Το Σάββατο, 10 Δεκεμβρίου 2022, με ένα πούλμαν και 55 μέλη μας ξεκινήσαμε από την Αθήνα , και, αφού πήραμε κάποιους φίλους μας από το Μετρό, συνεχίσαμε στην Εθνική οδό Αθηνών - Λαμίας  με προορισμό την Αράχοβα και τους Δελφούς, κάνοντας μόνο μια μικρή στάση στην Εθνική. Ύστερα, αφού διασχίσαμε την όμορφη Αράχοβα, κατευθυνθήκαμε προς  τη νοτιοανατολική πλευρά του Παρνασσού,  προς τους Δελφούς.

Στους πρόποδες του  βουνού ήταν το ξακουστό μαντείο των Δελφών, αφιερωμένο στον θεό του φωτός Απόλλωνα. Εδώ η Πυθία  μασώντας φύλλα δάφνης έδινε τους αμφιλεγόμενους χρησμούς, όπως το « Ήξεις αφήξεις ουκ εν πολέμω θνήξεις », που μπορεί να έχει διπλή ερμηνεία « θα πας και θα γυρίσεις δεν  θα πεθάνεις στον πόλεμο ή θα πας, δεν θα γυρίσεις, θα πεθάνεις στον πόλεμο».

 

Φτάσαμε και περιμέναμε, με ένα ψιλόβροχο, τον ξεναγό μας για μια περιήγηση στον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών.

Επειδή καθυστέρησε αρκετά, όσοι ήθελαν μπήκαν στο μεταξύ στο μουσείο , όπου θαύμασαν για άλλη μια φορά τον εκπληκτικό Ηνίοχο, τον Κλέοβι και τον Βίτωνα, τον ομφαλό της γης, τις Καρυάτιδες και πολλά άλλα ξακουστά εκθέματα.

Μέσα από τα αρχαία ευρήματα μεταφερθήκαμε χιλιάδες χρόνια πίσω στην ιστορία αυτού του τόπου.

Από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα οι Δελφοί, ο "ομφαλός της γης", αποτελούν πόλο έλξης χιλιάδων τουριστών από ολόκληρο τον κόσμο, προσδίδοντας με τη φήμη τους αίγλη στον Παρνασσό.

 

Στο μεταξύ 10 περίπου ορειβάτες μας είχαν ήδη ξεκινήσει για την πεντάωρη διαδρομή  ανεβαίνοντας στην κορυφή Κόχραν.  Ακολουθώντας το μονοπάτι Ε4 από τους Δελφούς και περνώντας από το κανάλι του Μόρνου  που υδροδοτεί την πρωτεύουσα κατευθυνθήκαμε προς το Χρισσό.

Λίγο πριν το χωριό αφήσαμε το Ε4  και φύγαμε αριστερά προς το ποτάμι. Στη συνέχεια  διασχίζοντας τον ποταμό Πλείστο, περνώντας πάνω από μια μικρή γέφυρα, πήραμε τον ανήφορο προς την κορυφή Κόχραν. Ο καιρός καλός με λίγα σύννεφα,  ό,τι πρέπει για χειμερινή πορεία. Η θέα σε όλη την πορεία προς τους Δελφούς φανταστική.

Με τη βοήθεια του GPS πήραμε το μονοπάτι που οδηγεί από τους Δελφούς στη Δεσφίνα. Συνεχίσαμε τη δύσκολη ανηφορική πορεία μας περπατώντας πάνω στο αρχαίο μονοπάτι  που μας οδηγούσε στην κορυφή Κόχραν σε υψόμετρο 850 μέτρα.

 

Εδώ το  1910 ένας Εγγλέζος περιηγητής, ο Κόχραν, ανεβαίνοντας  στον αγαπημένο του λόφο με την ωραία θέα στην ευρύτερη περιοχή του Παρνασσού  χάθηκε  και μάλλον έπεσε από τα βράχια, γιατί εκεί μετά από πολλά χρόνια βρέθηκε το ρολόι του. Έτσι η κορυφή αυτή πήρε το όνομά του.

