Με δυο  πούλμαν  και με καλό καιρό ξεκινήσαμε από τη Νίκαια, το Σάββατο  11 Μάρτη , στις 7 π.μ. για τη λίμνη Στυμφαλία.   Αφού κάναμε μια μισάωρη στάση για ξεμούδιασμα  και  καφεδάκι κοντά στο  το Κιάτο συνεχίσαμε για την Ακράτα.

Αφήνοντας τον κεντρικό δρόμο  ανηφορίσαμε προς τη λίμνη Τσιβλού, περνώντας από τα χωριά Πύργος, Βαλίμη, με τα ωραία πετρόκτιστα σπίτια, και το μικρό Τσιβλό. Η θέα του Κορινθιακού στις στροφές, καθώς ανηφορίζαμε, μας αποζημίωνε για το δύσκολο και ανηφορικό δρόμο, όσο μπορούσαμε να τον βλέπουμε μέσα από τα « παράθυρα » που άφηναν οι λοφοσειρές. Όταν πια είχαμε αφήσει πίσω τον Κορινθιακό και βλέπαμε δασοσκέπαστες πλαγιές και βαθιές χαράδρες που διασχίζει ο Κράθης ποταμός, πλησιάζαμε στη Μαυρολίμνη, όπως λέγανε την Τσιβλού οι παλιότεροι, λόγω των σκούρων αποχρώσεων των υδάτων της.

Σχηματίστηκε από κατολισθήσεις το 1913, όταν οι βράχοι φράξανε τον ποταμό Κράθη και θάφτηκε ένα ολόκληρο χωριό, η Σύλβαινα και το μισό γειτονικό, ο Τσιβλός.Το τοπίο ολόγυρα από τη λίμνη μοναδικό, καθώς το πυκνό πευκοδάσος φτάνει ως κάτω στα σκοτεινά νερά της λίμνης. Oι ερασιτέχνες ψαράδες που δοκιμάζουν την τύχη τους καθισμένοι κάτω από δέντρα είναι από τις ξεχωριστές εικόνες της λίμνης. Αν επίσης σας γοήτευε από μικρούς η εικόνα των ινδιάνικων κανό να γλιστρούν στα νερά των λιμνών, τότε πάλι εδώ είναι ο ιδανικός τόπος να κάνετε τα πρώτα βήματα σε αυτό το σπορ, καθώς η λίμνη είναι ήρεμη και πολύ μικρή. Επιπλέον, το αυτοκίνητο φτάνει πολύ κοντά στην όχθη και μπορεί κανείς με ευκολία να μεταφέρει το κανό.

Φτάνοντας στη λίμνη κάναμε μια μικρή πεζοπορία γύρω από τη λίμνη να κάποιοι παρέμειναν στο εστιατόριο-καφετέρια που υπάρχει στις όχθες της για να απολαύσουν τη θέα.

Στη συνέχεια μια μεγάλη ομάδα, 50 πεζοπόροι  ,  περπατήσαμε μια ωραία διαδρομή μέσα στα πεύκα κατά μήκος του ποταμού Κράθη και φτάσαμε στην Περιστέρα.

 

Μια μικρότερη ομάδα 20 ορειβατών συνέχισε προς το χωριο Σόλο και έφτασε μέχρι τη βρύση της Γκόλφως.

 

Κουρασμένοι από τις πορείες  των τεσσάρων και πλεον ωρών καθίσαμε να ξεκουραστούμε και να γευματίσουμε στις δυο ταβέρνες του χωριού όπου σερβίρουν ψητές πέστροφες , φασολάδα, σπιτικές πίτες και καλό κρασί.

 

Εκεί συναντήσαμε και τους υπόλοιπους ,που είχαν έλθει με το πούλμαν αφού είχαν επισκεφτεί τη Ζαρούχλα. Και τα δυο χωριά είναι ιστορικά κεφαλοχώρια του Χελμού με ιδιαιτερότητά τους τα πέτρινα πυργόσπιτα . Είναι χωριά απλωμένα αραιά στις παρυφές της Νεραϊδορράχης με θέα προς τη Στύγα και τα 2.335 μέτρα της.

