Στο όμορφο νησί του Ηφαίστου και του Φιλοκτήτη...

Απογεματάκι της 6^ης Ιουλίου ξεκινήσαμε από τη Νίκαια με υλικές και ηθικές « αποσκευές » και, αφού παραλάβαμε και τους υπόλοιπους φίλους μας καθ΄οδόν, φτάσαμε στο Λαύριο, απ΄όπου αποπλεύσαμε για τη Λήμνο. Πριν αποσυρθούμε για ύπνο, απολαύσαμε τα κεράσματα – προσφορά του Ομίλου και « ιδιωτικής πρωτοβουλίας »-, σπανακοπιτάκια, τυροπιτάκια, τσιπουράκι, κρασάκι , σπιτικά μεζεδάκια, στο κατάστρωμα, δημιουργώντας ένα ευχάριστο κλίμα, που μας οδήγησε σύντομα ... στην αγκαλιά του Μορφέα.

Πρωί – πρωί αντικρίσαμε τη Μύρινα, πρωτεύουσα του νησιού, που μας καλοδέχτηκε και μας « πρόσφερε » πρωινό, ώστε να ξεκινήσουμε τη μέρα μας με δυνάμεις. Η πρώτη γνωριμία με τη Μύρινα, τα γραφικά δρομάκια, την αγορά, το λιμάνι της και το Ρωμέικο Γιαλό με τα πλούσια αρχοντικά του, μας άφησε πολύ καλές εντυπώσεις.

Μας περίμενε μικρή αναμονή στον Άι- Γιάννη του Κάσπακα, όπου και θα καταλύαμε για τις επόμενες 7 ημέρες, έως ότου μας δοθούν τα δωμάτια. Γεμίσαμε όμως ευχάριστα το διάστημα αυτό, μια και κατεβήκαμε στην όμορφη και φιλόξενη παραλία για το πρώτο μας μπανάκι. Μαγευτικός ο γιαλός, με τα δυο νησάκια στη μια μεριά, τα Βρυκολονήσια με την παράδοξη ιστορία τους, την απλωσιά του, τα μαγαζάκια του, το μικρό αραξοβόλι με τα καϊκάκια, την αμμουδιά του ... Θα μας φιλοξενούσε αρκετές φορές και τις επόμενες μέρες.

Αφού πήραμε τα δωμάτιά μας και ξεκουραστήκαμε λίγο, γευματίσαμε στο ξενοδοχείο μας και πήραμε ένα μικρό υπνάκο στη συνέχεια. Το απόγευμα και το βράδυ ελεύθερο για μπάνιο και βόλτες είτε στη « γειτονιά » μας είτε μακρύτερα, προς τον Κάσπακα και τον Κορνό ή τη Μύρινα, όπου και κατευθύνθηκαν κάποιοι από εμάς, κάνοντας και μικρή πεζοπορία.

Το επόμενο πρωί αρχίσαμε τις περιηγήσεις στο νησί, παρέα με τον Κώστα τον οδηγό μας, και κατευθυνθήκαμε πρώτα προς τον Κότσινα, όπου είδαμε τα ερείπια του βυζαντινού κάστρου, την εκκλησιά της Ζωοδόχου Πηγής, με το αγίασμα από τα χρόνια εκείνα, 65 σκαλιά κάτω από την επιφάνεια της γης, καθώς και το άγαλμα της Μαρούλας, της « Ζαν ντ΄Αρκ της Λήμνου », της ηρωίδας που βοήθησε στην απομάκρυνση των Οθωμανών, όταν αυτοί πολιορκούσαν τη σημαντική τότε πολιτεία, που σήμερα αποτελεί ένα όμορφο ψαροχώρι με ένα μικρό χαριτωμένο λιμανάκι.

