- Λεπτομέρειες
- Τελευταία ενημέρωση : 18 Απριλίου 2022 18 Απριλίου 2022
Το Σάββατο το πρωί , 12 Φεβρουαρίου 2012, ξεκινήσαμε από τη Νίκαια με προορισμό την Αρκαδία και το όρος Κτενιά. Κάναμε μια στάση στο Σπαθοβούνι για καφέ και συνεχίσαμε για τη Νεστάνη με προορισμό τη Μονή Γοργοεπηκόου. Από πάνω μας φαίνονται οι κορφές του Αρτεμισίου και του Κτενιά και προς την Τρίπολη το βουνό Μαίναλο και το Λύρκειο βορειότερα.
Η Νεστάνη παλιά ονομαζόταν Τσιπιανά, από το ομώνυμο κάστρο που είναι κτισμένο πάνω στον Γουλά, και πήρε το σημερινό όνομα από την αρχαία κώμη της Αρκαδίας στην περιοχή της Μαντίνειας.΄Ήταν χτισμένη πάνω σε μία από τις αρχαίες διόδους επικοινωνίας με την Αργολίδα. Όπως μας λέει ο αρχαίος περιηγητής Παυσανίας (2ος αι. μ.Χ.), εδώ υπήρχε ιερό της θεάς Δήμητρας και εκεί γινόταν κάθε χρόνο εορτή προς τιμήν της από τους Μαντινείς.
Στους πρόποδες του λόφου βρίσκεται η κρήνη του Φιλίππου, την οποία έχτισε ο Μακεδόνας βασιλιάς Φίλιππος Β' το 338 π.Χ..
Διασχίσαμε τη Νεστάνη και, αφού ανεβήκαμε ανατολικά προς το βουνό Γουλά (1.160 μ.), που δεσπόζει πάνω από τη Νεστάνη, φτάσαμε στη Μονή Γοργοεπηκόου.
Λέγεται ότι η Γοργοεπήκοος ιδρύθηκε το 1030 ή 1080 μ.Χ., αλλά ιστορικές μαρτυρίες (έγγραφα και άλλα) φανερώνουν ότι το μοναστήρι λειτουργεί από το 1536 μ.Χ. Το γεγονός ότι η Ιερά Μονή είναι χτισμένη σε αρχαιολογικό χώρο ( ιερό της θεάς Δήμητρας ), με αρχαιότατη λατρευτική παράδοση και με διάφορα αρχαϊκά και παλαιοχριστιανικά αρχιτεκτονικά λείψανα, επιτρέπει την υπόθεση ότι αποτελεί διαδοχική μορφή λατρευτικής συνέχειας.
Η λιθόστρωτη σκάλα του μοναστηριού οδηγεί σε θαυμάσια κτίσματα που χρονολογούνται από το 1740. Το μοναστήρι περιβάλλεται από πευκόδασος. Από τη θέση του προσφέρεται εξαιρετική θέα προς το λεκανοπέδιο της Μαντινείας. Η προσωνυμία Γοργοεπήκοος προέρχεται από την πίστη των χριστιανών ότι η Παναγία εισακούει γοργά (αμέσως) τις προσευχές των πιστών. Το Μοναστήρι εορτάζει στις 15 Αυγούστου και σήμερα είναι γυναικεία μονή.
Μετά την επίσκεψη στη Μονή οι ορειβάτες ετοιμάστηκαν για την πεζοπορία τους για να ανέβουν στον Κτενιά , ενώ οι πεζοπόροι θα έκαναν μια πεζοπορία από την Νεστάνη μέχρι την Αρχαία Μαντινεία και την Αγία Θεοδώρα.
Οι ορειβάτες άρχισαν την πορεία τους παίρνοντας το μονοπάτι από το ρέμα Γκαβέζου που οδηγεί στο διάσελο , βόρεια του Κτενιά, έχοντας πάντα στα δεξιά μας το βράχο του Γουλά.
