Ξεκινήσαμε από τη Νίκαια στις 7:30 το πρωί, με σχεδόν καλοκαιρινό καιρό. Μετά από μια μικρή στάση στο Σπαθοβούνι κατευθυνθήκαμε προς τη Τρίπολη, στρίψαμε για Άργος και φτάσαμε στο Άστρος Κυνουρίας. Στη συνέχεια ανεβήκαμε προς Πάρνωνα, δυο από τα χωριά του οποίου επρόκειτο να επισκεφθούμε, τον Πραστό και την Καστάνιτσα.

Κατά τις 11.30  περίπου βρισκόμαστε στο πρώτο από τα δυο χωριά, τον ιστορικό και όμορφο, παρά την εγκατάλειψή του, Πραστό, με τα χαρακτηριστικά διώροφα πυργόσπιτα ( για το φόβο των πειρατών ), που κάποτε ανήκαν σε πλούσιους εμπόρους. Εδώ έμειναν οι  «τουρίστες » μας για περιήγηση μιας ώρας.Οι πεζοπόροι πήραμε την ανηφόρα, αφήνοντας πίσω μας την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου καθώς και την Παλιά Μητρόπολη ( του 18^ου αι. ), με την πανοραμική θέα της περιοχής, ερειπωμένη τώρα πια, και ακολουθήσαμε το μονοπάτι που θα μας έφερνε στην Καστάνιτσα. Προηγήθηκαν όσοι θα πραγματοποιούσαν τη « μεγάλη » και δυσκολότερη διαδρομή προς Νεραϊδόβρυση και την ιστορική  Μονή Κοντολινά ( του 17^ου αι. ) και στη συνέχεια προς Καστάνιτσα, όπου θα συναντιόμαστε όλοι τελικά.

Η διαδρομή ευχάριστη αρχικά – λόγω της κατηφόρας – δυσάρεστη όμως λίγο, λόγω  του ήλιου, μια και πορευόμαστε προς τα δυτικά, και αυτό μέχρι να φτάσουμε στο ποτάμι. Αμέσως μετά πήραμε την ανηφόρα που μας « συνόδεψε » για αρκετό διάστημα, ευτυχώς όμως χωρίς την ενόχληση του ήλιου, εφόσον το μονοπάτι ήταν σκιερό και όμορφο, γεμάτο έλατα, κέδρους, πλατάνια και πυκνή βλάστηση.

Μετά από 2 περίπου ώρες αφήναμε πίσω μας το ρέμα της Μαζιάς, φτάνοντας πια στο τέρμα της ανηφοριάς , όπου βρήκαμε πολλές καστανιές, σημάδι πως ήμασταν κοντά στο χωριό, που σε αυτές οφείλει το όνομά του. Αφού μαζέψαμε λίγα κάστανα και αφού φυσικά ... τα γευτήκαμε και επί τόπου, αρχίσαμε να κατηφορίζουμε προς το χωριό, παίρνοντας την άσφαλτο που θα μας οδηγούσε εκεί.

Κατά τις  3 η ώρα η πρώτη ομάδα, της 3ωρης διαδρομής , είχαμε αρχίσει να μπαίνουμε στο μαγευτικό χωριό της Καστάνιτσας και ανηφορίσαμε προς την πλατεία, στα δυο ταβερνάκια της οποίας « καταλύσαμε », για να δοκιμάσουμε νόστιμα μαγειρευτά και ψητά, καθώς και γλυκά με κάστανο, όπως η καστανόπαστα και τα μελομακάρονα με κάστανο.

Διασχίζοντας  την Καστάνιτσα, το αρχαιότερο τσακωνοχώρι της Κυνουρίας, ζητήσαμε από παππούδες να μας μιλήσουν στην τσακώνικη διάλεκτο. Μαζί και με τους φίλους μας που δεν είχαν πεζοπορήσει κάναμε τις βόλτες μας στα ασβεστωμένα πλακόστρωτα  δρομάκια του χωριού, που δίνουν ένα νησιώτικο, λες, αέρα. Ανεβήκαμε στον ερειπωμένο πύργο του Καψαμπέλη πάνω στο λόφο και αγναντέψαμε από ψηλά τις δυο ρεματιές, ανάμεσα στις οποίες είναι χτισμένος αυτός ο όμορφος παραδοσιακός οικισμός, καθώς και το παρθένο δάσος από έλατα και καστανιές που απλώνεται ολόγυρα από αυτό. Θαυμάσαμε την αρχιτεκτονική των σπιτιών με τις σκεπές από σχιστόπλακες ( αρκετά από αυτά διώροφα πυργόσπιτα), τις λουλουδιασμένες αυλές τους, τις βρύσες του χωριού και περάσαμε από το ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, με το περίτεχνο τέμπλο, δώρο, όπως λένε, της Αικατερίνης της Μεγάλης σε έναν επιφανή Καστανιτσιώτη της Παροικίας της Οδησσού.

Στο χωριό έφτασαν αργότερα και οι πεζοπόροι της μεγάλης διαδρομής, οι οποίοι προσπάθησαν να προσεγγίσουν το μοναστήρι από άλλη μεριά, μιας και το μονοπάτι από τη Νεραϊδόβρυση, από πληροφορίες που είχαν, είχε κλείσει. Τελικά αφού περπάτησαν αρκετά και δεν τους έπαιρνε ο χρόνος να φτάσουν στο μοναστήρι προτίμησαν να επιστρέψουν στην Καστάνιτσα μέσα από το δάσος με τις καστανιές μαζεύοντας και αυτοί πού και πού κανένα πεσμένο κάστανο δίπλα στο δρόμο  και τελικά οι τελευταίοι έφτασαν  στα πούλμαν μισή ώρα πριν την αναχώρησή τους.

Ψωνίσαμε τοπικά προϊόντα από τα μαγαζάκια του χωριού (μέλι, κάστανα, καρύδια, γλυκά του κουταλιού) και, ευχαριστημένοι και μαγεμένοι σχεδόν από τα όσα είδαμε, αναχωρήσαμε στις 17:30 για Νίκαια, όπου φτάσαμε γύρω στις 10 το βράδυ.

{gallery}2012/ekdromi4.11.12{/gallery}