Τριήμερη εκδρομή 25^ης Μαρτίου στη Λακωνία

Με 2 πούλμαν ξεκινήσαμε από τη Νίκαια το Σάββατο το πρωί και μετά από μια στάση στο Σπαθοβούνι πήραμε το δρόμο για το Μυστρά. Στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου παραλάβαμε την ξεναγό μας, η οποία μας ξενάγησε με πολύ παραστατικό τρόπο στα σημαντικότερα μνημεία της « νεκρής βυζαντινής πολιτείας », την Αγία Σοφία, την Παντάνασσα, τα Παλάτια, τον Άγιο Δημήτριο.

Κατεβήκαμε έπειτα στη Σπάρτη, όπου επισκεφθήκαμε το μικρό αλλά ενδιαφέρον αρχαιολογικό μουσείο της, γευματίσαμε και περιηγηθήκαμε την όμορφη και σύγχρονη αυτή πόλη με τα νεοκλασικά κτίρια και τους πλατιούς δρόμους,  με τις δενδροφυτεμένες νησίδες τους.

Πήραμε πάλι το δρόμο για μια άλλη τώρα πολιτεία, όχι « νεκρή » όμως, την καστροπολιτεία της Μονεμβασιάς. Παραμείναμε εκεί για 3 ώρες, κάνοντας βόλτες στα στενά και στα τείχη της μεσαιωνικής πόλης, ανηφορίζοντας προς το κάστρο και τις εκκλησιές του, απολαμβάνοντας ένα καφεδάκι ή το γλυκό μας με θέα στο Μυρτώο πέλαγος, την ώρα που ο ήλιος έδυε. Επισκεφτήκαμε όσες εκκλησιές ήταν ανοιχτές και μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η εικόνα της Σταύρωσης στο ναό του Ελκόμενου Χριστού, στην κεντρική πλατεία, η οποία επεστράφη πρόσφατα στο χώρο όπου ανήκε μετά από κλοπή και μικρή παραμονή στο Βυζαντινό Μουσείο της Αθήνας.

Φτάσαμε κατά τις 8:30 το βράδυ στη Νεάπολη  Βοιών, όπου τακτοποιηθήκαμε σύντομα στα δωμάτιά μας, στο ξενοδοχείο LIMIRA MARE και στη συνέχεια δειπνήσαμε στην τραπεζαρία του.

Την επόμενη ημέρα, αφού πήραμε το πρωινό μας, όσοι δεν επρόκειτο να πεζοπορήσουμε ξεκινήσαμε για το Σπήλαιο της Καστανιάς. Παρόλο που δεν ήταν πολύ μεγάλο και όσο θα έπρεπε γνωστό, αποδείχτηκε ένα πολύ ενδιαφέρον σπήλαιο, με πολύχρωμους σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Πολύ όμορφο και το τοπίο ολόγυρα! Στη συνέχεια επιστρέψαμε στη Νεάπολη, από άλλο δρόμο αυτή τη φορά, που μας επέτρεψε να δούμε την πόλη από ψηλά και λίγο πριν μπούμε πάλι σε αυτή θαυμάσαμε και το μικρό κάστρο της Αγίας Παρασκευής καθώς και τα χωριουδάκια στα περίχωρά της. Κατευθυνθήκαμε προς το χωριό Άγιος Νικόλαος, με τα όμορφα σε νησιώτικο στιλ σπίτια του, όπου γευματίσαμε σε ταβέρνα με παραδοσιακές γεύσεις. Φύγαμε στη συνέχεια για τον Προφήτη Ηλία το Θαλασσινό, λίγα χιλιόμετρα νοτιότερα. Το μικρό ψαροχώρι έμοιαζε σχεδόν έρημο, αλλά ήταν γραφικότατο. Κοντά σε αυτό βρίσκεται το απολιθωμένο φοινικόδασος, με τους διατηρημένους κορμούς φοινίκων και άλλων δένδρων.

Εκεί έφτασαν και οι πεζοπόροι οι οποίοι ξεκίνησαν τη πορεία τους από το όμορφο χωριουδάκι, τα Βελανίδια,  μέχρι το φάρο του Κάβο Μαλιά.

Φτάνοντας στον Άγιο Μύρωνα η πρώτη  ομάδα ανέβηκε από ένα δύσκολο μονοπάτι που από την αχρησία σε πολλά σημεία  ήταν δύσβατο και, αφού έφτασαν στην κορυφή, συνέχισαν μέχρι το απολιθωμένο φοινικόδασος στην Αγία Μαρίνα. Σε όλη την παραλία αλλά και αρκετά μέτρα μακριά φαίνονται τα ίχνη από τους απολιθωμένους κορμούς των δέντρων και μας πάνε χιλιάδες χρόνια πριν, όπου όλη η περιοχή βυθίστηκε και καλύφθηκε από τη θάλασσα, με αποτέλεσμα  να σχηματιστούν τα απολιθώματα.

