδιά. Πριν τη Λειβαδιά στρίψαμε δεξιά, περάσαμε το χαρακτηριστικό λιοντάρι της Χαιρώνειας , την Κάτω Τιθορέα και φτάσαμε στην Αμφίκλεια (Δαδί), που η ονομασία της στα αρχαία σημαίνει  , περίφημο,  επιφανή και δοξασμένη πόλη. Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους ονομάστηκε Δαδίον.

Η Αμφίκλεια σήμερα είναι ένας παραδοσιακός οικισμός, λόγω της αρχιτεκτονικής των παραδοσιακών της κτιρίων, με σοκάκια και  πέτρινες βρύσες. Κάθε παραδοσιακή κατοικία στην Αμφίκλεια έχει τζάκι, αυλή, φούρνο και κήπο. Η Αμφίκλεια είναι χτισμένη αμφιθεατρικά βλέποντας στον κάμπο. Έτσι οι είσοδοι των σπιτιών βρίσκονται προς την πλευρά του βουνού και λόγω της κλίσης, μπαίνει κανείς πρώτα στον τελευταίο όροφο. Ψηλά φαίνονταν οι χιονισμένες συνήθως κορφές του Παρνασσού , με τις πιο ψηλές τη Λιάκουρα στα 2.457 μ., και τον  Γεροντόβραχο στα 2.367 μ. και ανάμεσά τους πολλές χαμηλότερες.

Από εδώ είχαμε προγραμματίσει δύο διαδρομές. Η ορειβατική ομάδα ξεκίνησε από την Αμφίκλεια και έκανε μια κυκλική διαδρομή 5 ωρών προς το φαράγγι του Κεραμιδιού - Αγία Ιερουσαλήμ –Εκκλησάκι του Αγιάννη- Φτερόλακκα - Μονή Δαδιού και επέστρεψε στην Αμφίκλεια.

 

Ξεκινήσαμε από την πλατεία του χωριού και κατευθυνθήκαμε νοτιοανατολικά προς το  φαράγγι του Κεραμιδιού και ανηφορίσαμε στο μονοπάτι  μέχρι στην Αγία Ιερουσαλήμ.

 

Η εκκλησία της Αγίας Ιερουσαλήμ βρίσκεται σε απόκρημνο βράχο του Παρνασσού, στην είσοδο της χαράδρας "ΒΑΡΣΑΜΩ". Εσωτερικά ο ναός έχει τόξο, λιθόκτιστο και πετρόκτιστο τέμπλο με εικόνες νεότερες. Επάνω από τον σπηλαιώδη ναό υπάρχει άλλη σπηλιά πού ονομάζεται “το κελί του παππού”.

 

Πανηγυρίζει την Τρίτη του Πάσχα, ημέρα κατά την οποία οργανώνονται εκδηλώσεις με παραδοσιακούς χορούς και τραγούδια. Μετά τη λειτουργία ακολουθεί χορός στη θέση "ΑΛΩΝΑΚΙ" με χορευτικά τμήματα του Λαογραφικού Συλλόγου και μοιράζονται φρέσκο τυρί, κρασί, κόκκινα αυγά κ.λπ. Στα χρόνια της τούρκικης σκλαβιάς το εκκλησάκι αυτό χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο των κατοίκων της Αμφίκλειας και λέγεται ότι εδώ είχε το καραούλι του ο Οδυσσέας Ανδρούτσος.

 Ύστερα από την επίσκεψη μας στην εκκλησία της  Αγίας Ιερουσαλήμ που είναι κτισμένο μέσα στα βράχια πήραμε το δύσκολο κατηφορικό  μονοπάτι και φτάσαμε στην γέφυρα με τα σχοινιά.

 

Αφού περάσαμε το ποτάμι ανηφορίσαμε για το εκκλησάκι  του Αγιάννη του κυνηγού, που πήρε το όνομά του λόγω της συγκέντρωσης εκεί πολλών κυνηγών κάθε χρόνο την περίοδο της θήρας της πέρδικας.

Φτάνοντας στο εκκλησάκι του Αγιάννη καθίσαμε λίγο να ξεκουραστούμε και να πάρουμε κάποιες δυνάμεις βγάζοντας ο καθένας από το σακίδιο του ό,τι είχε φέρει μαζί του, ένα σάντουιτς ή  τοστ, ένα φρούτο,  ξηρούς καρπούς ή  κανένα τσιπουράκι και ξεκινήσαμε πάλι.

