Το Σάββατο, 28/1 ξεκινήσαμε με 2 πούλμαν, στις 7:15, από τη Νίκαια, με πολύ καλό καιρό για το Χιονοδρομικό Κέντρο Καλαβρύτων όπου τις τελευταίες ημέρες έπεσε λίγο  χιόνι ικανό να συμβάλει στα παιχνίδια των παιδιών.

Αφού περάσαμε τη διώρυγα του Ισθμού, πήραμε το δρόμο για Πάτρα. Κάναμε μια ημίωρη στάση κοντά στο Κιάτο,  και στη συνέχεια πήραμε τον ανηφορικό δρόμο προς τα Καλάβρυτα. Συντροφιά μας, καθώς ανηφορίζαμε, είχαμε το φαράγγι του Βουραϊκού, από τα ωραιότερα φυσικά αξιοθέατα, καθώς και τις γραμμές του οδοντωτού σιδηροδρόμου, που  εξακολουθεί να πραγματοποιεί το γνωστό δρομολόγιο Διακοπτό – Καλάβρυτα και αντίστροφα, από το 1895, οπότε και εγκαινιάστηκε, επί πρωθυπουργίας Χαρ. Τρικούπη.

Στα 10 χλμ. πριν από τα Καλάβρυτα συναντήσαμε στα αριστερά μας το Μέγα Σπήλαιο, που ορθώνεται 8ώροφο σε έναν άγριο και απότομο βράχο ύψους 120 μ., και προσφέρει θέα μοναδική από τον εξώστη του.

Το μοναστήρι αυτό ιδρύθηκε το 362 μ.Χ. και, παρά το γεγονός ότι καταστράφηκε 4-5 φορές από πυρκαγιές, δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί φάρος της Ορθοδοξίας και φρούριο κατά των Τούρκων κατακτητών. Διαθέτει μεγάλο πλούτο κειμηλίων, όπως ένα σπάνιο λάβαρο με τις μορφές 3 αυτοκρατόρων του Βυζαντίου, Ευαγγέλια, περγαμηνές και άλλα σπουδαία και μοναδικά κειμήλια.

Φτάνοντας στο μαρτυρικό χωριό των Καλαβρύτων , θυμηθήκαμε τα θύματα του ολοκαυτώματος του Δεκεμβρίου του 1943, αγναντεύοντας από μακριά τον ολόλευκο ευμεγέθη σταυρό, καθώς και το κλιμακωτό μνημείο που οδηγεί προς αυτόν. Γύρω στους 500 άνδρες και νέους σκότωσαν τότε οι Γερμανοί σε αντίποινα για το θάνατο στρατιωτών τους κάποιες μέρες πριν από τις 13/12 και έκλεισαν στο Δημοτικό Σχολείο τα γυναικόπαιδα, τα οποία ευτυχώς διέφυγαν στη συνέχεια από το φλεγόμενο κτίσμα, αφού όμως έζησαν στιγμές αγωνίας και τρόμου πριν.

Όταν φτάσαμε στο Χιονοδρομικό Κέντρο, ένα από τα μεγαλύτερα της Ελλάδας, οι ορειβάτες ξεκινήσαμε μια όμορφη διαδρομή μέσα στα χιόνια ανηφορίζοντας προς το καταφύγιο του Χελμού.

Λίγο πριν το σαλέ από το πάρκινγκ του Χιονοδρομικού των Καλαβρύτων, στρίψαμε δεξιά και πήραμε το χωματόδρομο που ανηφορίζει προς το καταφύγιο. Το χιόνι αρκετό , ο δρόμος σε αρκετά σημεία παγωμένος αλλά με προσοχή περπατήσαμε για αρκετή ώρα. Λίγο πριν  φτάσουμε στο καταφύγιο,  ύστερα από αρκετές ώρες κουραστικής πορείας μέσα στο χιόνι που πολλές φορές μας έφτανε πάνω από τα γόνατα , πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς το Χιονοδρομικό και στη συνέχεια το μονοπάτι που κατεβαίνει στα  Καλάβρυτα.