Μετά τον Κότσινα σειρά είχαν οι αρχαιολογικοί χώροι του ιερού των Καβείρων και της Ηφαιστίας, στην ανατολική πλευρά του κόλπου του Πουρνιά. Ήμασταν άτυχοι ως προς τον πρώτο, γιατί η έλλειψη φυλάκων κρατούσε κλειστό το χώρο αυτό, και έτσι δεν μπορέσαμε να προσεγγίσουμε ούτε και τη σπηλιά του Φιλοκτήτη, που βρισκόταν κάτω από αυτόν, αλλά τυχεροί ως προς το δεύτερο, όπου είχαμε και την ξενάγηση από τον ίδιο το φύλακα. Βέβαια ήδη γνωρίζαμε πολλά περισσότερα από τη φιλόλογο συνταξιδεύτριά μας, την κ. Καίτη, η οποία με περισσή προθυμία μας έδωσε αρκετές πληροφορίες .

Περιηγηθήκαμε τον εντυπωσιακό όντως χώρο και αρκούντως φροντισμένο, φωτογραφηθήκαμε και συνεχίσαμε για το Μεγάλο Φαναράκι, όπου θα κολυμπούσαμε. Ο αέρας όμως δε μας επέτρεψε να πάρουμε το μπάνιο μας εκεί κι έτσι επιστρέψαμε στη « ζεστή αγκαλιά » του Αγ. Ιωάννη, οι περισσότεροι. Μικρή ομάδα έμεινε στη Μύρινα για βόλτες, ψώνια και μικρή πεζοπορία ως το κοντινό Πλατύ, στο Μεγάλο Γιαλό του οποίου απολαύσαμε ένα ωραίο απογευματινό μπανάκι. Δειπνήσαμε στο ξενοδοχείο όλοι μαζί και, αφού κάναμε τη βόλτα μας, όσοι θέλαμε, πίνοντας ένα ποτάκι στο μοναδικό μπαρ Cave, στη σπηλιά που σχηματίζει ο βράχος, πάνω στον οποίο δεσπόζει η εκκλησιά του Άι – Γιάννη, ή τρώγοντας το παγωτάκι μας, κάτω από το φως του φεγγαριού, πήγαμε ικανοποιημένοι για ύπνο, για ανάκτηση δυνάμεων για το πρόγραμμα της επόμενης μέρας.

3^η ημέρα στο νησί μας και περνώντας από Πλατύ, Θάνο, δυο μικρά και όμορφα χωριά, φτάσαμε στον Κοντιά, το χωριό με τους ανεμόμυλους, στον οποίο απολαύσαμε μια μικρή βόλτα στα δρομάκια του, στην Πινακοθήκη του με ζωγραφικά και γλυπτά έργα ντόπιων και ξένων καλλιτεχνών, αλλά και πεζοπορία, όσοι ακολουθήσαμε, ως το φράγμα με τις αγριόπαπιες, γύρω στα 2,5 χλμ. έξω από το χωριό. Το γραφικότερο και ίσως ομορφότερο χωριό από όσα είδαμε !

Στη συνέχεια πήγαμε στην παραλία Νεβγάτης για μπάνιο και γεύμα. Αφήνοντας τους υπόλοιπους που επέστρεψαν στο ξενοδοχείο για ξεκούραση, μερικοί συνεχίσαμε πεζοπορώντας μέχρι την παραλία του Θάνου, όπου και έγινε δεύτερο μπάνιο. Μετά περάσαμε και από την παραλία Στίβι και καταλήξαμε στον Πλατύ Γιαλό. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο, όπου και δειπνήσαμε παρέα όλοι μαζί.

Την επόμενη μέρα μας περίμενε η Πολιόχνη, η πιο παλιά πόλη της Ευρώπης, μια που, καθώς λένε οι ανασκαφείς, εδώ από τα νεολιθικά χρόνια δημιουργήθηκε ένας σημαντικός πολιτισμός, στην πόλη αυτή, όπου μέχρι και βουλευτήριο έχει ανασκαφεί από την εποχή εκείνη.

Θαυμάσαμε την πράγματι υψηλής τέχνης αρχιτεκτονική και πολεοδομία της αρχαιότατης αυτής πόλης, επισκεφθήκαμε και το χώρο του μουσείου με τις μακέτες, τις φωτογραφίες και τις διάφορες πληροφορίες, ξεναγηθήκαμε και εντός του χώρου από τη φίλη μας κ. Καίτη και φύγαμε για μπάνιο στο Μεγάλο και Μικρό Φαναράκι, καθώς και στην κοντινή « Σπηλιά της φώκιας ».