Ανεβαίνοντας περάσαμε ένα μικρό εικονοστάσι και στο διάσελο συναντήσαμε ένα κοπάδι με άλογα να βόσκουν αμέριμνα που μόλις μας είδαν κοίταζαν απορημένα και η παρουσία μας τους χάλασε την ηρεμία τους. Φτάσαμε ύστερα από μια ώρα περίπου ανηφορικής πορείας στον χωματόδρομο που κατευθύνεται προς το Τουρνίκι. Προχωρήσαμε δεξιά για λίγο στο δασικό δρόμο και στη συνέχεια πήραμε τα σημάδια φεύγοντας δεξιά προς τα έλατα που οδηγούν προς την κορυφή του Κτενιά, έχοντας σύμμαχο τον υπέροχο καιρό χωρίς καθόλου άνεμο.
Μια μικρή στάση για ξεκούραση και στη συνέχεια πήραμε την κορυφογραμμή «Τρύπιο Λιθάρι» κινούμενοι πάντα σε πετρώδες έδαφος σε μια όμορφη διαδρομή με θέα πάντα βορειότερα την κορυφή του Αρτεμισίου ( 1772 μ. ). Κοντά στην κορυφή του Κτενιά που βρίσκεται στα 1635 μ συναντήσαμε αρκετά χιόνια και λίγα μέτρα πριν το σκαρφάλωμα στην κορυφή το χιόνι ήταν παγωμένο και αρκετά επικίνδυνο.
Η πρόσβαση στην κορυφή γίνεται από την Νότιοδυτική πλευρά αλλά η σάρα που έπρεπε να διασχίσουμε ήταν παγωμένη και μη έχοντας κραμπόν και πιολέ αποφασίσαμε να σταματήσουμε ως εδώ. Σκαρφαλώσαμε λίγο στα βράχια στην Βορειοδυτική πλευρά που από ένα σημείο και μετά ήταν κατακόρυφα, έχοντας από κάτω μας τα υπέροχα απότομα χτένια σε βάθος αρκετών μέτρων.
Κάναμε μια στάση απολαμβάνοντας ένα τσιπουράκι και ό,τι άλλο είχε φέρει ο καθένας μαζί του στα βράχια λίγο πριν την κορυφή ατενίζοντας τον ορίζοντα γύρω μας.
Η θέα από εκεί ανατολικά προς τον Αργολικό κόλπο αλλά και δυτικά προς την πεδιάδα της Τρίπολης φανταστική. Αφού ξεκουραστήκαμε και βγάλαμε αναμνηστικές φωτογραφίες, ξεκινήσαμε την κατάβαση από τον Κτενιά παίρνοντας πάλι το ίδιο μονοπάτι που μας κατεβάζει λίγο πιο πάνω από το μοναστήρι της Παγαγίας της Γοργοεπίκοου.
Κατεβήκαμε τη διαδρομή με τα πολλά βράχια, που σε κάποια σημεία ήθελαν ιδιαίτερη προσοχή, και παίρνοντας την κορυφογραμμή προς τα Βόρεια σε μια ώρα περίπου είχαμε φτάσει στο διάσελο του βουνού. Κοιτάζοντας ψηλά στην κορυφή δεν πιστεύαμε στα μάτια μας ότι είχαμε ανέβει εκεί ψηλά. Επιστρέφοντας ξανασυναντήσαμε τα άλογα που τώρα είχαν φτάσει κοντά σε μια πηγή για να πιούν νερό και τα παρακάμψαμε να μην τα ενοχλήσουμε.
Στη συνέχεια η διαδρομή ήταν πιο εύκολη με πρόσφατα σημάδια σε σχεδόν καθαρό από πέτρες και χιόνι μονοπάτι, και κατευθυνόταν προς το χωριό Νεστάνη. Λίγο κατηφορικό σε πολλά σημεία, αλλά τελικά φτάσαμε στον κεντρικό δρόμο όπου μας περίμενε το πούλμαν και μας μετέφερε στη Νεστάνη.
