- Λεπτομέρειες
- Τελευταία ενημέρωση : 10 Νοεμβρίου 2021 10 Νοεμβρίου 2021
Με ένα πούλμαν και 43 μέλη μας ξεκινήσαμε το πρωί του Σαββάτου, 25 Σεπτεμβρίου 2021, από Νίκαια και Αιγάλεω για τον νομό Φωκίδας, για να τιμήσουμε τις Ευρωπαϊκές Ημέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς, επισκεπτόμενοι αρχαιολογικούς χώρους, Μουσεία, ιστορικούς οικισμούς και μεγαλύτερες πόλεις, αλλά και να εκτιμήσουμε για άλλη μια φορά την όμορφη Φύση, την περιβαλλοντική μας κληρονομιά!
Έτσι, μετά από μια στάση στην Εθνική για καφεδάκι και άλλες ανάγκες, πήραμε τον δρόμο προς Αράχωβα και Δελφούς. Εκεί μας περίμενε η ξεναγός μας, η οποία μας ανέλαβε για 3 ώρες και κάτι, ανηφορίζοντας μαζί μας την Ιερά Οδό με τους περίφημους «Θησαυρούς», ως τον Ναό του Απόλλωνα πρώτα, όπου βρισκόταν το μαντείο, το Θέατρο έπειτα και το Στάδιο στο τελευταίο επίπεδο.
Ακούσαμε πάλι όλα όσα αφορούν τον ιερό αυτόν και τόσο σημαντικό χώρο, τον αφιερωμένο στον θεό του φωτός, τον οποίο επισκέπτονταν από τα πέρατα της γης, ώστε να ζητήσουν κάποιον χρησμό.
Κατηφορίζοντας βρεθήκαμε και στο Μουσείο, του οποίου τις αίθουσες περιηγηθήκαμε σχετικά σύντομα, αλλά και με άνεση εν σχέσει με προηγούμενες φορές, θαυμάζοντας τα εντυπωσιακά μικρά και μεγάλα, αλλά όλα πολύ σημαντικά αφιερώματα, κατά βάση, όπως ο Ηνίοχος, η Σφίγγα των Ναξίων, ο Αντίνοος, ο ασημένιος ταύρος, τα δίδυμα Κλέοβις και Βίτων και πολλά άλλα εκθέματα…
Στις 2 η ώρα φύγαμε για το χωριό των Δελφών, για να γευματίσουμε. Ακολούθως, βρεθήκαμε σε μισή ώρα στην Άμφισσα, όπου θα καταλύαμε. Πήραμε τα δωμάτιά μας, ξεκουραστήκαμε και στις 17:30 αναχωρήσαμε για την αστική πεζοπορία μας.
Ανηφορίσαμε πρώτα στο Κάστρο των Σαλώνων, μεσαιωνικό κατά βάση αλλά και με αρκετά απομεινάρια, στα θεμέλιά του, από την προϊστορική, κλασική και ελληνιστική εποχή, που απελευθερώθηκε από τα πρώτα τον Μάρτιο του 1821. Πολλοί οι θρύλοι που το συνοδεύουν, όπως τα περισσότερα κάστρα, εξάλλου. Το λένε και Κάστρο της Ωριάς, μια και συνδέεται με την ιστορία μιας πριγκίπισσας που έπεσε στον γκρεμό από έναν πύργο του…
Κατηφορίσαμε προς τη γνωστή συνοικία της Χάρμαινας, τα Ταμπάκικα, όπου κάποτε λειτουργούσαν πάμπολλα βυρσοδεψεία, που επεξεργάζονταν τα δέρματα, τα έβαφαν και τα εξήγαν μάλιστα σε χώρες μακρινές, χρησιμοποιώντας το νερό της πηγής της Χάρμαινας. Είδαμε μερικά από αυτά να έχουν γίνει χώροι εστίασης, πολυχώροι κι ακόμη κάποια ερείπια να έχουν διακοσμηθεί με δέρματα, δίνοντας, θα έλεγες, ζωή ακόμα στη συνοικία αυτή, η οποία ζωντανεύει κάθε χρόνο τις Απόκριες με το έθιμο του «Στοιχειού της Χάρμαινας».
