Με δυο πούλμαν σχεδόν γεμάτα και με καιρό ευνοϊκό, ξεκινήσαμε από τη Νίκαια, μετά το μεσημεριανό μας φαγητό, για την Πάρνηθα, όπου πραγματοποιήσαμε μικρή, δίωρη περίπου, πορεία από τις Αφίδνες ως τη λίμνη Μπελέτσι, στις ανατολικές πλαγιές του βουνού, ακολουθώντας ασφαλτοστρωμένο δρόμο αρχικά και στη συνέχεια πεζοπορώντας σε δασικό δρόμο και μονοπάτι. Καταπράσινα τα πάντα γύρω και δροσερά, μια και είχε ρίξει αρκετή βροχή τις προηγούμενες μέρες.  Πεύκα και έλατα μας συντρόφευαν στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής και οι κουμαριές μας πρόσφεραν γενναιόδωρα τους ολοκόκκινους καρπούς τους.

Στα δεξιά μας και αρκετά μακριά στο βάθος βλέπαμε και τη λίμνη του Μαραθώνα. « Αρνητικά στοιχεία » μόνο τα κτίσματα μέσα σε όλη αυτή τη δασική έκταση που διανύσαμε, εφόσον η περιοχή είναι αυτή όπου έχει κτιστεί η λεγόμενη « Ιπποκράτειος πολιτεία », από γιατρούς κυρίως.

Η λίμνη Μπελέτσι, που δημιουργήθηκε ουσιαστικά από ανθρώπινο λάθος, αφού προέκυψε κατά τη διάνοιξη δασικού δρόμου που προοριζόταν να συνδέσει τον Άγιο Μερκούριο με τις Αφίδνες, όταν φράχτηκε η διέλευση των νερών που ανάβλυζαν από τις πηγές της, λέγεται αλλιώς και « Κιθάρα » λόγω του σχήματός της. Ακόμα και σήμερα, όπως συνέβαινε και κατά την αρχαιότητα τροφοδοτεί με τα νερά της τη δεξαμενή Κολωνακίου ( παλιό Αδριάνειο υδραγωγείο ). Αποτελεί μια καλή ευκαιρία για απόδραση από τη μεγαλούπολη και μάλιστα πολύ κοντά σε αυτήν με το ήρεμο τοπίο της και ιδανικό προορισμό για μικρούς και μεγάλους.

Φτάσαμε μόλις άρχιζε να σουρουπώνει στη λίμνη, στο σημείο όπου υπάρχουν περιφραγμένοι χώροι με ελάφια, κουνέλια και άλλα ζώα ελεύθερα, όπως πάπιες, χήνες, κύκνοι. Εντοπίσαμε και μερικούς κυπρίνους, που βρίσκονται σε μεγάλο αριθμό στα νερά της,  κάναμε το γύρο της και βγάλαμε φωτογραφίες μαζί και με τους υπόλοιπους «τουρίστες » φίλους μας, που είχαν στο μεταξύ επισκεφτεί τη μονή της Παναγίας « Άξιόν  εστί», στο Γραμματικό.

Αναχωρήσαμε για την ταβέρνα « Μουριές » στο Μπογιάτι ( Άγιο Στέφανο ), όπου μας περίμενε το βραδινό γλέντι, συνοδεία μπακαλιάρου, σκορδαλιάς και άλλων εδεσμάτων αλλά και της απαραίτητης σε ένα γλέντι ζωντανής μουσικής. Μείναμε εκεί ως τις 10 περίπου το βράδυ και φύγαμε μέσα σε κλίμα γενικής ευθυμίας – που για κάποιους συνεχίστηκε και μέσα στο πούλμαν - για τη Νίκαια.

{gallery}2012/ekdromi18.11.12{/gallery}