Ο καιρός πολύ καλός, ό,τι πρέπει για χειμερινή πορεία, με τον ήλιο να μας ζεσταίνει αρκετά, καθώς περπατούσαμε μέσα στο δάσος, δίπλα σε ένα ρέμα με πανέμορφα ξύλινα γεφυράκια. Πού και πού  έσπαγε τη σιωπή  του τοπίου κάποιο φτερούγισμα ή κελάιδισμα κάποιου πουλιού του δάσους. Στην πορεία μας συναντήσαμε μανιτάρια, όλων των ειδών, που αυτή την εποχή αφθονούν στη περιοχή.

Στη συνέχεια πήραμε τον χωματόδρομο προς την Φτερόλακκα  για Άγιους Πάντες και Προφήτη Ηλία.  

 Σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής είχαμε ένα οδηγό που γίναμε πολύ καλοί φίλοι.

Μια μικρή στάση ακόμα για ξεκούραση στον προφήτη Ηλία με την υπέροχη θέα προς την Αμφίκλεια και τον κάμπο της Λειβαδιάς και ύστερα πήραμε το μονοπάτι που κινείται proς τη Μονή Δαδίου.

Φτάνοντας στην πάνω μεριά του χωριού, κοντά στον χαρακτηριστικό σταυρό, αντικρίσαμε το όμορφο χωριό με τις χαρακτηριστικές του στέγες με κεραμίδι. Καταλήξαμε στο πάνω μέρος του χωριού, στην Αμφίκλεια, μετά από μια κουραστική κατάβαση  αρκετών ωρών κάνοντας συνολικά  μια 5ωρη διαδρομή. Στην πλατεία του χωριού, αφού βάλαμε καθαρά ρούχα και παπούτσια, φτάσαμε και αράξαμε στις ταβέρνες και στις καφετέριες για φαγητό και ξεκούραση.

Η   δεύτερη ομάδα, η πεζοπορική, ξεκίνησε μαζί μας προς το φαράγγι του Κεραμιδιού και ανηφόρισε προς την εκκλησία του Αγιάννη  παρακάμπτοντας την Αγία Ιερουσαλήμ. Περπάτησαν αρκετή ώρα   και έφτασαν ψηλά  προς τον Αγιάννη. Μια διαδρομή σε ένα όμορφο μονοπάτι μέσα σε μια ρεματιά κάτω από τα έλατα.

Στη συνέχεια ακολουθώντας τα κόκκινα σημάδια, πήραν το δρόμο της επιστροφής στο κατηφορικό μονοπάτι  που οδηγεί στην Αμφίκλεια.  Η θέα προς τα ψηλά πολύ όμορφη αγναντεύοντας τις απότομες πλαγιές του Παρνασσού και βόρεια την πεδιάδα του Κηφισού ποταμού μέχρι το Καλλίδρομο. Η πορεία λίγο δύσκολη, κατηφορική, οπότε έπρεπε να προσέχουμε, γιατί το μονοπάτι  ήταν βρεγμένο και  γλίστραγε λίγο.

 

Οι λιγοστοί τουρίστες μας επισκέφτηκαν τη μονή Δαδίου. Χαρακτηριστική η ξύλινη εικόνα της Παναγίας, που είναι πορτρέτο σε φυσικό μέγεθος, επάργυρη και γεμάτη τάματα χρυσά και αργυρά, προσκυνήματα των κατοίκων της περιοχής.  Κατά τη διάρκεια του ξεσηκωμού του 1821 υπήρξε σημαντικό κέντρο και ορμητήριο των αγωνιστών της Ρούμελης. Μετά την επίσκεψη το πούλμαν τους κατέβασε  στο χωριό και πέρασαν την ώρα τους κάνοντας κοντινές βόλτες βλέποντας τα διάφορα αξιοθέατα του χωριού.

Τα στενά πλακόστρωτα σοκάκια του, τα πέτρινα κτίρια με τις παραδοσιακές βυζαντινού τύπου στέγες, τα χαγιάτια, οι τοξωτές αυλόθυρες, τα στενά ξύλινα παράθυρα, οι πέτρινες σκάλες και οι ψηλοί μαντρότοιχοι είναι τα χαρακτηριστικά του χωριού  και σίγουρα αξίζει να το επισκεφθεί κανείς.

 Οι περισσότεροι καθίσαμε στην πλατεία του χωριού στα παραδοσιακά μαγαζάκια για φαγητό, καφέ ή γλυκό   και στις 6 το απόγευμα μπήκαμε στο πούλμαν και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής μας για τη Νίκαια.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•