Αρκετά τουριστική η  Ζαρούχλα, αλλα όμως μπορεί κανείς να βρει ελάχιστα παραδοσιακά στοιχεία, αν απομακρυνθεί από το κεντρικό δρομάκι, χαριτωμένο ομολογουμένως με τα μαγαζάκια του, τουριστικά και άλλα, και ανηφορίσει προς τον οικισμό της Αγ. Τριάδας. Εδώ βλέπει κανείς τους παραδοσιακούς πύργους της Ζαρούχλας, ανάμεσα στους οποίους ξεχωρίζει, ως « σήμα κατατεθέν », ο περίφημος Πύργος της, στα δυτικά του οικισμού. Κατά πάσαν πιθανότητα τον έχτισε κάποιος δεσπότης του Μωριά, που εγκαταστάθηκε στην περιοχή φέρνοντας μαζί του το συνάφι και τους τεχνίτες του. Σήμερα λειτουργεί ως ξενώνας και είναι διατηρητέο κτίσμα. Σε ταβέρνα του χωριού γευμάτισαν οι « τουρίστες » και αναχώρησαν έπειτα για την Περιστέρα.

 Τα πέτρινα σπίτια με τις κεραμοσκεπές της Περιστέρας είναι σκαρφαλωμένα στην απέναντι πλαγιά, πνιγμένα στο πράσινο. Το χωριό διαθέτει ταβέρνες, ξενώνα και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Από εδώ όσοι έχουν ορειβατικές ικανότητες μπορούν να ανεβούν μετά από δύο ώρες πεζοπορία στην κοιλάδα της Στύγας με τους υπέροχους καταρράκτες. Εδώ στα Αροάνια όρη τοποθετείται η ομώνυμη, γνωστή από την αρχαιότητα, πηγή, στο όνομα της οποίας οι θεοί έπαιρναν τον μεγαλύτερο και φοβερότερο όρκο. Αυτό όμως που της εξασφάλισε τη διασημότητα στην Ιστορία, είναι ότι εκεί βάπτισε η Θέτις το γιό της Αχιλλέα καθιστώντας τον άτρωτο. Στα πόδια των βράχων της Νεραϊδορράχης σχηματίζεται μια σκοτεινή σπηλιά που ολοκληρώνει το απόκοσμο τοπίο. Τέλεια πύλη του Άδη.

Το Σόλο, μικρό και έρημο, με δυο τρία παλιά σπίτια να λένε τις ιστορίες του και το φιδωτό χωματόδρομο να οδηγεί στην πασίγνωστη βρύση της Γκόλφως. Εδώ έγιναν το 1914 τα γυρίσματα της ταινίας του Σπύρου Περεσιάδη από το γειτονικό χωριό Μεσορρούγι. Η Γκόλφω ήταν μια φτωχή βοσκοπούλα αυτή και πήγαινε τα πρόβατα να ξεδιψάσουν στη βρύση που αντλούσε τα νερά της από τα χώματα του Χελμού. Εκεί συνάντησε το μεγάλο έρωτα, τον πλούσιο Τάσο. Έπεσε η δική του οικογένεια και όλο το χωριό να τους χωρίσει. Εκείνη έριξε πίσω της βαριά κατάρα για όλους και χάθηκε μέσα στο βουνό απελπισμένη. Έτρεξε πίσω της ο Τάσος, αλλά ήταν αργά. Τη βρήκε τσακισμένη στα βράχια. Στο Σόλο υπάρχει ο ιστορικός ναός του Αγ. Γεωργίου με τις εντοιχισμένες πλάκες, πάνω στις οποίες είναι σκαλισμένες οι αρχαίες ονομασίες των ανέμων, των ζωδίων, οι αρχαίες ονομασίες επίσης  των μηνών και η ανάγλυφη παράσταση του δικέφαλου αετού. Κοντά στο ναό βρίσκονται και οι πύργοι της οικογένειας Σολιώτη, που αγωνίστηκε ηρωικά κατά των Τούρκων

Με την ανάμνηση της Γκόλφως και του Τάσου και με τη θέα του χιονισμένου Χελμού ζωντανή στα μάτια μας αποχαιρετίσαμε το γραφικό χωριό της Περιστέρας καθώς και τα γειτονικά του χωριά και πήραμε το δρόμο του γυρισμού...

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•