Την  Κυριακή το πρωί , 20 Ιανουαρίου 2013, ξεκινήσαμε από τη Νίκαια και αφού παραλάβαμε τους υπόλοιπους φίλους από το μετρό του Αιγάλεω, κατευθυνθήκαμε προς Τρίπολη. Κάναμε  μια στάση στο Σπαθοβούνι για καφέ και  στη συνέχεια φτάσαμε στο γραφικότατο Λεβίδι. Ένα αρχοντικό κεφαλοχώρι με πετρόκτιστα διώροφα σπίτια, πατρίδα  του «πατέρα της Ελληνικής Δημοκρατίας» Αλέξανδρου Παπαναστασίου  και του οπλαρχηγού Αναγνώστη Στριφτόμπολα, που σκοτώθηκε στη μάχη με τους Τούρκους και  το άγαλμά του κοσμεί την πλατεία του χωριού. Αλλαγή σχεδίου έγινε από τους υπεύθυνους που τρεις μέρες πριν προσπάθησαν να κάνουν τη διαδρομή από το Χιονοδρομικό Κέντρο στο Λεβίδι. Ο μεγάλος όγκος χιονιού που έπεσε τις προηγούμενες μέρες και σε κάποια σημεία έφτανε και τα δυο μέτρα, έκανε αδύνατη τη διάσχιση του μονοπατιού. Έτσι αποφασίστηκε να κάνουμε τη πορεία αντίθετα,  από το Λεβίδι  να ανεβούμε προς το Χιονοδρομικό κέντρο και να επιστρέψουμε πίσω στο Λεβίδι.  Η πρώτη ομάδα θα ανέβαινε μέχρι το πλάτωμα, η δεύτερη μέχρι το διάσελο και οι πιο ριψοκίνδυνοι θα προσέγγιζαν το Χιονοδρομικό από τη πίσω μεριά. Ξεκινήσαμε αφού πρώτα εξοπλιστήκαμε όπως έπρεπε, με γκέτες, σκούφους,  γάντια και με τα μπαστούνια στα χέρια. Εντυπωσιαστήκαμε από το θέαμα που αντικρίσαμε εκεί, μια και το χιόνι στα ψηλότερα σημεία ξεπερνούσε το ένα μέτρο. Σε όλη τη διάρκεια της πορείας μας το μονοπάτι ήταν ανηφορικό μέσα στα πανέμορφα χιονισμένα έλατα.

Φτάνοντας στο διάσελο κάναμε μια μικρή στάση να ξεκουραστούμε, ζεσταθήκαμε με ένα ποτηράκι κονιάκ ή τσίπουρο, φάγαμε ότι πρόχειρο είχε ο καθένας μαζί του και βγάλαμε όλοι μαζί φωτογραφίες πάνω στο ολόλευκο χιόνι. Ο καιρός ήταν θαυμάσιος,  χωρίς καθόλου κρύο και δυνατό αέρα, ήταν ότι έπρεπε για διαδρομή μέσα στα χιόνια. Ύστερα οι περισσότεροι ξεκίνησαν για την επιστροφή , εκτός από μια ομάδα περίπου δέκα ορειβατών με αρχηγό τον Αντώνη Κανάκη συνέχισαν μέχρι τη κορυφή (υψ.1600μ ), κοντά στο χιονοδρομικό του Μαινάλου, με θέα την κορυφή Οστρακίνα (υψ.1.981 μ.). Η διαδρομή εδώ πανέμορφη, πολλές φορές τα πόδια μας εξαφανίζονταν μέσα στο χιόνι  και με δυσκολία συνεχίσαμε μια  ώρα ακόμη έως ότου είδαμε από κοντά το Χιονοδρομικό.  Παίξαμε πετώντας ο ένας στον άλλο χιονόμπαλες, ξαπλώσαμε πάνω στο χιόνι, κυλιστήκαμε σαν μικρά παιδιά και αφού ευχαριστηθήκαμε πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Η κατηφόρα πιο εύκολη, περπατούσαμε πάνω στο απάτητο χιόνι για να μην γλιστράμε  και μετά από μια συνολικά πεντάωρη θαυμάσια διαδρομή επιστρέψαμε στο Λεβίδι. Ο δρόμος μας οδήγησε στη πάνω  μεριά του χωριού και κατευθυνθήκαμε όλοι  στην πλατεία του χωριού, όπου συναντηθήκαμε και με τους υπόλοιπους  στα ταβερνάκια για γεύμα. Όσοι φίλοι δεν πεζοπόρησαν επισκέφτηκαν τη Βυτίνα  και το Αρκαδικό Κέντρο Τέχνης και Ιστορίας στο Λεβίδι,  περπάτησαν στα δρομάκια του χωριού και θαύμασαν  τις προτομές και τους ανδριάντες των ηρώων της επανάστασης καθώς και των ευεργετών που κατάγονταν από το χωριό αυτό.  Λίγο πριν φύγουμε ψωνίσαμε ντόπια προϊόντα από τα μαγαζάκια του χωριού και στις 17.30 αναχωρήσαμε για την  επιστροφή μας  στη  Νίκαια. Ήταν μια θαυμάσια εκδρομή στα χιόνια του Μαινάλου όπου όλοι περάσαμε πολύ ωραία και θα μας μείνει αξέχαστη.

{gallery}2013/ekdromi20.1.13{/gallery}