Φτάσαμε στην πλατεία του χωριού ύστερα από μια διαδρομή 5 ωρών και εδώ συναντήσαμε τους πεζοπόρους που και αυτοί με τη σειρά τους έκαναν μια 4ωρη πεζοπορία.
Μετά τη Γοργοεπίκοο έφυγαν για την Νεστάνη και αφού διέσχισαν το χωριό πέρασαν κάτω από την Εθνική οδό Τρίπολης και κατευθύνθηκαν προς την αρχαία Μαντινεία. Φτάνοντας κοντά στον Αρχαιολογικό χώρο που είναι περιφραγμένος συναντούσαν παντού απομεινάρια της Αρχαίας αυτής πόλης των Αρκάδων.
Η Αρχαία Μαντινεία ιδρύεται, πιθανόν στις αρχές του 5ου αι. π.X Στην πεδιάδα που εκτείνεται σε απόσταση 13 χιλ. περίπου βόρεια της Tρίπολης η μία εκ των δύο σημαντικών πόλεων της ανατολικής Aρκαδίας - η άλλη είναι η Tεγέα.
Το διοικητικό κέντρο της Mαντίνειας κατά την προϊστορική εποχή θεωρείται ότι αποτελεί ο λόφος Γκορτσούλι σε μικρή απόσταση βόρεια της σωζόμενης πόλης των κλασικών χρόνων, στον οποίο η σύγχρονη έρευνα αναγνωρίζει την Πτόλιν των γραπτών πηγών.
O διαρκής ανταγωνισμός της Mαντίνειας με τη Σπάρτη για τον έλεγχο και την κυριαρχία στην ευρύτερη περιοχή είχε ως τελικό αποτέλεσμα την καταστροφή της Mαντίνειας από το βασιλιά της Σπάρτης Aγησίπολη στα 385 π.X. η πόλη επανιδρύθηκε το 370 π.X., από τον Θηβαίο στρατηγό Eπαμεινώνδα, προκειμένου να αποτελέσει προπύργιο ενάντια στον προς βορρά σπαρτιατικό επεκτατισμό. Το 223 π.X. ο Mακεδόνας βασιλιάς Aντίγονος ο Γ' λεηλάτησαν τη Μαντινεία και αργότερα ονομάζεται πλέον Aντιγόνεια, μέχρι που ο ο αυτοκράτορας Aδριανός την επισκέφτηκε και επανέφερε το αρχικό όνομά της.
Η Μαντινεία είναι κυρίως γνωστή για τα εντυπωσιακά κατάλοιπα του οχυρωματικού της περιβόλου καθώς και την αγορά της, με το θέατρο και τα επιβλητικά δημόσια οικοδομήματα, που καταλάμβανε το κέντρο της αρχαίας πόλης, σε μικρή απόσταση ανατολικά της σύγχρονης εκκλησίας της Αγίας Φωτεινής.
Επόμενη επίσκεψη ο παράδοξος ναός της Αγίας Φωτεινής. Ο επισκέπτης έχει αρχικά την αίσθηση ότι αντικρίζει όχι ένα μόνο Ναό αλλά τουλάχιστον τρεις: έναν που μοιάζει αμυδρά με βυζαντινό ναό, έναν άλλο που έχει αιγυπτιακά στοιχεία και έναν τρίτο με αρχαιοελληνικά. Γιατί, αυτό είναι το χαρακτηριστικό που κάνει το συγκεκριμένο ναό να αποτελεί έναν από τους πλέον παράξενους στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό. Το γεγονός ότι είναι κατασκευασμένος με τέτοιον τρόπο, ώστε να «παντρεύονται» με τρόπο αρμονικό βυζαντινά, αρχαιοελληνικά και αιγυπτιακά στοιχεία αρχιτεκτονικής.
