Στις 18 Μαρτίου, το πρωί , ξεκινήσαμε από τη Νίκαια και, αφού παραλάβαμε αρκετούς φίλους και από το σταθμό του μετρό στο Αιγάλεω, κατευθυνθήκαμε προς τη Χαλκίδα. Στη Ν Αρτάκη κάναμε στάση για καφέ και ξεκούραση και ύστερα φύγαμε για το χωριό  Άγιος Αθανάσιος λίγο έξω από το οποίο βρίσκεται η είσοδος στο φαράγγι της Αγάλης.

Ξεκίνησαν πρώτοι όσοι θα ακολουθούσαν τη μεγάλη διαδρομή ως το καταφύγιο της Δίρφυς  και πίσω από αυτούς ακολούθησαν όσοι θα έφταναν μέχρι την πηγή Κράτια και θα επέστρεφαν πάλι.

Όμορφη μέρα, εξαιρετικό και το φαράγγι με φόντο τις χιονισμένες  πλαγιές της Δίρφυς  και μόνο οι « σάρες » του έδιναν έναν γκρίζο τόνο στην ατμόσφαιρα που κάποιες στιγμές ταίριαζε και με το συννεφιασμένο που και που  ουρανό.

Φτάσαμε στην Κρυόβρυση, δροσιστήκαμε, ξεκουραστήκαμε λίγο και συνεχίσαμε ως την Αρκουδόβρυση, όπου κάναμε πάλι μια μικρή στάση, ενώ κάποιοι φίλοι δε σταματούσαν να μαζεύουν δροσερά χόρτα και αγριολούλουδα. Πιο πάνω συναντήσαμε και τη σπηλιά « Βοϊδοκλέφτρα », όπου βρέθηκαν κατάλοιπα νεολιθικής κατοίκησης.

Λίγα ξύλινα γεφυράκια, μισοκατεστραμμένα όμως, ομόρφαιναν τη διαδρομή και πρόσφεραν το στοιχείο της περιπέτειας στους πεζοπόρους που την επιζητούσαν. Το νερό του ποταμού Μεσσάπιου μας συντρόφευε μέχρι  ψηλότερα για αρκετό διάστημα της πορείας μας.

 Δυο ώρες συνεχούς ανηφορικής πορείας μας έφεραν στο πλάτωμα της Κράτειας, όπου τσιμπήσαμε κάτι, ήπιαμε φρέσκο, παγωμένο νερό από το χιονισμένο ακόμα βουνό και, αφού πήραμε δυνάμεις, αρχίσαμε να κατηφορίζουμε για άλλο ένα δίωρο περίπου. Επιστρέψαμε με την άνεσή μας στο γήπεδο του χωριού, όπου μας περίμενε το πούλμαν.

Οι  υπόλοιποι φίλοι μας που έκαναν τη μεγαλύτερη διαδρομή,   συνέχισαν μετά την πηγή Κράτεια, για 4 ώρες ακόμα σε μια όμορφη διαδρομή μέσα στα χιόνια και στα  έλατα της Δίρφυς.

Περπατώντας άλλες φορές σε χωμάτινο δρόμο και άλλοτε σε μονοπάτι, έχοντας από πάνω  τη χιονισμένη κορυφή της Δίρφης  και αφού πέρασαν το Βλίτο και το Λειρή , έφτασαν στο καταφύγιο του  Ορειβατικού Συλλόγου Χαλκίδας «Μ. Νικολάου», (1120 μ.) , που βρίσκεται στο διάσελο της Δίρφυς πάνω από τη ράχη Συκά.

Τα χιόνια σε πολλά σημεία της διαδρομής έφταναν και το μισό μέτρο  και δυσκόλευαν τους ορειβάτες αλλά μετά από αρκετή προσπάθεια έφτασαν στο προορισμό τους. Η θέα σε όλη τη διαδρομή από εκεί πάνω φανταστική. Φαινόταν όλος ο Ευβοϊκός μέχρι την Χαλκίδα και στο βάθος η Στερεά Ελλάδα μέχρι την Πάρνηθα και τον Ελικώνα, ώσπου έπεσε η ομίχλη.

  Η διαδρομή με έντονες κλίσεις  και σε πολλά σημεία ήθελε λίγη προσοχή, για να μη γλιστρήσει κάποιος. Σε 6 ώρες περίπου έφτασαν στη ράχη Συκά όπου τους περίμενε το πούλμαν και τους έφερε  στη Στενή όπου εν τω μεταξύ είχαν έρθει και οι υπόλοιποι.  Αργά το απόγευμα όλοι μαζί πήραμε το δρόμο της επιστροφής για τη βάση μας. Φτάσαμε σχετικά νωρίς στη Νίκαια έχοντας περάσει ακόμα μια όμορφη μέρα κοντά στη φύση.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•