Όμορφα τα σοκάκια της μάλλον παρεξηγημένης πόλης και οι πλατείες της με τα μαγαζάκια ολόγυρα, που άρχιζαν να ανάβουν τα νυχτερινά τους φώτα, καθώς κατεβαίναμε προς το ξενοδοχείο μας. Περάσαμε από τον ονομαστό Γυαλί-Καφενέ, το Πανελλήνιον άλλοτε, όπου παίζονταν θεατρικά έργα, γίνονταν συναυλίες κι όπου γυρίστηκαν μερικές σκηνές του «Θίασου» του Θ. Αγγελόπουλου, από κτήρια νεοκλασικά, αρχοντικά, όπως του Πανουργιά και του Δυοβουνιώτη, των μεγάλων αγωνιστών του ΄21. Άξια η Άμφισσα, που ενημερώνει τον επισκέπτη της με πάρα πολλές πινακίδες για τα πολλά, ομολογουμένως, αξιοθέατά της και με λεπτομέρειες μάλιστα!
Σειρά είχε η επίσκεψή μας στην ιστορική Ιτέα, το λιμάνι της πόλης κάποτε, τη «Σκάλα των Σαλώνων», όπου γιορταζόταν η επέτειος της ομώνυμης ναυμαχίας τον Σεπτέμβριο του 1827. Είναι γνωστή κι ως «Ναυμαχία της Αγκάλης», όπου Αγκάλη ο όρμος της Ιτέας. Εκεί κατατροπώθηκαν οι δυνάμεις του τουρκοαιγυπτιακού στόλου και εκκαθαρίστηκε από αυτόν ο Κορινθιακός κόλπος!
Η μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού απέδωσε αρκετά τραγούδια και ο κόσμος παρακολουθούσε σε καρέκλες, αλλά οι περισσότεροι είχαν καταλάβει τις θέσεις σε καφετέριες και ταβέρνες εκείνη την ώρα, όπως πράξαμε και οι περισσότεροι από εμάς… Γύρω στις 10 και κάτι άρχισαν να έρχονται κάποια βαρκάκια στο λιμάνι, φωταγωγημένα, και άρχισαν να πέφτουν για ένα τέταρτο περίπου πανέμορφα πυροτεχνήματα!
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με χορούς και αναφορές στο ιστορικό γεγονός, που ακούγονταν από τα μεγάφωνα. Στις 11 φύγαμε με το πούλμαν για το ξενοδοχείο μας.
Κυριακή, 26 Σεπτεμβρίου, μετά το πρωινό μας, φορτώσαμε τις αποσκευές μας και φύγαμε όλοι μαζί για τη Μονή Οσίου Λουκά, όπου οι πεζοπόροι έμειναν για λίγο κι έφυγαν για το φαράγγι της Κλεισούρας, με οδηγούς δυο καλούς μας φίλους από τον Πεζοπορικό Κυριακίου Βοιωτίας.
Η διαδρομή μας , περίπου 11 χιλιόμετρα , ξεκίνησε λίγο έξω από το χωριό Στείρι, παίρνοντας το χωματόδρομο που οδηγεί στο φαράγγι της Κλεισούρας. Περπατήσαμε σε ένα φαράγγι με άγρια ομορφιά που τον χειμώνα όταν λιώνουν τα χιόνια του Ελικώνα σχηματίζονται καταρράκτες.
Περάσαμε το γεφύρι του μοναχού Λεόντιου, κατασκευασμένο τα Βυζαντινά χρόνια και συνεχίσαμε για την παραλία στον Κορινθιακό κόλπο. Απέναντί μας τεράστια βράχια με όμορφους σχηματισμούς όπου φωλιάζουν αρπακτικά πουλιά. Στην έξοδο του φαραγγιού περάσαμε το υδραγωγείο του Μόρνου που το νερό του διασχίζει τη χαράδρα μέσα από ένα τεράστιο τσιμεντένιο σιφόνι και το κατευθύνει προς την πρωτεύουσα.
