Το πρωί της Κυριακής  2 Ιούνη , οι φίλοι του Φυσιολάτρη, ξεκινήσαμε για μια εκδρομή με προορισμό τη Βόρεια  Εύβοια. Αναζητώντας περιπέτεια και συγχρόνως επιθυμώντας να γνωρίσουμε  τις πιο όμορφες γωνιές της χώρας μας αποφασίσαμε να κάνουμε τη διάσχιση του φαραγγιού του Νηλέα ποταμού κοντά στην Αγία Άννα.

Γύρω στις 11 φτάσαμε στην Παλαιόβρυση,  όπου από την Αγία Θέκλα ξεκινάει ο χωματόδρομος, για να προσεγγίσουμε τον ποταμό Νηλέα. Το ποτάμι πηγάζει βόρεια από το χωριό Κερασιά στο Ξηρό Όρος και διασχίζοντας το φαράγγι της Μπολοβίναινας   χύνεται στο Αιγαίο πέλαγος. Η Μπολοβίναινα ήταν μια Ελληνίδα που την περίοδο της Τουρκοκρατίας προτίμησε να πέσει από τα βράχια και να σκοτωθεί στο φαράγγι παρά να ατιμαστεί πέφτοντας στα χέρια των Τούρκων. Φτάνοντας πάνω από το φαράγγι στα απότομα βράχια πήραμε το μονοπάτι που σε κατεβάζει στο βάθος του φαραγγιού. Φτάνοντας στο ποτάμι, τοποθετήσαμε τα λίγα ρούχα μας μέσα σε σακούλες νάυλον και αρχίσαμε τη διάσχιση του ποταμού. Αριστερά και δεξιά μας πανύψηλοι θεόρατοι βράχοι που μας έκρυβαν ακόμα και τον ήλιο. Στην αρχή περπατούσαμε μέσα στο ποτάμι αλλά στα πενήντα μέτρα πιο πάνω συναντήσαμε την πρώτη βάθρα.

Βάλαμε όλα τα μικροπράγματα σε μια σχεδία  και ξεκινήσαμε κολυμπώντας  να περάσουμε το δύσκολο σημείο. Έχοντας από πριν φορέσει τα μαγιό μας μπήκαμε στο νερό που στην αρχή ήταν κρύο αλλά σιγά   σιγά το  συνηθίσαμε. Κάποιοι είχαν μεριμνήσει να φέρουν στολή νεοπρέν που τους προστάτευε λίγο από το κρύο. Απλώσαμε ένα σχοινί κατά μήκος της βάθρας για ασφάλεια   έτσι ώστε κάποιοι να υποβοηθούνται και ορμήσαμε μέσα στο νερό. Η χρήση κατάλληλων παπουτσιών για ποτάμι νομίζω ήταν απαραίτητη γιατί τα ορειβατικά άρβυλα  μας δυσκόλευαν στο κολύμπι. Κολυμπώντας περάσαμε την πρώτη βάθρα, που το βάθος της σε κάποια σημεία ξεπερνούσε τα 2 μέτρα, και αφού πήραμε τα πράγματα από τη σχεδία ξεκινήσαμε για την επόμενη. Πατώντας προσεκτικά μέσα στο νερό και αποφεύγοντας τις μεγάλες πέτρες προχωρούσαμε με προορισμό τη γέφυρα των Αμελάντων. Τα νερά κατέβαιναν ήσυχα και μόνο σε κάποια  σημεία είχαν μια μικρή δυσκολία. Αριστερά και δεξιά στις όχθες  πλατάνια και σε κάποια σημεία ριζωμένα ανάμεσα στα βράχια.Σε λίγο φτάσαμε στην πιο εντυπωσιακή βάθρα από όλες. Ανάμεσα σε δυο κατακόρυφους βράχους με στένεμα πάρα πολύ μικρό, γύρω στα δυο μέτρα, έχει πέσει  ένας τεράστιος βράχος και έχει σκεπάσει την οροφή του φαραγγιού. Η πτώση μικρών λίθων δεν είναι και σπάνιο φαινόμενο εδώ^. γι αυτό καλό θα είναι η διάσχιση να γίνεται φορώντας κράνος για ασφάλεια. Περνάμε και αυτό το δύσκολο σημείο και όλοι μαζί συνεχίζουμε την πορεία μας μέσα στο ποτάμι.

Βγάζουμε κάποιες φωτογραφίες καθώς η Βίκυ είχε μεριμνήσει να φέρει τη φωτογραφική της σε αδιάβροχη θήκη. Ύστερα από πορεία 2 ωρών και περνώντας αρκετές ακόμα βάθρες φτάσαμε στη τσιμεντένια γέφυρα των Αμελάντων. «Μόνο τόσο  ήταν»,  «Δεν έχει άλλο πιο πάνω» ακούστηκαν κάποιοι που δεν ήθελαν με κανένα τρόπο να βγουν από το ποτάμι. Μια άλλη φορά ίσως που θα έχουμε περισσότερο χρόνο θα ανέβουμε ψηλότερα μέχρι την Κερασιά. Εδώ λοιπόν με μεγάλη προσοχή και βάζοντας κάποιο σχοινί ανεβήκαμε πάνω στη γέφυρα, βάλαμε όσοι είχαν μαζί τους στεγνά ρούχα και πήραμε το χωματόδρομο της επιστροφής για την Παλαιόβρυση. Λίγο πριν φτάσουμε στο πούλμαν που μας περίμενε στην Παλαιόβρυση  μας έπιασε και μια μικρή μπόρα που ίσα-ίσα μας μούσκεψε.

Φτάνοντας στο πούλμαν βάλαμε στεγνά ρούχα και παπούτσια και κατευθυνθήκαμε προς την παραλία της Αγίας  Άννας. Η θάλασσα λίγο κρύα αλλά φανταστική και οι περισσότεροι κολύμπησαν αρκετή ώρα. Εδώ συναντήσαμε και τους υπόλοιπους που είχαν επισκεφτεί την Κερασιά. Στην Κερασιά βρίσκεται και το Μουσείο Παλαιοντολογικών Ευρημάτων  που λειτουργεί τα τελευταία 5 χρόνια. Μετά τις ανασκαφές στην ευρύτερη περιοχή έχουν έλθει στο φως 24 διαφορετικά είδη ζώων όπως ύαινες, αιλουροειδή (κυρίως μαχαιρόδοντες), άλογα τριδάκτυλα, χοίροι, ρινόκεροι (με και χωρίς κέρατα), χαλικοθήρια, ελαδοθήρια (κοντόλαιμες καμηλοπαρδάλεις),  που έζησαν πριν από 8 εκατομμύρια χρόνια. Στις ταβέρνες της παραλίας όλοι μαζί γευματίσαμε και στη συνέχεια πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Κάναμε μια στάση  στον Όσιο Ιωάννη το Ρώσο για προσκύνημα  και μέσω Χαλκίδας επιστρέψαμε στη Νίκαια.

{gallery}2013/ekdromi2.6.13{/gallery}