 

Η κορυφή αυτή  είναι σκέτο παρατηρητήριο. Μπροστά σου υψώνεται ο Παρνασσός και στους πρόποδές του αγναντεύεις την όμορφη Αράχοβα, πιο δίπλα τους Δελφούς , διακρίνοντας καθαρά πολλά από τα μνημεία της αρχαίας πόλης.

Πιο κάτω βλέπεις το Χρισσό, και στο βάθος υψώνεται η οροσειρά της Γκιόνας.  Στρέφοντας αριστερά το βλέμμα σου θα δεις το απέραντο γαλάζιο του Κορινθιακού κόλπου να αγκαλιάζει τα βουνά της Φωκίδας . Στο βάθος του κόλπου θωρείς το γραφικό Γαλαξίδι, και πιο κοντά σχεδόν στα πόδια σου, απλώνεται  η Ιτέα .Φτάνοντας λοιπόν κοντά στην κορυφή, στον Προφήτη Ηλία,  καθίσαμε να απαγκιάσουμε από τον δυνατό και ψυχρό αέρα που φύσαγε εκεί ψηλά και βγάλαμε φωτογραφίες.

 

 Αφού ξεκουραστήκαμε λίγο, φάγαμε ό,τι πρόχειρο είχε ο καθένας μαζί του, ένα σάντουιτς, ένα φρούτο, ξηρούς καρπούς,  για να πάρουμε δυνάμεις και ξεκινήσαμε για την επιστροφή μας. Πήραμε την κατεύθυνση προς τη Δεσφίνα και συναντήσαμε ύστερα από μια ώρα τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο. Εδώ ήρθε το πούλμαν και μας μετέφερε στην Κίρρα, που σήμερα έχει γίνει ένα με την πόλη της  Ιτέας. Περπατήσαμε  πάνω από 5 ώρες και ίσα –ίσα προλαβαίναμε να βρούμε κάτι για φαγητό στις μικρές ταβέρνες κοντά στη θάλασσα της Ιτέας.  

 

Οι 40 σχεδόν πεζοπόροι, μετά την ξενάγηση πήραν το παλιό μονοπάτι που περνάει δίπλα από το ξενοδοχείο «Δελφοί», το οποίο ερχόταν από το αρχαίο λιμάνι της Κίρρας και ανέβαινε στο μαντείο των Δελφών και συνέχιζε μέχρι το Κωρύκειο Άντρο. Σήμερα, σηματοδοτημένο, αποτελεί τμήμα του Ευρωπαϊκού μονοπατιού, το γνωστό Ε4.

Στη διαδρομή βλέπει κανείς το παραδοσιακό και διατηρητέο χωριό Χρισσό, συναντάει τον ποταμό Πλείστο και περνάει μέσα από τον τεράστιο ελαιώνα με τις πασίγνωστες ελιές  Άμφισσας και καταλήγει είτε στην Κίρρα είτε στην όμορφα σχεδιασμένη και ρυμοτομημένη Ιτέα.

 

Σε  3 περίπου ώρες είχαν φτάσει όλοι κάτω στην παραλία της Ιτέας, όπου γευμάτισαν, συναντώντας μάλιστα εκεί και τους 5-6 τουρίστες της εκδρομής. Κάναμε και μικρές βόλτες στην παραλία, με ήπιο και γλυκό καιρό, ο οποίος μάλιστα επέτρεψε να φάμε κι έξω, κοντά στη θάλασσα του Κορινθιακού!

Περίπου κατά τις 6 το απόγευμα ξεκινήσαμε όλοι για την επιστροφή μας στη Νίκαια, έχοντας συνδυάσει την επίσκεψή μας στους Δελφούς με τις  όμορφες διαδρομές στους πρόποδες  του Παρνασσού και στο αρχαίο μονοπάτι.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•