Μετά το μπάνιο, στο λιμάνι του Μούδρου απολαύσαμε ένα γευστικότατο γεύμα στη σκιά των δέντρων και κάναμε και μια βολτίτσα στο ιστορικό αυτό χωριό,απ΄ όπου ξεκίνησαν τα ελληνικά και συμμαχικά πλοία για να απελευθερώσουν τα σκλαβωμένα ακόμα στους Τούρκους νησιά, από την εποχή των Βαλκανικών και του Α΄Παγκ. Πολέμου, και όπου υπογράφτηκαν σημαντικές συμφωνίες.

Το απογευματάκι κάναμε μπανάκι στην παραλία μας και, μετά, κάποιες μικρές παρέες πεζοπορήσαμε λίγο προς τα βόρεια του Άι – Γιάννη, προς την παραλία Καρβουνόλακας και προς τον Προφήτη Ηλία, ψηλά στο λόφο.

Πρωινό ελεύθερο την 5^η μέρα μας στο νησί για βόλτες σε γειτονικά χωριά, ψώνια, μπάνιο, ξεκούραση. Γευματίσαμε στο ξενοδοχείο και νωρίς το απόγευμα φύγαμε για Θέρμα, όπου περιηγηθήκαμε και ενημερωθήκαμε για τα παλιά και σύγχρονα λουτρά ( Spa ) και ήπιαμε το καφεδάκι μας, φάγαμε γλυκό του κουταλιού, συκαλάκι, ντοματάκι, βύσσινο, και βανίλια υποβρύχιο, κάτω από το δροσερό ίσκιο των πανύψηλων πλάτανων.

Ακολούθησε επίσκεψη στο Κάστρο της Μύρινας, το μεγαλύτερο και καλύτερα σωζόμενο του νησιού, όπου είδαμε και μερικά κόκκινα ελάφια, τα πρώτα μάλιστα πολύ κοντά στην πρώτη πύλη του, δίπλα στα ερείπια των πελασγικών τειχών. Περιηγηθήκαμε αρκετά μέσα στο Κάστρο, φτάσαμε στην κορφή του, τραβήξαμε αρκετές φωτογραφίες, απολαμβάνοντας την πανοραμική θέα προς το Ρωμέικο και τον Τούρκικο Γιαλό ( το παλιό λιμάνι ) και το σύγχρονο λιμάνι. Δειπνήσαμε σε κάποιο από τα ταβερνάκια του και φύγαμε αργά για το ξενοδοχείο μας.

Την επόμενη μέρα μας περίμενε ο Πλατύς Γιαλός για μπάνιο και η Παναγιά η Κακκαβιώτισσα.

Μαγευτικό το τοπίο, όπου βρίσκεται το εκκλησάκι, πανοραμική η θέα από εκεί ψηλά, δύσκολη η πρόσβαση και από τα δύο μονοπάτια που οδηγούν σε αυτό. Προσπαθήσαμε όμως αρκετοί και τα καταφέραμε τελικά, παρά τις δυσκολίες ! Από τα πιο απόκρημνα βουνά αυτά της περιοχής της Παναγιάς αλλά και τα πιο εντυπωσιακά, μια και η Λήμνος δε διαθέτει ψηλά βουνά ( το ψηλότερο λίγο πάνω από τα 400 μ.) αλλά κυρίως μαλακούς και

« φιλικούς » λόφους, ως επί το πλείστον. Τη μέρα αυτή κάποιοι φίλοι επισκεφτήκαμε την περιοχή που λέγεται Παχιές Αμμουδιές, στα Β.Δ. του νησιού, με τις αμμοθίνες, που ξεκινούν από ψηλά και κατηφορίζουν ως την παραλία Γομάτι αλλά και αλλού.

Μοναδικό και εντυπωσιακότατο το τοπίο, κάτι πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα! Περπατήσαμε πάνω στους λόφους, μελετήσαμε τη χλωρίδα τους, κυλιστήκαμε σαν παιδιά στην άμμο, βγάλαμε και φωτογραφίες και φύγαμε για κολύμπι σε κάποια από τις κοντινές παραλίες.

