Την Κυριακή 31 Μαρτίου, ξεκινήσαμε για την Εύβοια στις 7.15 το πρωί από Νίκαια και από  Μετρό Αιγάλεω στις  7.30 για τη Χαλκίδα. Περάσαμε την καλωδιακή γέφυρα της Χαλκίδας και φτάσαμε στη  Ν. Αρτάκη, όπου κάναμε μια σύντομη στάση για καφέ.

Ήδη από την  προηγούμενη  ημέρα είχαμε συνεννοηθεί  με τον κ. Γιώργο Μαραγκό, πατέρα της Ηρώς  και μας περίμενε έξω από το χωριό Πολιτικά για να μας οδηγήσει στο μονοπάτι της Ηρώς.

Το μονοπάτι αυτό κρύβει από πίσω του μια συγκλονιστική ιστορία, την ιστορία της Ηρώς. Η Ηρώ ήταν ένα νεαρό κορίτσι που είχε σαν όνειρό να ζωντανέψει το μονοπάτι αυτό που κάποτε χρησιμοποιούσε ο προπάππους της για να φέρνει ασβέστη από τα ασβεστοκάμινα που βρισκόταν ψηλά στο δάσος.

 Η Ηρώ ήταν ορειβάτισσα και  είχε γυρίσει σχεδόν όλα τα βουνά της Ελλάδας. Άρχισε να ψάχνει το παλιό μονοπάτι, έκανε σχέδια για   την ανάδειξή του  και οργάνωσε μια ομάδα για τον καθαρισμό και τη σηματοδότηση του. Μαζί με την ομάδα των εθελοντών δούλεψαν σκληρά για να «ξαναζωντανέψουν» το μονοπάτι μέχρι που την Ηρώ τη «χτύπησε» η κακιά ασθένεια. Το μονοπάτι ολοκληρώθηκε, αλλά λίγες μέρες πριν την πρώτη οργανωμένη ανάβαση, η Ηρώ που έδωσε μάχη με την ασθένειά της  ηττήθηκε πριν κλείσει τα τριάντα της. Κέρδισε όμως το στοίχημα αφήνοντας πίσω της  ένα μονοπάτι, που χιλιάδες άνθρωποι μέχρι τώρα το έχουν περπατήσει, απολαμβάνοντας την υπέροχη θέα προς τη θάλασσα.

Εκεί στο μικρό θεατράκι στην αρχή του μονοπατιού που δημιουργήθηκε προς τιμήν της  φτάσαμε όλοι και ξεκινήσαμε τις πεζοπορίες μας. Το θεατράκι χτίστηκε από τους εθελοντές για να θυμίζει αυτήν την ιστορία της Ηρώς. Εδώ πραγματοποιούνται διάφορες εκδηλώσεις, και το μονοπάτι συντηρείται από τον Ορειβατικό Σύλλογο Χαλκίδας και φυσικά από τους γονείς της, Γιώργο και Χρυσή Μαραγκού.

Χωριστήκαμε σε δυο ομάδες όπου η πρώτη ομάδα θα έκανε το μονοπάτι σε τρεις ώρες περίπου και αφού ανέβαινε αρκετά ψηλά στα 400 μέτρα υψομετρική θα έπαιρνε το φαράγγι με τον καταρράκτη και θα επέστρεφε στον Άγιο  Παντελεήμονα.

Η δεύτερη ομάδα θα πήγαινε λίγο ψηλότερα στα 500 μέτρα μέχρι το εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου και περνώντας δίπλα από το ποτάμι του Πόρου κοντά στο χωριό Καμαρίτσα  θα επέστρεφε και αυτή στον Άγιο Παντελεήμονα μετά  από μια 5ωρη πεζοπορία.

Όμορφες διαδρομές  που ξεκινούν λίγο απότομα μέσα σε πευκόδασος αλλά στη συνέχεια κινούνται σε χωματόδρομους έχοντας υπέροχη θέα  προς τον Βόρειο  Ευβοΐκο Κόλπο. Στο δρόμο συναντήσαμε ένα κοπάδι με κατσίκια που μόλις μας αντιλήφθηκαν φοβήθηκαν και έτρεξαν να απομακρυνθούν.

