Την Κυριακή, 23 Δεκεμβρίου 2012,  παραμονές Χριστουγέννων, ξεκινήσαμε από τη Νίκαια, με συννεφιά και λίγο κρύο,  και, αφού κάναμε μια στάση στη Κόρινθο, κατευθυνθήκαμε προς το αισθητικό δρυοδάσος Μουγγοστού, έχοντας μαζί μας οδηγό από τον ορειβατικό σύλλογο Κορίνθου, τον κ. Χριστόφορο Καραγιώργο.

Το δάσος αυτό με βελανιδιές που φύτρωσαν μόνες τους βρίσκεται στους πρόποδες της Κυλλήνης ( Ζήρειας ) νοτιοδυτικά από το χωριό Σούλι Κορινθίας. Είναι ένα από τα 19 συνολικά αισθητικά δάση ( δηλαδή δάση που σκοπός της ύπαρξής τους είναι η  ανθρώπινη αναψυχή αλλά και η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος ) που υπάρχουν στην Ελλάδα. Εκτός από βελανιδιές, συναντώνται εδώ η πεύκη, η ελάτη, η κουτσουπιά, το πουρνάρι κι οι κουμαριές . Αισθητικό κηρύχτηκε με Π.Δ. του 1977.

Οι πεζοπόροι μας λίγο πριν τη Βελίνα πήραν το μονοπάτι για το  Δρυοδάσος του Μουγγγοστού. Η διαδρομή πανέμορφη μέσα από βελανιδιές με τα κατακίτρινα φύλλα πάνω στα δέντρα,  που χρύσιζαν, καθώς τα χτυπούσαν οι ακτίνες του ήλιου.

Περπατούσαμε αρκετές ώρες πατώντας πάνω στο παχύ στρώμα των πεσμένων φύλλων ανηφορίζοντας και φτάσαμε μέχρι τον Προφήτη Ηλία.  Η θέα από εκεί καταπληκτική μέχρι τη Ζήρεια και τα παράλια του Κορινθιακού. Στη συνέχεια ανάμεσα από τα αμπέλια με τη σταφίδα κατηφορίσαμε και φτάσαμε στην πάνω μεριά του χωριού Θροφαρί. Συναντήσαμε την εκκλησία της  Αγίας Μαρίνας και καταλήξαμε στην πλατεία του χωριού με την πανέμορφη θέα προς τον Κορινθιακό και τη Στερεά Ελλάδα, μετά από διαδρομή 3,5 ωρών. Όσοι δεν περπάτησαν έκαναν μια βόλτα προς το αστεροσκοπείο Κρυονερίου ( το οποίο είχε κλειστές τις πύλες του ), το ναό Αγίου Γεωργίου έξω από το χωριό και αναζητήσαμε και τη μονή Λέχοβας στη συνέχεια. Φτάσαμε στο χωριό Θροφαρί (που ονομάστηκε έτσι επειδή στην περιοχή υπήρχε πολλή τροφή για τα κοπάδια των βοσκών) γύρω στις 12 η ώρα και κάναμε βόλτα πρώτα προς τη γραφική εκκλησία της Αγίας Μαρίνας, με τις κρήνες και τα πλατάνια ολόγυρά της. Εσωτερικά ο καμαροσκέπαστος ναός (από το 1870) παρουσίαζε επίσης ενδιαφέρον με την ωραία αγιογράφησή του και την καθαριότητά του. Η βόλτα στο υπόλοιπο  χωριό μας αποζημίωσε επίσης, με την πανέμορφη θέα του προς την Κόρινθο, τον Κορινθιακό, τη χερσόνησο του Λουτρακίου απέναντι. Ο καιρός προσφερόταν για τη συνέχιση του περιπάτου ως το εξωκκλήσι του Αγίου Ταξιάρχη, δίπλα στο νεκροταφείο του χωριού. Μικρό το χωριό αλλά ήρεμο και γραφικό, με λίγους μόνιμους κατοίκους, με το σχολείο του εγκαταλειμμένο πια, αφού τα παιδιά είναι μάλλον ανύπαρκτα εδώ, με ένα μονάχα ταβερνάκι, στο οποίο κατέφτασαν και οι πεζοπόροι μας σε λίγο. Αφού ευχαριστηθήκαμε τα όμορφα εδέσματα της ταβέρνας, με τη θαλπωρή και του τζακιού και, αφού χορέψαμε στη συνέχεια ( όπως το συνηθίζουμε άλλωστε τις περισσότερες φορές ), αναχωρήσαμε νωρίς το απόγευμα για τη Νίκαια κάνοντας μια στάση στην Αρχαία Κόρινθο. 

Εδώ είδαμε την αρχαία πόλη που κατάστρεψε εκ θεμελίων ο Ρωμαίος στρατηγός Λεύκιος Μόμμιος, από έξω όμως, μιας και ο αρχαιολογικός χώρος είχε κλείσει νωρίτερα.  Αποχωρήσαμε υποσχόμενοι ότι σε επόμενη εκδρομή μας θα ανέβουμε στην Ακροκόρινθο και θα επισκεφτούμε και τον σημαντικό αυτό αρχαιολογικό χώρο.

{gallery}2012/ekdromi23.12.12{/gallery}