Χαλαρό το πρόγραμμά μας την 7^η μέρα. Πήγαμε στη Ν. Κούταλη, όπου και επισκεφτήκαμε το Μουσείο Ναυτικής Παράδοσης, στο οποίο μας ξενάγησε με πολύ παραστατικό τρόπο, η φύλακας, η οποία αναφέρθηκε μάλιστα και στην παλιά Κούταλη, στην Προποντίδα , και τους πρόσφυγες που ήρθαν και ίδρυσαν στη Λήμνο, τη νέα πόλη τους, σε σημείο ακριβώς ίδιο με την παλιά πατρίδα τους. Στην είσοδο του Μουσείου είδαμε προτομή του Παναή Κουταλιανού, του « ανδρειωμένου » άντρα από τη « χαμένη πατρίδα ». Στο χωριό υπήρχε επίσης ένα μικρό μουσείο με σφουγγάρια. Βασική ασχολία των Κουταλιανών η σπογγαλιεία.

8^η και τελευταία μας μέρα στο αγαπημένο νησί και το πρωινό ελεύθερο στη Μύρινα, αφιερωμένο στα Μουσεία της, στα ψώνια και σε ό,τι άλλο επιθυμούσε ο καθείς. Πολύ ενδιαφέρον πράγματι το διώροφο Αρχαιολογικό Μουσείο, παλιά Τούρκικο Διοικητήριο, με εκθέματα από τη Νεολιθική εποχή ως τα ρωμαϊκά χρόνια, από την Πολιόχνη, την Ηφαιστία, το Καβείριο και άλλους αρχαιολογικούς χώρους του νησιού, που έδωσαν σημαντικά ευρήματα, όπως τα αγάλματα της Μεγάλης Θεάς ( Λήμνου ; Κυβέλης ; ), οι πήλινοι κιθαρωδοί, οι χαρακτηριστικές πήλινες Σειρήνες, μαρμάρινα αγάλματα, αγγεία, ειδώλια, νομίσματα κ.ά. Βρήκαμε κλειστό το Εκκλησιαστικό Μουσείο, πολύ κοντά στο Αρχαιολογικό, στο Ρωμέικο Γιαλό κι αυτό. Προλάβαμε όμως να ρίξουμε μια γρήγορη ματιά και στους ανοιχτούς χώρους με τους προϊστορικούς οικισμούς της 4^ης και 3^ης χιλιετίας π.Χ., στην περιοχή Ρηχά Νερά, κοντά στο Ρωμέικο Γιαλό, όπου ο φύλακας μας πρόσφερε μια σύντομη ξενάγηση.

Μεσημεράκι, κατά τις 3, πήραμε το πλοίο για Άι-Στράτη και αποχαιρετίσαμε τη Μύρινα κι όλο μαζί το νησί, που τόσο ζεστά μας φιλοξένησε μια βδομάδα. Φωτογραφίες, από το πέλαγο τώρα, με το Κάστρο, τον Τούρκικο Γιαλό, το νέο λιμάνι κι εμάς στο καράβι για το μικρό – κάποτε – ερημονήσι.

Αμέσως μόλις φτάσαμε, πήραμε την ανηφόρα για το Μουσείο Δημοκρατίας, που με το φωτογραφικό και λοιπό υλικό του μας μετέφερε στο « μαύρο » κλίμα των δύσκολων εκείνων καιρών που το νησί αποτελούσε τόπο εξορίας. Συγκινημένοι αφήσαμε αυτό το χώρο μνήμης και πήγαμε να ρίξουμε μια βουτιά στην κοντινή παραλία. Μετά το μπάνιο μας δειπνήσαμε στις ταβέρνες του λιμανιού, αναπολώντας τα όσα ζήσαμε τις μέρες που πέρασαν. Το πλοίο για Λαύριο μας παρέλαβε κατά τις δέκα και μισή το βράδυ.

Κοιμηθήκαμε ευχαριστημένοι και ευχόμενοι να περάσουμε το ίδιο όμορφα και του χρόνου, όπου κι αν μας πάει ο « Φυσιολάτρης » μας.

Μαίρη Μαρούλη

{gallery}limnos2011{/gallery}