Όπως συνηθίζουμε κάθε χρόνο έτσι και  για φέτος για να γιορτάσουμε την «Παγκόσμια  ημέρα  πουλιών» προγραμματίσαμε  εξόρμηση σε κάποιον υγροβιότοπο. Επιλέξαμε τον νοτιότερο ορεινό υγροβιότοπο των Βαλκανίων,  τη λίμνη της Στυμφαλίας.

Την Κυριακή 7 Οκτωβρίου ξεκινήσαμε κατά τις 7:30 από τη Νίκαια και αφού παραλάβαμε  κάποιους  φίλους μας από το μετρό Αιγάλεω κατευθυνθήκαμε προς τη Κόρινθο. Κάναμε μια σύντομη στάση στον Ισθμό και ύστερα ανεβαίνοντας στη ορεινή Κορινθία φτάσαμε  στον προορισμό μας.

Αρχικά επισκεφθήκαμε τα ερείπια της μονής Ζαρακά, λίγο έξω από το χωριό της Στυμφαλίας, στην περιοχή « Κιόνια ». Περάσαμε πρώτα από τον επιβλητικό πυργόσχημο πυλώνα του συγκροτήματος και φτάσαμε στην ερειπωμένη εκκλησία του 13^ου αι., που ιδρύθηκε την εποχή της Φραγκοκρατίας από Κιστερκιανούς μοναχούς, φημισμένους για τις αυστηρές αρχές τους. Είχε κτιστεί με αρχαίους δόμους σε δεύτερη χρήση και έπαψε να λειτουργεί μετά το 1261, έτος ανακατάληψης της Κωνσταντινούπολης.

Μπήκαμε ξανά στο πούλμαν και φτάσαμε στο εντυπωσιακό Μουσείο Περιβάλλοντος, στη Σκάλα Στυμφαλίας. Το μουσείο  μας εντυπωσίασε όχι μόνο για την προνομιακή θέση που κατέχει κοντά στη λίμνη και τα φυσικά υλικά, τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί για το κτίσιμό του, αλλά και από τον εντελώς σύγχρονο τρόπο με τον οποίο έχει οργανωθεί  και παρουσιάζει τα  εκθέματά του.

Πρώτα  παρακολουθήσαμε ένα πολύ κατατοπιστικό βίντεο, σχετικό με τον τρόπο με τον οποίο έχει σχηματιστεί η λίμνη, κι έπειτα περιηγηθήκαμε στις αίθουσές του. Ανάμεσα στα εκθέματα υπήρχαν εκτός από εικόνες, φωτογραφίες, ακόμα και ίχνη μικρών ή μεγαλύτερων ζώων. Υπήρχαν αρκετά είδη της χλωρίδας της λίμνης καθώς και η ιστορία τους, διάφορα πετρώματα της περιοχής αλλά  και αυθεντικά αρχαιολογικά ευρήματα.

Στη δεύτερη ενότητα της έκθεσης μάθαμε πολλά για τις παραδοσιακές δραστηριότητες των ανθρώπων της περιοχής της λίμνης αλλά και του κοντινού κάμπου και του βουνού, όπως το ψάρεμα, το κυνήγι, την κτηνοτροφία και τις καλλιέργειες. Σε ένα ενυδρείο - τομή της λίμνης αναζητήσαμε, κάνοντας ένα φανταστικό ταξίδι μέσα σε μια βάρκα με επίπεδο πάτο, το μικροσκοπικό ψαράκι Ντάσκα, που μόνο εδώ ζει και γνωρίσαμε και τα  άλλα είδη ψαριών της λίμνης.

Στο μπαλκόνι τέλος με την υπέροχη θέα προς τη λίμνη – ή ό,τι οι ανθρώπινες παρεμβάσεις καθώς και οι καλαμιώνες που αυξάνονται έχουν επιτρέψει να θεωρούμε λίμνη σήμερα _ παρατηρήσαμε με τα τηλεσκόπια τα πτηνά.  Παράλληλα, με τη φαντασία μας πάντα οδηγό,  ακούσαμε να ηχούν τα περίφημα κρόταλα που χάρισε η θεά Αθηνά στον Ηρακλή , ώστε να καταφέρει να εκδιώξει τις Στυμφαλίδες Όρνιθες από την περιοχή, όπως μας αφηγείται ο 6^ος άθλος του αγαπητού στους αρχαίους Έλληνες ήρωα.

Φύγαμε από το χώρο γοητευμένοι από το δημιούργημα αυτό που λέγεται Μουσείο Περιβάλλοντος και κατευθυνθήκαμε προς το χωριό Λαύκα. Από εδώ ξεκινήσαμε μια ανηφορική αλλά μαγευτική πορεία προς την Αγία Σωτήρα, στην οποία καταλήξαμε μετά από μιάμιση περίπου ώρα.

Κάτω από ένα πελώριο έλατο που μας πρόσφερε τη δροσιά του και κοντά σε μια πηγή με παγωμένο νερό ξεκουραστήκαμε και φάγαμε κάτι από τις « προμήθειές » μας. Επισκεφθήκαμε το μικρό ξωκλήσι λίγο πιο πάνω από το πλακόστρωτο πλάτωμα και  ύστερα πήραμε πάλι το δρόμο για το χωριό, που από ψηλά πρόσφερε μια υπέροχη εικόνα, με τα όμορφα πέτρινα  σπιτάκια με τις κεραμοσκεπές τους.

Κάποιοι  ορειβάτες , αφού ξεκουράστηκαν λίγο, συνέχισαν άλλες 2 ώρες προς τα πάνω  στο βουνό Ολίγυρτο μέχρι το διάσελο και επέστρεψαν κι εκείνοι στη Λαύκα αργότερα.

Όλοι μαζί γευματίσαμε  σε ταβέρνα του χωριού όπου γευτήκαμε παραδοσιακά φαγητά και γλυκό σταφύλι -χειροποίητο- προσφορά του καταστήματος.

Όσοι δεν πεζοπόρησαν προς την Αγ. Σωτήρα είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν καλύτερα το χωριό, να περπατήσουν στα στενά του αλλά και αρκετά μακρύτερα, μέχρι το γειτονικό Καρτέρι, ενώ κάποιοι έφτασαν ως τη Στυμφαλία.

Κατά τις 17:30 φύγαμε, αφού κάναμε μερικές βόλτες ακόμα στο χωριό, στη διάρκεια των οποίων κουβεντιάσαμε και με τους ντόπιους και μάθαμε περισσότερα πράγματα γι΄αυτό. Επιστρέψαμε ικανοποιημένοι στη Νίκαια, κάνοντας σχέδια για την επόμενη ανάλογη επίσκεψη του χρόνου, σε κάποιον ενδιαφέροντα πάλι υγροβιότοπο, όπως η Στυμφαλία.

{gallery}2012/ekdromi7.10.12{/gallery}