Η εκδρομή μας ξεκίνησε νωρίς το πρωί της Πέμπτης 6 Σεπτεμβρίου, από τη Νίκαια με αρχικό προορισμό τη Ραφήνα, απ΄όπου πήραμε το πλοίο για την Τήνο.

Από τις 12:30 που φτάσαμε στο νησί, επισκεφτήκαμε το ναό της Μεγαλόχαρης, το Αρχαιολογικό Μουσείο, την Πινακοθήκη, το Μουσείο Τήνιων καλλιτεχνών, περιηγηθήκαμε στη Χώρα κάνοντας βόλτες στα στενά, ψωνίζοντας ενθύμια και τοπικά προϊόντα και δοκιμάσαμε τηνιακές γεύσεις στη διάρκεια του μεσημεριανού μας γεύματος σε κάποιο όμορφο στενάκι. Μετά το γεύμα αναχωρήσαμε για το ξενοδοχείο μας, το “ Tinos beach”, στα Κιόνια, λίγα χλμ. έξω από τη Χώρα.

Πολύ κοντά από το ξενοδοχείο μας ήταν τα ερείπια των ναών του Ποσειδώνα και της γυναίκας του Αμφιτρίτης, που λατρεύονταν στο νησί από τον 4ο π.Χ. ως τον 3ο αι. μ.Χ., ως γιατρός ο πρώτος και ως προστάτιδα των γυναικών που δυσκολεύονταν να τεκνοποιήσουν η δεύτερη, Κάναμε το μπάνιο μας στην παραλία μπροστά από το ξενοδοχείο, δειπνήσαμε και αφού κάναμε μερικές νυχτερινές βόλτες στη γύρω περιοχή και στη Χώρα, πήγαμε για ξεκούραση.

Την επόμενη μέρα, Παρασκευή, 7 Σεπτεμβρίου, μετά το πρωινό, φύγαμε για τη Χώρα, απ’ όπου πήραμε το ταχύπλοο για Μύκονο και από εκεί για το ιερό νησί  της Δήλου με τοπικό πλοίο, που εκτελεί καθημερινά αυτή τη διαδρομή.

Η αρχαιολόγος κ. Καίτη Φραγκάκη, αφού μας κατατόπισε αρχικά, με μια πολύ ενδιαφέρουσα εισαγωγή, για τη ζωή στο νησί, από την αρχαιότητα ως την εποχή της παρακμής του, μας ξενάγησε σε αυτό. Περάσαμε από τη Στοά του Φιλίππου του Ε΄, τους ναούς του Απόλλωνα, τους οίκους των Ναξίων και των Αθηναίων. Αντικρίσαμε την ιερή λίμνη, άνυδρη τώρα και με βλάστηση, μέσα στην οποία ξεχώριζε ένας πανύψηλος φοίνικας (σαν κι εκείνον που αγκάλιασε η Λητώ, για να γεννήσει τα παιδιά της, τον Απόλλωνα και την Άρτεμη, εδώ στο νησί). Είδαμε το δρόμο με τα λιοντάρια των Ναξίων και φτάσαμε κάποια στιγμή και στο Μουσείο του νησιού, στο οποίο συνεχίσαμε την ξενάγησή μας. Από τα πολύ ενδιαφέροντα ευρήματα που εκτίθενται εδώ, ξεχώριζαν τα ψηφιδωτά και οι τοιχογραφίες – μικροί ζωγραφικοί πίνακες από τα πλούσια κυρίως σπίτια του νησιού, καθώς και τα λιοντάρια, σε ειδική αίθουσα του μουσείου. Βγαίνοντας από το Μουσείο μας περίμεναν το θέατρο, οι ναοί των εξ Ανατολής θεών, όπως της Ίσιδας, η οικία του Διονύσου με το περίφημο ψηφιδωτό με το θεό και το αγαπημένο του ζώο, τον πάνθηρα, καθώς και άλλες πλούσιες και καλά σωζόμενες οικίες, οι οποίες έδιναν μια πολύ ικανοποιητική εικόνα της καθημερινής ζωής στο νησί στα ελληνιστικά και ρωμαϊκά χρόνια.