Οι υπόλοιποι στο χιονοδρομικό με τα μικρά παιδιά , αφού ανιχνεύσαμε τον κατάλληλο για την κατασκευή χιονάνθρωπου χώρο, κατευθυνθήκαμε προς τα εκεί και δοθήκαμε με γέλια, χαρές και πολλή όρεξη στο δημιουργικό μας έργο.

Αρκετοί  χιονάνθρωποι ήταν έτοιμοι σε μια ώρα περίπου, με τη βοήθεια των παιδιών αλλά και των μεγαλύτερων όλοι όμορφοι και  χαριτωμένοι.

Μετά το τέλος αυτής της δραστηριότητας και οι πεζοπόροι, αφού εξοπλίστηκαν κατάλληλα, πήραν μαζί με τους ορειβάτες το κατηφορικό  μονοπάτι που οδηγεί στο χωριό των Καλαβρύτων.

 

 Όσοι κουράστηκαν  σε κάποιο σημείο της διαδρομής τους παρέλαβε το πούλμαν και τους κατέβασε στα Καλάβρυτα.

Εν τω μεταξύ  τα μικρά παιδιά έπαιξαν με τα έλκηθρα στο χιόνι γλιστρώντας στις πλαγιές του Χιονοδρομικού.

Τα μεγάλα παιδιά του Γυμνασίου και Λυκείου επιδόθηκαν σε διάφορες δραστηριότητες. Όλες οι πίστες δούλευαν πυρετωδώς, όπου οι σκιέρ με σκι ή snowboard ανέβαιναν στη κορυφή με τους αναβατήρες  και ύστερα κατέβαιναν με ιλιγγιώδη ταχύτητα σχεδόν μέχρι στο σαλέ. Αρκετοί από αυτούς έπαιρναν τούμπες στο χιόνι αλλά μετά από λίγο σηκωνόντουσαν και συνέχιζαν.

Μερικοί πήραν τους αναβατήρες για να ανέβουν  ως το καταφύγιο και παρέμειναν στο Κέντρο, όπου γευμάτισαν στο σαλέ ή απλά πήραν κάποιο σνακ και  ένα ζεστό ρόφημα.

Ο καιρός ευνοούσε όλες τις δραστηριότητες και κάποιοι φίλοι διάλεξαν τις καρέκλες  να πάρουν  τον καφέ τους στο πίσω μέρος του σαλέ, ενώ απολάμβαναν όλα τα αθλήματα που γίνονταν στις πίστες.

Στις 15:30 αναχώρησαν όλοι από το Χιονοδρομικό για τα  Καλάβρυτα αφού παρέλαβαν  στο δρόμο αρκετούς πεζοπόρους.

Στο όμορφο και γεμάτο τουρίστες, ιδιαίτερα το χειμώνα, χωριό παραμείναμε για μιάμιση ώρα περίπου, για φαγητό, καφέ, γλυκό, βόλτες. Πολύς ο κόσμος στην κεντρική πλατεία, κοντά στο Σιδηροδρομικό σταθμό, όπου σε λίγο έφτασε και το τρενάκι από το Διακοπτό, πολύ κοντά μας και το ιστορικό Δημοτικό Σχολείο.

Λίγο πριν φύγουμε, στις 17:30 μ.μ., όλα τα παιδιά πήραν το δωράκι τους και ευχαριστημένοι μικροί και μεγάλοι μπήκαμε στα πούλμαν για την επιστροφή μας.

Κάναμε μια στάση στο Κιάτο για τα απαραίτητα και κατά τις 8:30 βρισκόμαστε στη Νίκαια.  Ήταν μια όμορφη εκδρομή που κάθε χρόνο αυτή την εποχή αφιερώνεται στους μικρούς μας φίλους για να απολαύσουν τα χιόνια.

 

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•