Πρόκειται για εκλεκτικιστικό αρχιτεκτόνημα. Συνδυάζει αρχαιότροπους ρυθμούς με καμάρες, κίονες και αετώματα, με βυζαντινών επιρροών στοιχεία και πολυχρωμία σε πολλά επίπεδα. Η αφιέρωσή του στην Αγία Φωτεινή απηχεί τη σχέση της Αρκαδίας με το φως. Είναι γνωστό πως Λύκαιο όρος σημαίνει φωτεινό, το ίδιο σημαίνει και το όνομα Λυκάων, που είναι οικιστής της Αρκαδίας. Η αγιογράφηση του ναού συνέχεται από το ίδιο πνεύμα συγκρητισμού. Τα αγιογραφούμενα πρόσωπα αποδίδονται ως να πρόκειται για αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους. Υπάρχουν επίσης κάποιες πολιτιστικές αναφορές στα ιερά της Ίσιδος, που αφθονούσαν στην Αρκαδία. Ο ναός εγκαινιάστηκε το 1978 από τον μητροπολίτη Θεόκλητο και αποτελεί ήδη κομμάτι του αρκαδικού μύθου.
Επίσης στον προαύλιο χώρο του ναού υπάρχει το λεγόμενο φρέαρ του Ιακώβ, κομψή περίστυλη κρήνη με εντυπωσιακή κατασκευή και το Ηρώον, το οποίο θεμελιώθηκε προς τιμήν των αγωνιστών της πατρίδας, οι οποίοι κατάγονταν από το δημοτικό διαμέρισμα Μαντινείας.
Ο Ναός ανήκει στον Μαντινειακό Σύνδεσμο και σήμερα χρησιμοποιείται για γάμους και βαπτίσεις.
Μια ομάδα ανέβηκε στην Παναγία Γκορτσούλι που βρίσκεται κτισμένη πάνω σε ένα λόφο με πεύκα. Ο λόφος Γκορτσούλι, που βρίσκεται σε απόσταση ενός 1 χιλ. περίπου βόρεια της Μαντινείας και ταυτίζεται με την προϊστορική ακρόπολη της αρχαίας Μαντινείας, την αποκαλούμενη από τον Παυσανία Πτόλι. Από την κορυφή του λόφου, όπου και το πρόσφατα ανακαινισμένο ναϋδριο της Παναγίας, μπορεί κανείς να θαυμάσει την πανοραμική θέα σε όλο το μαντινειακό κάμπο και να διακρίνει τον οχυρωματικό περίβολο της αρχαίας πόλης που στέκεται σα δακτυλίδι στη μέση του.
Επιστρέφοντας όλοι μαζί ξεκίνησαν με το πούλμαν για τη Νεστάνη. Φτάνοντας στο χωριό, καθίσανε στις ταβέρνες για φαγητό, ενώ κάποιοι άλλοι προτίμησαν να γνωρίσουν το χωριό κάνοντας βόλτες.
Έφτασαν μέχρι και την κρήνη του Φιλίππου περιδιαβαίνοντας το όμορφο χωριό που απαρτίζεται κυρίως από σπίτια μεταναστών που επιστρέψαν στα πάτρια εδάφη ύστερα από αρκετά χρόνια ξενιτειάς ή τα απολαμβάνουν κάποια καλοκαίρια που έρχονται στο τόπο τους.
Ήταν μια ακόμα όμορφη εκδρομή με πεζοπορία στην Αρχαία Μαντινεία και ορειβασία στο «Κρύον Όρος», όπως αποκαλούν τον Κτενιά, από τις πολλές που κάνουμε σε αγαπημένα βουνά του Φυσιολάτρη στην Αρκαδία, όπως το Αρτεμίσιο και το Μαίναλο.
Επόμενο βουνό που προγραμματίζουμε στην περιοχή είναι το Λύρκειο. Οψόμεθα ....