Κάποιοι τολμηροί ανέβηκαν και στην κορφή του ιερού όρους Κύνθου.

Με το πέρας της ξενάγησης συγκεντρωθήκαμε στο πλοίο το οποίο μας έφερε πίσω στη Μύκονο, όπου έχοντας στη διάθεσή μας κάποιες ώρες περιηγηθήκαμε στα όμορφα στενά δρομάκια της, βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και γευματίσαμε. Κάποιοι κάναμε και μπάνιο, παρόλο που ο αγέρας που φυσούσε δυνατά τάραζε τα νερά. Τέλος, πήραμε  ξανά το καράβι για Τήνο.

Δειπνήσαμε στο ξενοδοχείο και πήγαμε για ξεκούραση.

 Την τρίτη μέρα της εκδρομής μας, το Σάββατο, 8 Σεπτεμβρίου, πρώτα κάναμε μια μικρή στάση στο χωριό Ταραμπάδος με τους πολλούς περιστεριώνες για τη θέα και τη φωτογράφηση των χαρακτηριστικών αρχιτεκτονημάτων του νησιού. Στη συνέχεια  πήραμε το δρόμο αρχικά για την Κάρδιανη, το όμορφο αυτό χωριό στην αγκαλιά του βουνού με θέα όλη τη θάλασσα, και από εκεί στα Υστέρνια, απ’ όπου οι πεζοπόροι ξεκινήσαμε την πορεία μας.

Περνώντας μέσα από τα πλακόστρωτα στενά του χωριού και δίπλα από το Μουσείο Υστερνιωτών καλλιτεχνών και την περίτεχνη εκκλησία της Αγ. Παρασκευής, συνεχίσαμε προς τον Πύργο, το ωραιότερο χωριό της Τήνου. Στη διαδρομή μας περάσαμε από το χωριό Πλατιά, στο οποίο οι ντόπιοι μας κέρασαν γλυκίσματα, καφεδάκι και άλλα κεράσματα, μια και γιόρταζε η εκκλησιά τους, της Παναγιάς της Ελεούσας.

Στην πλατεία του Πύργου, κάτω από έναν υπεραιωνόβιο πλάτανο, συναντήσαμε τους «τουρίστες» μας, και μαζί τους επισκεφθήκαμε το σπίτι του γλύπτη Γιαννούλη Χαλεπά, και δίπλα σε αυτό, το Μουσείο των Πανορμιτών καλλιτεχνών. Ήδη στην είσοδο του χωριού είχαμε επισκεφθεί το νεκροταφείο με περίφημα γλυπτά ντόπιων καλλιτεχνών, και είδαμε (εξωτερικά) και τη Σχολή Καλών Τεχνών της Τήνου. Αναζητήσαμε και το σπίτι του ζωγράφου Ν. Λύτρα και σταματήσαμε για μια επίσκεψη στο πιο σύγχρονο μουσείο του νησιού,  πρώτο στο είδος του στην Ελλάδα, το Μουσείο μαρμαροτεχνίας, το οποίο βρίσκεται στην έξοδο του χωριού . Πολύ ενδιαφέρουσα η περιήγηση και εδώ, με προβολές βίντεο, έκθεση εργαλείων μαρμαροτεχνών, έργα γλυπτών και άλλα σημαντικά εκθέματα, τα οποία δίνουν στον επισκέπτη μια σαφέστατη εικόνα των φάσεων επεξεργασίας του μαρμάρου.