Εκεί όπου τελειώνει το φαράγγι βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της βιομηχανίας αλουμινίου ΠΕΣΙΝΕ και ψηλότερα οι πληγές στο βουνό από όπου εξορύσσεται ο βωξίτης. Η πορεία για την κατάβαση και την διάσχιση του φαραγγιού διήρκησε 4 ώρες περίπου. Μετά το πέρας της πεζοπορίας με το πούλμαν κατευθυνθήκαμε προς την Αντίκυρα για μπάνιο και γεύμα σε μια ωραία παραλία.
Οι περιηγητές παρέμειναν για αρκετή ώρα ακόμα στο ιστορικό μοναστήρι και σημαντικότατο μνημείο της UNESCO, τόσο για την περίφημη αρχιτεκτονική του όσο, και περισσότερο βέβαια γι΄αυτό, τα θαυμάσια ψηφιδωτά που διαθέτει, έργα του 11ου-12ου αι, κατά βάση, και τα δύο.
Ένας κύριος, αρμόδιος επί τούτου, μας έκανε μια σύντομη ξενάγηση εντός του χώρου του Καθολικού της Μονής, αφού τελείωσε η λειτουργία στην παρακείμενη εκκλησία της Παναγίας, και μας άνοιξαν τις βόρειες στοές, για να δούμε την έκθεση με λεπτομέρειες που αφορούν τη ζωή του μοναστηριού μέσα στους αιώνες.
Επισκεφθήκαμε και την Τράπεζα, χώρο έκθεσης κι αυτή, με γλυπτά κυρίως από την περιοχή, καθώς και το «φωτάναμμα», τον χώρο όπου ζεσταίνονταν οι μοναχοί, πριν πάνε για ύπνο, το «βοϊδονάριο», τον σταύλο, δηλαδή, όπου επίσης υπήρχε έκθεση και, φυσικά, τον χώρο όπου αγοράσαμε διάφορα ενθύμια και εδώδιμα, έχοντας τιμήσει και το παραδοσιακό λουκουμάκι-κέρασμα…
Φύγαμε έπειτα για το μαρτυρικό Δίστομο, όπου ξεναγηθήκαμε στο Μουσείο Θυμάτων Ναζισμού, ακούγοντας πρώτα τον εθελοντή που μας έκανε αναφορά στα φοβερά γεγονότα του Ιουνίου του 1944, βλέποντας και το συγκινητικό βίντεο στη συνέχεια και τις φωτογραφίες στον 2ο όροφο. Για λίγη ώρα βρεθήκαμε και στο Αρχαιολογικό μουσείο του χωριού με τα λίγα αλλά ενδιαφέροντα εκθέματα από την αρχαία Άμβροσσο, το Δίστομο δηλαδή, και οικισμούς της γύρω περιοχής, αγγεία, ειδώλια, κοσμήματα, εργαλεία και άλλα μικροαντικείμενα.
Βιαστήκαμε λίγο, γιατί λάβαμε ειδοποίηση για παραλαβή των πεζοπόρων, οι οποίοι ολοκλήρωναν τη διάσχιση του όμορφου φαραγγιού της Κλεισούρας.
Πήγαμε στο σημείο της εξόδου, τους πήραμε και όλοι μαζί κατευθυνθήκαμε προς την Αντίκυρα, περνώντας από τα Άσπρα Σπίτια, τον οικισμό που δημιουργήθηκε για τους εργαζόμενους στην επεξεργασία του βωξίτη του Παρνασσού, για να καταλήξουμε στην πλαζ του Αγίου Ισιδώρου, με το ομώνυμο εκκλησάκι σε ένα λοφάκι. Εκεί μείναμε για μπάνιο γύρω στη μιάμιση ώρα και πήγαμε για φαγητό έπειτα μέσα στην ίδια την Αντίκυρα.
Στις 17:30 αναχωρήσαμε για Νίκαια, όπου φτάσαμε , κάνοντας μια στάση στην Εθνική, κατά τις 8, ευχαριστημένοι που όντως τιμήσαμε, όπως έπρεπε, τις Ημέρες της Κληρονομιάς μας και υποσχόμενοι να επαναλάβουμε την επίσκεψή μας στα μέρη αυτά που μας φιλοξένησαν το τελευταίο και ακόμα καλοκαιρινό διήμερο του Σεπτέμβρη!