Η δεύτερη ομάδα συνέχισε μέχρι τον ανακαινισμένο φάρο του Κάβο Μαλιά σε ένα μονοπάτι παράλληλα στις ακτές, αυτό που χρησιμοποιούσαν παλαιότερα οι φαροφύλακες, για να εφοδιάζονται με καύσιμα και τρόφιμα. Φτάνοντας εκεί καθίσαμε να απολαύσουμε το τοπίο και την απεραντοσύνη της θάλασσας και, αφού ξεκουραστήκαμε  λίγο, πήραμε το δρόμο της επιστροφής για τα Βελανίδια. Εδώ μας περίμενε το πούλμαν, για να μας φέρει στον Προφήτη Ηλία κοντά στο απολιθωμένο φοινικόδασος. Μια μικρή ομάδα όμως στην επιστροφή αφήφισε την κούραση και φτάνοντας στον Άγιο Μύρωνα ανέβηκε στην κορυφή του βουνού και έφτασε και αυτή με τα πόδια στο απολιθωμένο δάσος ακολουθώντας το ίδιο δύσβατο μονοπάτι με τους πρώτους. Όλοι μαζί επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας αργά το απόγευμα και, αφού ξεκουραστήκαμε λίγο, κάποιοι βγήκαμε για μια μικρή βραδινή βόλτα στην πόλη. Έπειτα δειπνήσαμε στην τραπεζαρία του ξενοδοχείου μας και χορέψαμε στο  γλέντι που ακολούθησε.

Την 3^η ημέρα της εκδρομής μας χωριστήκαμε και πάλι πεζοπόροι και « τουρίστες » και οι μεν πρώτοι έφυγαν για τη διάσχιση μέρους του φαραγγιού του Μπαλή, βορειότερα της Νεάπολης, ενώ οι δεύτεροι πήραμε το δρόμο για την Πούντα, όπου θα παίρναμε το ferry boat για την Ελαφόνησο. Λίγο πριν επιβιβαστούμε, επισκεφτήκαμε τη λίμνη Στρογγύλη, τις αμμοθίνες με τους κέδρους ( ένα σπάνιο και απειλούμενο είδος ) δίπλα στη θάλασσα και είδαμε από μακριά το νησί Παυλοπέτρι, όπου βρέθηκαν αρχαίοι κιβωτιόσχημοι τάφοι. Στο μεταξύ του νησιού και της απέναντι στεριάς διάστημα βρέθηκε βυθισμένος ένας πολύ σημαντικός οικισμός, που χρονολογείται από την εποχή του χαλκού.

Στην Ελαφόνησο παραμείναμε γύρω στις 4 ώρες κάνοντας βόλτες στα στενά του  οικισμού, προσεγγίζοντας την περίφημη παραλία του Σίμου, με τα πόδια περί τα 15 άτομα, είτε με όχημα που εκτελούσε « χρέη » λεωφορείου του νησιού όσοι άλλοι ήθελαν να δουν λίγο το υπόλοιπο νησί. Φυσικά δοκιμάσαμε μεζέδες, ψαράκι, αστακο- και γαριδομακαρονάδα και άλλες νοστιμιές, θαλασσινές και μη, στα μικρά και γραφικά μαγαζάκια της παραλίας.Αποχωρήσαμε, κατά τις 2 το μεσημέρι,  με λίγα μποφώρ περισσότερα απ΄ό,τι είχαμε περάσει απέναντι στο νησί και κατευθυνθήκαμε προς τα βόρεια, στο χωριό Τάλαντα, όπου και επισκεφτήκαμε έναν νερόμυλο, μέσα στη ρεματιά, ο οποίος λειτουργεί κανονικά αλέθοντας στάρι, όπως παλιά. Κι αυτό χάρη στις προσπάθειες του τοπικού πολιτιστικού Συλλόγου, ο οποίος τον αναστήλωσε. Αγοράσαμε μάλιστα και αλεύρι αρκετοί από εμάς. Λίγο πριν το νερόμυλο είχαν φυσικά επισκεφτεί και οι πεζοπόροι μας, οι οποίοι στη συνέχεια περπάτησαν  στο πανέμορφο φαράγγι του Μπαλλή. Επικεφαλής της πορείας ήταν ο κ. Ανδρέας Κρητικός από τον Πολιτιστικό Σύλλογο των Ταλάντων και τον ευχαριστούμε γι΄ αυτό. Βαδίζαμε συνέχεια δίπλα στο ποταμάκι και περνούσαμε πότε από τη μια και πότε από την άλλη μεριά, πατώντας πάνω σε μεγάλες πέτρες, για να μη βραχούμε. Σε πολλά δύσκολα σημεία υπήρχαν σχοινιά για ασφάλεια. Αριστερά και δεξιά μας συναντήσαμε πάνω από 10  παλιούς ερειπωμένους νερόμυλους πράγμα που σήμαινε  πως κάποτε όλο το φαράγγι έσφυζε από ζωή. Φτάνοντας κοντά στο εκκλησάκι του Ιωάννη του Προδρόμου, αφού το επισκεφτήκαμε και ανάψαμε ένα κεράκι, ξεκινήσαμε για την επιστροφή μας στον ανακαινισμένο νερόμυλο. Παίρνοντας και παραδοσιακό αλεύρι, για να δοκιμάσουμε τη νοστιμιά του, όταν θα πάμε στην Αθήνα, πήραμε το δρόμο της επιστροφής, αφού πρώτα  καθίσαμε να γευματίσουμε  σε ταβέρνα  στη Συκιά.

Όλοι μαζί, πεζοπόροι και « τουρίστες » συναντηθήκαμε στους Μολάους και φύγαμε για Σπάρτη, Σπαθοβούνι, όπου και κάναμε πάλι μια στάση, και στη συνέχεια για Νίκαια, όπου και φτάσαμε κατά τις 9 το βράδυ.

{gallery}2013/ekdromi23-25.3.13{/gallery}