Έπειτα, οι πεζοπόροι πρώτα και μετά οι υπόλοιποι με το πούλμαν, πήραμε το δρόμο για τον Πάνορμο. Περνώντας μέσα από ένα όμορφο κυκλαδίτικο τοπίο, κάνοντας κάποιες στάσεις για φωτογράφηση και για ξεκούραση, φτάσαμε στον Πάνορμο, του οποίου η θέα από ψηλά μας είχε μαγέψει. Κολυμπήσαμε στην παραλία της Αγίας Θάλασσας, την πιο απάνεμη, μιας και ο αέρας εξακολουθούσε να μας ταλαιπωρεί ακόμα. Συναντηθήκαμε και πάλι με τους υπόλοιπους φίλους που δεν πεζοπορούσαν, γευματίσαμε όλοι μαζί και το απογευματάκι πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Κάποιοι ρίξαμε άλλη μια βουτιά και στη «δική» μας παραλία, μπροστά στο ξενοδοχείο, άλλοι ξεκουράστηκαν μέχρι την ώρα του δείπνου.

Την τελευταία μέρα της εκδρομής μας, την Κυριακή, 9 Σεπτεμβρίου,  ξεκινήσαμε μετά το πρωινό μας για Τριπόταμο, Λουτρά, όπου είδαμε τη Μονή Ουρσουλινών,  κάναμε επίσκεψη το λαογραφικό μουσείο του χωριού, και παρακολουθήσαμε μέρος της λειτουργίας στην καθολική εκκλησία του.

Έπειτα συνεχίσαμε για Βόλακα, με τους περίεργους γρανιτόλιθους. Εδώ κάναμε μια στάση μεγαλύτερης διάρκειας για τους «τουρίστες» μας, για καφεδάκι, γλυκό, βόλτα στα στενάκια με τις βοκαμβίλιες, τα μαγαζάκια με τα πλεκτά  καλάθια και άλλα ντόπια προϊόντα.  Οι πεζοπόροι  είχαν τη δυνατότητα να θαυμάσουν από πολύ κοντά όλα αυτά τα μνημεία της φύσης, μιας και πήραν το μονοπάτι που οδηγούσε προς τον όρμο της Κολυμπήθρας, το οποίο περνούσε ανάμεσα από τους τεράστιους γρανιτόλιθους.

Οι τουρίστες μας έφτασαν στην Κολυμπήθρα, όπου ο αέρας δεν τους επέτρεψε να κάνουν μπάνιο και αναγκάστηκαν να επιστρέψουν και να επισκεφθούν τη Μονή Κεχροβουνίου, όπου η μοναχή Πελαγία είδε σε όραμά της την Παναγία, η οποία της υπέδειξε πού έπρεπε να ψάξουν, για να βρουν την εικόνα της. Εν τω μεταξύ οι πεζοπόροι μας έφτασαν στο χωριό Αγάπι, ένα συμπαθητικό χωριό με μια όμορφη και μακριά σήραγγα («καταστέι ή καταστέγι», όπως το λένε οι ντόπιοι), πάνω από την οποία ήταν χτισμένα πολλά από τα σπίτια του, με θέα στο απέναντι χωριό,  γενέτειρα του ζωγράφου  Ν. Λύτρα, το Σκλαβοχωριό. Κάποιοι μάλιστα συνέχισαν και αρκετά περισσότερο στο μονοπάτι προς Κολυμπήθρα. Το πούλμαν παρέλαβε  τους πεζοπόρους και όλοι μαζί κατευθυνθήκαμε προς το λιμάνι.

Αφού κάναμε πάλι μικρές βόλτες στα γραφικά στενά της Χώρας, τα τελευταία μας ψώνια και γευματίσαμε σε κάποιο όμορφο ταβερνάκι, στις 5 το απόγευμα επιβιβαστήκαμε στο πλοίο για τον γυρισμό. Φτάσαμε στη Ραφήνα κατά τις 9 το βράδυ, μπήκαμε στο πούλμαν και επιστρέψαμε ... στη βάση μας, προσδοκώντας την επόμενη εξόρμησή μας.

{gallery}2012/ekdromi6-9.9.12{/gallery}