Εκεί ψηλά στο εκκλησάκι κάναμε μια στάση για ξεκούραση και  ο καθένας  έβγαλε ό,τι είχε στο σακίδιό του - κάποιο φρούτο, ξηρούς καρπούς, λίγο τσιπουράκι - και, αφού βγάλαμε μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες, ξεκινήσαμε για το κατέβασμα.

Περάσαμε από το δεύτερο εκκλησάκι του Αγίου  Γεωργίου και στρίβοντας δεξιά πήραμε το δρόμο που μέσα από το φαράγγι μας έφερε στον  Άγιο  Παντελεήμονα.

Εδώ την πρώτη Κυριακή του Νοέμβρη γίνονται εκδηλώσεις όπου  ο ορειβατικός σύλλογος μαζί με τους εθελοντές του Μονοπατιού βράζουν  καζάνια με φαγητό (ρεβιθομανέστρα), όπου  όλοι μαζί, αφού περπατήσουν στο μονοπάτι τρώνε πίνοντας και ένα ποτηράκι κρασί εις μνήμην της Ηρώς.

Μετά το πέρας της πεζοπορίας επισκεφτήκαμε  στη Μονή της Παναγίας Περιβλέπτου Πολιτικών, όπου ανάψαμε ένα κερί και κεραστήκαμε λουκούμι με ζεστό μυρωδάτο τσάι.

Στη συνέχεια με τα πόδια φτάσαμε στα Πολιτικά της Εύβοιας, όπου στο κέντρο του χωριού, δίπλα στο ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, υπάρχει ένας επιβλητικός μεσαιωνικός τετράγωνος πύργος. O πύργος είναι κατασκευή του 13ου αιώνα και σε αντίθεση με τους περισσότερους από τους υπόλοιπους πύργους της Εύβοιας, είναι φράγκικος και όχι ενετικός.

Μετά το 1204, οι Φράγκοι κατακτητές επέβαλαν στην Εύβοια ένα ιδιότυπο φεουδαρχικό σύστημα. Το νησί χωρίστηκε σε τρία τιμάρια που διοικούνταν από τους τριτημόριους, υποτελείς του Λατίνου αυτοκράτορα. Το τριτημόριο της Εύβοιας πέρασε στους Ενετούς μετά το 1383.Πρόκειται για ένα τυπικό πύργο της Εύβοιας της Φραγκοκρατίας. Έχει έντονα αμυντικό χαρακτήρα. Υπήρξε, όπως όλοι οι παρόμοιοι πύργοι, έδρα του ευγενούς στον οποίο είχε παραχωρηθεί η γύρω περιοχή με αντάλλαγμα συμμετοχή σε πολεμικές επιχειρήσεις. Στο ισόγειο αποθηκεύεται η αγροτική παραγωγή από τα κτήματα που καλλιεργούν οι πάροικοι. Στον πρώτο όροφο συναθροίζονται ο φεουδάρχης και οι υποτελείς του, ενώ οι υπηρέτες, οι τεχνίτες, οι αγρότες και η φρουρά ζουν γύρω από τον πύργο για λόγους προστασίας.O πύργος ανακαινίστηκε πρόσφατα. Οι εργασίες αποκατάστασης ολοκληρώθηκαν τον Δεκέμβριο 2013 και είναι πλέον επισκέψιμος σε πολύ καλή κατάσταση.

Στη συνέχεια  καταλήξαμε στις ταβέρνες του χωριού για φαγητό και κάποιοι κατευθύνθηκαν προς την παραλία για να κάνουν μια βουτιά στη θάλασσα ή να απολαύσουν τον ανοιξιάτικο ήλιο.

Κατά τις πέντε το απόγευμα  ξεκινήσαμε για την επιστροφή μας  για την Αθήνα, κάνοντας μια ενδιάμεση στάση στη παραλία της Νέας Αρτάκης. Φτάσαμε σχετικά νωρίς στη Νίκαια έχοντας περάσει ακόμα μια όμορφη μέρα κοντά στη φύση.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•